Browsing Tag

Tweede Wereldoorlog

Review

Review: Stad der dieven | David Benioff

Bladzijde 26, zin 1: “De piloot was kilometers boven het nachtelijke Leningrad uit zijn vliegtuig gesprongen.”

Stad der dieven | David Benioff | 4 sterren op Bladzijde26Yes, het was alweer tijd voor een #flowboekenchallenge-boek. Deze had ik beslist niet zelf uitgekozen, ik vind de titel maar niets, en rood op zwart is ook niet mijn favo kleurencombi. Ja, ik weet “Don’t judge a book by it’s cover”… maar toch, ik zou het niet zelf gekozen hebben. Wat maar meteen weer eens het waarheidsgehalte van deze quote bewijst, want ik heb dit boek met veel plezier (en afschuw) gelezen.

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

Februari 2011 | Maurits Rubenstein | Uitgeverij Rubenstein

“Dit heb ik laatst gelezen. Was veel te snel uit. Het heeft 319 pagina’s, maar van mij hadden het er 600 mogen zijn. Als ik eenmaal in een boek zit, zit ik er helemaal in. Het onderwerp hoeft niet per se geniaal te zijn, maar dan kan het nog wel knap geschreven zijn, en dat is hier zo.
Het gaat over twee jongens in Leningrad in de Tweede Wereldoorlog. Ze zitten in de gevangenis en worden er door de officier uitgehaald. Zijn dochter gaat namelijk trouwen en er moet een taart gebakken worden. Voor een taart zijn eieren nodig – en die zijn schaars. De jongens mogen vrij, op voorwaarde dat ze terugkomen met twaalf eieren. Er zit humor in en het is bij tijden erg dramatisch. Een prachtig geschreven boek. “

Eens! Ook van mij had dit boek best 600 pagina’s mogen hebben.

Waar gaat het over?

Precies wat Maurits zegt, het gaat over twee jongens in Leningrad in de Tweede Wereldoorlog. Eén is militair maar wordt verdacht van desertie, de ander is betrapt terwijl hij met vrienden een dode Duitse piloot beroofde. Samen gaan ze op zoek naar een dozijn eieren voor de taart van de kolonelsdochter in ruil voor hun vrijheid. Stad der dieven vertelt het verhaal van hun bizarre zoektocht in oorlogstijd.

Wat vind ik ervan?

Ik vond dit een bijzonder en goed boek. Het is bij vlagen hilarisch, maar Benioff schuwt ook het drama niet. Door de zoektocht naar eieren als uitgangspunt te gebruiken heeft hij volop de ruimte om de beide jongens met alle verschrikkelijke aspecten van de oorlog in aanraking te brengen. Honger, kou, wanhoop, wreedheid, het komt allemaal voorbij. Toch schrijft hij ook met gevoel voor humor, zwarte humor dat wel, maar toch, ik vind het knap met zo’n zwaar thema. Je zou erover kunnen discussiëren of het gepast is in een boek over de oorlog, ik denk van wel, mits met respect toegepast en dat heeft Benioff zeker gedaan. Een aanrader.

Vind jij dat het kan, humor in een boek over zo’n gruwelijke periode als de Tweede Wereldoorlog?

Challenge-updates:
Boek 46/53 #boekperweek
Boek 08/102 #flowboekenchallenge

Volgende review (as donderdag): De boekhandelaarster uit Orvieto | Valentina Pattavina

Stad der dieven | David Benioff | 4 sterren | Bladzijde26
De stad der dieven (City of thieves) |  David Benioff (Vertaling: Sandra van de Ven) | Signatuur 2009 | ♥♥♥♥

1 september 2015
Review

Review: Kapitein Corelli’s Mandoline | Louis de Bernières

Bladzijde 26, zin 1: “Die zit in haar geheel in België, dus daar zal ik een dezer dagen wat aan moeten doen.”

Kapitein Corelli's Mandoline | Louis de Bernières | Review Bladzijde26.comDit boek lag de afgelopen weken op mijn nachtkastje, ik denk al voor de tweede of derde keer sinds ik het in mijn bezit heb (een jaartje of 10), dat zegt al wel iets denk ik.

