Browsing Tag

Tweede Wereldoorlog

Review

Review: De roman in de viool | Natasha Solomons

Bladzijde 26, zin 1: “Jammer dat ik nooit iets had gezegd dat de moeite van het afluisteren waard was toen het nog kon.”

Wat een mooi verhaal dit. Verdrietig dat wel, maar mooi.

De roman in de viool | Natasha Solomons | Bladzijde26Waar gaat De roman in de viool over?

Heel in het kort het verhaal, want ik denk niet dat dit een bekend boek is. Het begint in 1939. De jonge Weense Jodin Elise trekt voor haar eigen veiligheid naar het Engelse platteland om daar in de huishouding te werken. Zodra haar ouders in New York zijn zoals gepland zal ze hun kant op reizen. Het loopt echter anders.

Op het Engelse platteland is het voor Elise niet makkelijk. Het werk is haar ongewoon, de taal geeft problemen en er is de onzekerheid omtrent het lot van haar ouders. Toch kent ze ook vreugde. De liefde verschijnt in haar leven, ze leert de taal steeds beter spreken en vindt haar draai in het huishouden van de Rivers. Maar ja, de oorlog staat echt geluk in de weg.

Interessant personage

Ik wil eigenlijk liever niet te veel zeggen over het verhaal, dan dat het mooi verzonnen en beschreven is. Misschien is het verhaal in de basis wat cliché, maar dat heeft me niet gestoord, in tegendeel. Elise vond ik een interessant personage, ik voelde erg met haar mee. Met haar wanhoop en ongeluk, maar ook met haar vreugde en verliefdheid, en haar worsteling met het dubbele “mag ik wel gelukkig zijn als…”

Vrouwenboek

Kortom, ondanks het toch wel verdrietige onderwerp, wel een fijn boek om te lezen. Zeker als je houdt van oorlogsverhalen met een sterke vrouw in de hoofdrol. Het is trouwens wel echt een vrouwenboek, dus doe het niet cadeau aan je schoonvader die graag boeken over de oorlog leest.

Roman in de viool

Oja, die roman, die heeft haar vader geschreven. Hij is een bekend auteur en wil graag dat ze een kopie het land uit smokkelt voor het geval dat, vandaar de roman in de viool.

Houden jullie eigenlijk van dit soort oorlogsverhalen? Zoja, welk moet ik beslist lezen?

De roman in de viool (The novel in the viola)
Natasha Solomons
Orlando Uitgevers, 2011

Review

Leven na leven | Kate Atkinson | Review

Bladzijde 26, zin 1: Helaas, een blanco pagina deze keer. Daarom de laatste zin van bladzijde 25 van Leven na leven: “‘Is er toevallig soms wat van mevrouw Glovers uitstekende piccalilly?”

Atkinson_Leven-na-levenVorige week las ik dit boek van Kate Atkinson. Het stond nog niet lang op mijn “nog te lezen”-lijstje en ik vond het in de bieb. De flaptekst klonk interessant en dus nam ik het mee.

Waar gaat Leven na leven over?

De hoofdpersoon is Ursula Todd, een Engelse, geboren in februari 1910, aan het begin van een boeiend tijdperk dus, met twee wereldoorlogen in het vooruitzicht. Haar leventje is nogal ongewoon, omdat ze steeds weer doodgaat en opnieuw lijkt te beginnen. Ze groeit op in een dorp in de nabijheid van Londen, in een gezin met vijf kinderen (3 jongens, 2 meisjes), vader vecht in de oorlog, moeder is thuis.

Wat het precies is weet Ursula niet, maar ze weet soms dat er iets naars gaat gebeuren en dat ze dat moet voorkomen, dat probeert ze uit alle macht, maar dat heeft niet altijd het gewenste resultaat. Haar worsteling met deze eigenschap wordt mooi weergegeven, maar wat vooral boeit is het steeds opnieuw verteld worden van situaties die je al kent, maar die in weer een nieuw leven van Ursula anders verlopen. Er zijn alleen al 11 versies van Ursula’s geboortedag! Ik was daardoor heel benieuwd naar wat ze doet in de situatie waarmee het boek opent, verandert ze de wereldgeschiedenis?

Wat vind ik ervan?

Dit wás echt een interessant boek! Mooi ook, maar ik was vooral geboeid door het concept. Steeds opnieuw je leven te beleven, pas je dan dingen aan? Zeg je iets anders tegen die potentiële werkgever? En als je besluit op een dag thuis te blijven omdat de vorige keer dat je die dag beleefde je vader overleed, wat gebeurt er dan? Gaat hij toch dood? Of… Dat is waar dit boek overgaat.

Zou jij het willen, een bestaan zoals Ursula? De kans krijgen om steeds opnieuw te beginnen totdat het perfect is? Of totdat jij het goed genoeg vind? Ik ben er nog niet uit. Maar ik ga in ieder geval nog iets lezen van Kate Atkinson.

Leven na leven
Kate Atkinson
Uitgeverij Atlas Contact, 2013

Update 2021: Als je dit boek leuk vond, lees dan ook zeker Middernachtbibliotheek van Matt Haig.

Review

Review: Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey

Bladzijde 26, zin 1: “Je moet de krantenberichten niet geloven.”

Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey | Mary Anne Shaffer & Annie Barrows | Bladzijde26.nlVolgens mij zou iedereen dit boek moeten lezen. En, zeg nou zelf, hoe kan je een boek met zo’n fascinerende titel weerstaan? Ik beloof je dat het je niet teleur zal stellen, dit is echt een heel bijzonder boek. Het zit erg goed in elkaar, het onderwerp is origineel, de gekozen vorm is erg goed uitgevoerd, er valt veel te lachen en toch is het ook een ontroerend verhaal.

Waar gaat Het literaire aardappelschiltaart genootschap over?

Het verhaal speelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. De Londense schrijfster Juliet komt in contact met een van de leden van het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey en raakt geboeid door hun geschiedenis. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen Juliet en de diverse, soms wat excentrieke leden van het genootschap die tijdens de oorlog heel wat met elkaar hebben meegemaakt. Al snel raakt Juliet betrokken bij hun verhaal en wordt ze deel van hun leven.

Wat vind ik ervan?

Het boek is een heel knap geschreven verzameling brieven, aan, van en over Juliet. Soms zijn het kattebelletjes tussen geliefden en soms vertelt de brief wat de briefschrijver niet zeggen kan. Altijd geven de brieven mij het gevoel alsof er tegen me gepraat wordt en wens ik dat ik ook zo zou kunnen schrijven, zo vol leven. De brieven vertellen het verhaal van Juliet, maar ook het verhaal van Guernsey tijdens de oorlog. En wat een verhaal is dat! Het is vooral een verhaal van honger, zowel voor de eilandbewoners als hun tijdelijke eilandgenoten: de bezetters en hun gevangen. En wat honger met mensen doet, hartverscheurend.

Feelgood

Inmiddels heb ik het aardappelschiltaart genootschap (oh die spatiefout toch in de titel, hij blijft zeer doen aan mijn ogen) al vaak gelezen. Het is ondanks de heftige thema’s en al het verdriet één van mijn favoriete feel-good-boeken. De fijne humor van de schrijfsters proef je door het hele boek heen. Het voelt alsof je deel uitmaakt van het verhaal, alsof je ieder ogenblik een brief van Juliet in de bus kan vinden. Lezen dus!

Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey | Mary Ann Schaffer & Ann Barrows
Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey

Mary Ann Shaffer & Annie Barrows
Artemis & co, 2007

Review

Review: De Boekendief | Markus Zusak

Bladzijde26, zin 1: “Hoe het gebeurde Eerst was er een hevige hoestbui. Een bezielde hoestbui bijna. En even later – niets.”

De boekendief | Markus Zusak | Bladzijde26.nl

Update 10-01-2024

Meer dan 10 jaar nadat ik deze review schreef, las ik dit boek opnieuw. En opnieuw ben ik diep onder de indruk. Wat een prachtig verteld verhaal. Zo creatief ook, want Zusak gebruikt verschillende vertelvormen en zelfs illustraties. Heel bijzonder! Absoluut een aanrader dit boek, lezen dus!

De boekendief dus, van Markus Zusak, met als ondertitel “Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren.”. Klinkt onheilspellend, maar het valt mee. Het is vooral een heel mooie vertelling over de dagelijkse kleine en tegelijkertijd zulke grote dingen die een meisje aan het begin van en tijdens WOII meemaakt.

Het is trouwens ook verfilmd, mocht dat meer iets voor jou zijn. Ik heb ‘m niet gezien, dus geen idee of de film recht doet aan het boek. Bekijk The book thief op IMDB

Waar gaat De boekendief over?

De dood vertelt het verhaal van Liesel, een meisje van negen dat vlak voor het begin van WOII in een pleeggezin terechtkomt. Haar ‘nieuwe’ mama heeft een wonderlijke manier van communiceren – met veel gekijf en gescheld – maar blijkt toch eigenlijk heel lief. Van haar nieuwe papa leert ze lezen.

Liesel raakt bevriend met buurjongen Rudy, met de andere kinderen in de Himmelstraat voetballen ze op straat. Langzaam krijgt Hitler steeds meer invloed en wordt ook Liesel geconfronteerd met de oorlog. Zo is daar Max, de Joodse onderduiker in de kelder, er zijn de luchtalarmen en de honger. Ook boeken zijn schaars en bovendien is er geen geld dus vindt Liesel andere manieren om haar leeshonger te stillen. Ze wordt de boekendief.

Wat vond ik ervan?

Zo ontzettend het lezen waard dit boek!

Het verhaal is soms bijna beklemmend, juist doordat niet alles uitgekauwd wordt en voorkennis wordt verondersteld. Dat leest trouwens wel zo prettig. De dood vervlecht het verhaal van Liesel met zijn eigen inzichten en dat is in het begin even wennen. Maar lees vooral door, want het is een prachtig verhaal. Vol mooie vondsten, zoals het geïllustreerde verhaal van Max over de Woordenschudder.

Ik heb ook enorm genoten van Zusaks talent om zijn woorden zo te kiezen dat je ze kan voelen. Dat had ik bijvoorbeeld bij deze zinnen:

“‘Ik kom alleen voor de was.’ Liesel voelde het bloed in haar lichaam opdrogen. Het verpulverde. Ze brak bijna in stukjes boven aan die trap.”

Alleen daarom al, en ook zeker omdat Liesel zo van lezen houdt, is De boekendief een aanrader.

Welk boek heb jij onlangs herlezen?

De boekendief (The book thief)
Markus Zusak (Vertaling: Annemarie Lodewijk)
Met illustraties van Trudy White
The House of Books, 2005

⭐⭐⭐⭐⭐