“‘Ja, mevrouw,’ zeiden de jongens en ze fietsten naar juf Arial, bij wie ze allemaal in groep 4 hadden gezeten.”
| Bladzijde 26, zin 1
Omdat iemand (weet niet meer wie suf genoeg) er enthousiast over was/is én omdat de titel me intrigeerde, kocht ik dit boek. Het is absoluut prachtig! Zoveel wijsheid 🙂 Loved it!
Boekdetails:
Daar waar de rivierkreeften zingen (Where the Crawdads Sing)
Delia Owens (Vertaling: Mariëtte van Gelder)
The House of Books, 2020
⭐⭐⭐⭐⭐
Toni Morrison – grande dame van het Amerikaanse schrijversgilde – overleed eerder dit jaar. Het eerbetoon dat toen verscheen in de NRC maakte me nieuwsgierig. Ze won onder meer de Nobelprijs voor de Literatuur en kreeg de Presidential Medal of Freedom van Obama himself. Onlangs kocht ik daarom haar Beminde. Het is buitengewoon prachtig.
Bladzijde 26, zin 1: “Heel kleine pruimenblaadjes.”
Mijn lieve collega Marleen vertelde mij als eerste over Het verhaal van de dienstmaagd, zij was er erg van gecharmeerd en raadde het me echt aan. Het heeft sindsdien een tijdje op mijn noglezen-lijst gestaan, maar ik vond het steeds maar niet bij de bieb. Uiteindelijk heb ik het dus van Marleen zelf geleend, blij toe, want het is inderdaad heel bijzonder.
Je kent het trouwens wellicht als het boek waar serie The handmaid’s tale op is gebaseerd, niet dat ik die gezien heb, maar jij misschien wel 😉
Bladzijde 26, zin 1: “Een gestalte, rood met witte vleugels rond het gezicht, een gestalte als de mijne, een onopvallende vrouw met een mandje, komt over het brede trottoir naar me toe lopen.”
Bladzijde 26, zin 1: “About half-way West Egg and New York the motor road hastily joins the railroad and runs beside it for a quarter of a mile, so as to shrink away from a certain desolate area of land.”
Een echte klassieker deze keer, eentje die ook alweer eventjes in de kast stond, want hoewel ik hem graag wilde lezen was ik wat huiverig voor het Engels.
Bladzijde 26, zin 1: “Juf Geraldine was in die tijd iedereen zijn lievelingsbegeleider.”
Van mijn verjaardagsboekenbon kocht ik onlangs dit boek, geïnspireerd door de keuze van het Nobelprijscomité (lees ook mijn post over literatuurprijzen) én omdat ik De rest van de dag erg goed vond. Ik las het tijdens ons tripje naar Valencia en het boeide me zo dat ik vlak voor de terugvlucht nog een nieuw boek kocht, want dit was alweer uit.
Bladzijde 26, zin 1: “Er bestond kennelijk een geheime mannencode die van twintigjarige gladjakkers werd doorgegeven aan beschroomde achttienjarigen, die je, had je je hem eenmaal eigen gemaakt, in staat stelde om meisjes te versieren en er, onder bepaalde omstandigheden, ‘mee te foezelen’.”
Alsof het voorbij is las ik in 2012 al voor het eerst, ruim voor Bladzijde26 ontstond dus. Toen schreef ik: “Man van +-60 kijkt terug naar toen hij +-20 was. Z’n geheugen blijkt niet erg betrouwbaar. Mooi verhaal, vol mooie zinnen. Nog eens lezen.” Daarna las ik het al weer eens opnieuw, maar die keer zonder aantekeningen te maken. Nu was dus de derde keer, maar mijn eerste aantekening klopt nog steeds. Mooi verhaal, vol mooie zinnen. Nog eens lezen.
Plannen gewijzigd. Ik heb De bekeerlinge van Stefan Hertmans nog niet uit, omdat het luisterboek van De brief voor de koning me weer wist te verleiden (die blijf ik fantastisch vinden – ook na 6x). Dus een heel andere review vandaag, en wel over drie boeken die ik al een tijd geleden las, maar onlangs luisterde: De Hongerspelen-trilogie van Suzanne Collins.
Bladzijde 26, zin 1: ” ‘Tsja,’ zei hij dus maar.”
Een boek waarvan de cover vol staat met quotes als “Magistraal debuut” en “Een van de klassieken van de hele westerse literatuur”. Dat beloofde dus wat. De editie die ik leende bij de bieb had bovendien een speciaal geschreven voorwoord van Thomas Verbogt en ook dat was veelbelovend. Toch ben ik nu al een paar dagen aan het dubben over wat ik nu eigenlijk vind van dit boek, ik vond het wat tegenvallen en toch ook weer niet.
Bladzijde 26, zin 1: “Die zit in haar geheel in België, dus daar zal ik een dezer dagen wat aan moeten doen.”
Dit boek lag de afgelopen weken op mijn nachtkastje, ik denk al voor de tweede of derde keer sinds ik het in mijn bezit heb (een jaartje of 10), dat zegt al wel iets denk ik.
Het boek is verfilmd, met Penelope Cruz en Nicolage Cage in de hoofdrollen. Misschien dacht je het al, maar ik heb de film inderdaad nog nooit gezien dus geen idee of het wat is, op IMDB scoort hij slechts een mager zesje (of moet ik zeggen een dikke 5?), de film laat ik dus maar voor wat het is. Het boek daarentegen is zeer de moeite waard (en een hele dikke pil, je bent er dus wel even zoet mee).