Captain Corelli's Mandolin - FilmposterHet boek is verfilmd, met Penelope Cruz en Nicolage Cage in de hoofdrollen. Misschien dacht je het al, maar ik heb de film inderdaad nog nooit gezien dus geen idee of het wat is, op IMDB scoort hij slechts een mager zesje (of moet ik zeggen een dikke 5?), de film laat ik dus maar voor wat het is. Het boek daarentegen is zeer de moeite waard (en een hele dikke pil, je bent er dus wel even zoet mee). door naar het vervolg van dit bericht

23 juli 2015
Review

Review: Het geluid van de nacht | María Dueñas

Bladzijde 26, zin 1: “Ramiro wachtte al op me.”

Het geluid van de nacht | Maria Duenas | Bladzijde26.nlHet verhaal van Het geluid van de nacht:

Dit is het verhaal van Sira. Ze wordt geboren in 1911 en groeit op in een armoedige buurt in Madrid. Al heel jong gaat ze aan het werk in een naaiatelier, net als haar alleenstaande moeder. Maar de tijden veranderen en met naaiwerk valt al snel geen geld meer te verdienen. Volgens Sira’s verloofde is leren typen de oplossing, want dan kan ze voor de overheid gaan werken. door naar het vervolg van dit bericht

25 maart 2015
Review

Review: De pianiste van Theresienstadt | Alice Herz-Sommer en Caroline Stoessinger

De pianiste van Theresienstadt | Alice Herz-Sommer | Bladzijde26.nl

Bladzijde 26, zin 1: “Ze poetsten het zilver en legden het mooiste tafellinnen klaar”.

Na een bezoek aan het herinneringscentrum van Kamp Westerbork kocht ik in dit boek in de museumwinkel. Het herdenkingscentrum vond ik erg indrukwekkend. Er wordt veel gebruik gemaakt van audiofragmenten en dat maakt dat de verhalen heel persoonlijk worden. Echt een aanrader.

Inspirerend

Dit boek trouwens ook. Het gaat over Alice Herz-Sommer, op het moment dat het boek geschreven wordt is ze 108 jaar oud (inmiddels is ze overleden, ze werd 110) en de oudste overlevende van een holocaust-concentratiekamp. Het boek verhaalt over het leven van deze inspirerende vrouw die ondanks alles wat ze meemaakte positief in het leven bleef staan. Indrukwekkend, inspirerend en ontroerend.

Respect

Jullie weten misschien dat ik niet graag biografieën lees, maar het verhaal van deze vrouw klonk zo bijzonder dat ik het boek toch koos en ik heb zeker geen spijt. Caroline Stoessinger heeft een prettige schrijfstijl waarin haar liefde en respect voor Alice doorklinkt. Soms zelfs iets te veel, want af en toe is het een klein beetje of Alice een soort God is, in alles perfect, maar wie weet, misschien is ze dat ook wel.

Levenskracht

Ik heb al heel veel boeken over de Tweede Wereldoorlog en het Jodendom gelezen, ik vind het beide interessante thema’s en er is natuurlijk ook al heel veel over geschreven. Terugkerend onderwerp bij deze thema’s is de levenskracht van de mens, iets wat me iedere keer weer opnieuw fascineert en verbaasd. Zo ook bij dit boek, Alice raakt ongelooflijk veel kwijt en toch wil ze leven, pianospelen, liefhebben. Dat bewonder ik in haar en het inspireert mij. Haar boek ga ik daarom zeker nog eens lezen.

De pianiste van Theresienstadt (A century of wisdom)
Alice Herz-Sommer en Caroline Stoessinger
De Boekerij, 2012

Boek 4/53 #Boekperweek

24 januari 2015
Review

Review: De lijst van meneer Rosenblum | Natasha Solomons

Bladzijde 26, zin 1: “Met een kreet scheurde ze er een bladzijde uit en verfrommelde hem tot een bal, zodat de inkt uitliep door het zweet in haar handpalmen.”

13538042-De-lijst-van-meneer-Rosenblum-Natasha-Solomons
De lijst van meneer Rosenblum
Of: hoe word je Engelser dan de Engelsen?

Nog niet zo lang geleden las ik een ander boek van deze schrijfster, De roman in de viool, maar ook dit stond op mijn nog-lezen-lijstje. Nu ben ik blij dat ik deze twee boeken in deze volgorde trof, want als ik eerlijk ben weet ik niet of De lijst me overtuigd had ook De roman nog te lezen en ik vond die laatste een erg fijn boek.

