Soms kom je zo’n boek tegen waar je nul verwachtingen van hebt, maar dat je van stoel blaast. Zo’n boek waarover je wil vertellen aan je beste vriendinnen (@Kim, dit moet je lezen!), aan die altijd lezende vrouw in de trein en aan dat meisje in de boekwinkel. Een buitengewoon gewoon leven is zo’n boek. Meteen, vanaf zin 1: “Dit is juffrouw Ona Vitkus. Dit is haar levensverhaal, opgenomen op een geluidsband. Dit is deel één.”
Bladzijde 26, zin 1: “Ze droeg een roze shirt, dat zo vreselijk gekreukt was dat het leek alsof het gejat was uit een machine in de wasserette.”