Fantasievol verhaal

Wat er dan mis was met De lijst van meneer Rosenblum? Eigenlijk niets, meneer Rosenblum is een heerlijke, excentrieke man met een waanzinnige droom en een lieve vrouw, Sadie. Het verhaal is prachtig bedacht en mooi weergegeven, maar ik kwam er wat slecht in. Het duurde even voordat ik meneer Rosenblum “mocht”, ik vond in het begin dat hij wat zeurde en overdreef. Toch ben ik blij dat ik het boek gelezen heb, want wat een fantasievol verhaal heeft Natasha Solomons opgetekend.

Golfclub

Over een gevluchte Jood, meneer Rosenblum, die kostte wat kost Engels wil worden. Hij stelt daartoe een lijst met typisch Engelse eigenschappen op en punt 150 is: “Een Engelsman is lid van een golfclub.” Maar hij wordt door geen enkele Engelse golfclub als lid geaccepteerd. Dan rest er volgens hem nog maar één ding, zelf een golfbaan aanleggen. Een absurd plan natuurlijk, maar hij gaat er vol voor en je kan niet anders dan ontzag hebben voor zijn volharding. Het verhaal over zijn kleine stapjes vooruit, de iets grotere tegenslagen en hoe hij en zijn vrouw Sadie hiermee omgaan is hartverwarmend.

De lijst van meneer Rosenblum (Mr. Rosenblum’s list)
Natasha Solomons
Orlando Uitgevers, 2010

12 januari 2015
Review

Review: Allemaal willen we de hemel | Els Beerten

Bladzijde 26, zin 1: “Het zijn de mannen van het Geheim Leger die daarvoor gezorgd hebben.”

Allemaal willen we de hemel | Els Beerten | Bladzijde26.nlOver dit boek las ik in mijn favoriete rubriek van het tijdschrift Flow “De boeken van mijn leven”. Het werd omschreven als “één van de allerbeste jeugdboeken”. Dat wekte mijn interesse en ik schreef het op mijn “nog-lezen-lijstje”. Toen ik mezelf later mocht trakteren koos ik voor dit boek. Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden en is het ook alweer een tijdje terug dat ik het las. Gelukkig heb ik toen al wel een blogje geschreven dus daarom vanavond Allemaal willen we de hemel.

Waar gaat Allemaal willen we de hemel over?

Een boek over de oorlog, maar anders dan andere boeken die ik over de oorlog las, de oorlog lijkt soms bijna bijzaak. Het boek vertelt het verhaal van een Vlaams gezin tijdens de oorlog, steeds vanuit het perspectief van één van de drie kinderen. Een heel gewoon gezin dat gewoon verder probeert te leven, maar dat te maken krijgt met ongewone en hartverscheurende keuzes.

Wat vind ik ervan?

Of het één van de allerbeste jeugdboeken is weet ik niet want daarvoor heb ik te weinig andere jeugdboeken gelezen, maar het verhaal raakte me. In al zijn eenvoud, geen woord staat er teveel in de tekst, de personages zijn heel scherp beschreven en het verhaal is bijzonder, heel integer. Ik ga dit boek zeker nog eens lezen.

Lees jij eigenlijk wel eens jeugdboeken?

Allemaal willen we de hemel | Els Beerten | Bladzijde26.nl


Allemaal willen we de hemel
Els Beerten
Querido, 2012

4 december 2014
Review

Review: De roman in de viool | Natasha Solomons

Bladzijde 26, zin 1: “Jammer dat ik nooit iets had gezegd dat de moeite van het afluisteren waard was toen het nog kon.”

Wat een mooi verhaal dit. Verdrietig dat wel, maar mooi.

De roman in de viool | Natasha Solomons | Bladzijde26Waar gaat De roman in de viool over?

Heel in het kort het verhaal, want ik denk niet dat dit een bekend boek is. Het begint in 1939. De jonge Weense Jodin Elise trekt voor haar eigen veiligheid naar het Engelse platteland om daar in de huishouding te werken. Zodra haar ouders in New York zijn zoals gepland zal ze hun kant op reizen. Het loopt echter anders.

Op het Engelse platteland is het voor Elise niet makkelijk. Het werk is haar ongewoon, de taal geeft problemen en er is de onzekerheid omtrent het lot van haar ouders. Toch kent ze ook vreugde. De liefde verschijnt in haar leven, ze leert de taal steeds beter spreken en vindt haar draai in het huishouden van de Rivers. Maar ja, de oorlog staat echt geluk in de weg.

Interessant personage

Ik wil eigenlijk liever niet te veel zeggen over het verhaal, dan dat het mooi verzonnen en beschreven is. Misschien is het verhaal in de basis wat cliché, maar dat heeft me niet gestoord, in tegendeel. Elise vond ik een interessant personage, ik voelde erg met haar mee. Met haar wanhoop en ongeluk, maar ook met haar vreugde en verliefdheid, en haar worsteling met het dubbele “mag ik wel gelukkig zijn als…”

Vrouwenboek

Kortom, ondanks het toch wel verdrietige onderwerp, wel een fijn boek om te lezen. Zeker als je houdt van oorlogsverhalen met een sterke vrouw in de hoofdrol. Het is trouwens wel echt een vrouwenboek, dus doe het niet cadeau aan je schoonvader die graag boeken over de oorlog leest.

Roman in de viool

Oja, die roman, die heeft haar vader geschreven. Hij is een bekend auteur en wil graag dat ze een kopie het land uit smokkelt voor het geval dat, vandaar de roman in de viool.

Houden jullie eigenlijk van dit soort oorlogsverhalen? Zoja, welk moet ik beslist lezen?

De roman in de viool (The novel in the viola)
Natasha Solomons
Orlando Uitgevers, 2011

27 november 2014
Review

Leven na leven | Kate Atkinson | Review

Bladzijde 26, zin 1: Helaas, een blanco pagina deze keer. Daarom de laatste zin van bladzijde 25 van Leven na leven: “‘Is er toevallig soms wat van mevrouw Glovers uitstekende piccalilly?”

Atkinson_Leven-na-levenVorige week las ik dit boek van Kate Atkinson. Het stond nog niet lang op mijn “nog te lezen”-lijstje en ik vond het in de bieb. De flaptekst klonk interessant en dus nam ik het mee.

Waar gaat Leven na leven over?

De hoofdpersoon is Ursula Todd, een Engelse, geboren in februari 1910, aan het begin van een boeiend tijdperk dus, met twee wereldoorlogen in het vooruitzicht. Haar leventje is nogal ongewoon, omdat ze steeds weer doodgaat en opnieuw lijkt te beginnen. Ze groeit op in een dorp in de nabijheid van Londen, in een gezin met vijf kinderen (3 jongens, 2 meisjes), vader vecht in de oorlog, moeder is thuis.

Wat het precies is weet Ursula niet, maar ze weet soms dat er iets naars gaat gebeuren en dat ze dat moet voorkomen, dat probeert ze uit alle macht, maar dat heeft niet altijd het gewenste resultaat. Haar worsteling met deze eigenschap wordt mooi weergegeven, maar wat vooral boeit is het steeds opnieuw verteld worden van situaties die je al kent, maar die in weer een nieuw leven van Ursula anders verlopen. Er zijn alleen al 11 versies van Ursula’s geboortedag! Ik was daardoor heel benieuwd naar wat ze doet in de situatie waarmee het boek opent, verandert ze de wereldgeschiedenis?

Wat vind ik ervan?

Dit wás echt een interessant boek! Mooi ook, maar ik was vooral geboeid door het concept. Steeds opnieuw je leven te beleven, pas je dan dingen aan? Zeg je iets anders tegen die potentiële werkgever? En als je besluit op een dag thuis te blijven omdat de vorige keer dat je die dag beleefde je vader overleed, wat gebeurt er dan? Gaat hij toch dood? Of… Dat is waar dit boek overgaat.

Zou jij het willen, een bestaan zoals Ursula? De kans krijgen om steeds opnieuw te beginnen totdat het perfect is? Of totdat jij het goed genoeg vind? Ik ben er nog niet uit. Maar ik ga in ieder geval nog iets lezen van Kate Atkinson.

Leven na leven
Kate Atkinson
Uitgeverij Atlas Contact, 2013

Update 2021: Als je dit boek leuk vond, lees dan ook zeker Middernachtbibliotheek van Matt Haig.

19 oktober 2014