Birk stond al een tijdje op mijn noglezenlijst, de juichende recensies destijds maakten me nieuwsgierig, net als zijn Boeken van mijn leven-lijstje uit de Flow. Nu stond het op me te wachten in de bibliotheek, beslist van plan me ervan te overtuigen dat een boek van Jaap Robben het lezen waard is. En dat is gelukt, prachtig!
Bladzijde 26, zin 1: “Vlug ging ik de trap op naar mijn kamer.”
Soms kom je zo’n boek tegen waar je nul verwachtingen van hebt, maar dat je van stoel blaast. Zo’n boek waarover je wil vertellen aan je beste vriendinnen (@Kim, dit moet je lezen!), aan die altijd lezende vrouw in de trein en aan dat meisje in de boekwinkel. Een buitengewoon gewoon leven is zo’n boek. Meteen, vanaf zin 1: “Dit is juffrouw Ona Vitkus. Dit is haar levensverhaal, opgenomen op een geluidsband. Dit is deel één.”
Bladzijde 26, zin 1: “Ze droeg een roze shirt, dat zo vreselijk gekreukt was dat het leek alsof het gejat was uit een machine in de wasserette.”
Bladzijde 26, zin 1: “Wat je tijdens het eten het meest hoorde was ‘Pauvre Hubert’, hetzij als gemompeld terzijde, hetzij hem rechtstreeks toegeschreeuwd.”
Niets te vrezen kocht ik tijdens de boekenweek dit jaar. De openingszin intrigeerde me en omdat ik Julian Barnes graag lees, besloot ik het mee te nemen. Ik heb er beslist geen spijt van. Dit is zo’n boek dat ik steeds opnieuw zal lezen omdat er zoveel in staat dat me raakte en waar ik nog eens wat langer over wil nadenken.
Bladzijde 26, zin 1: “Olivia mimede de handeling en zwaaide terug, met haar arm hoog boven haar hoofd.”
Een boekenweekgeschenk van een schrijver die ik graag lees. Stiekem best spannend, want ik ben niet per se kapot van het concept boekenweekgeschenk (maar daarover een andere keer meer). Over Gezien de feiten las ik veel verschillende dingen. Dat maakte me wel nieuwsgierig, maar ook een beetje bevreesd.
Bladzijde 26, zin 1: “Tegen de tijd dat de maaltijd werd opgediend stond de maan hoog, klein en blauw aan de hemel, nog steeds stralend, zij het enigszins afgenomen.”
Ik kocht dit boek tegelijk met Verdriet is het ding met veren, toevallig ook een boek over rouw. Die vond ik al heel bijzonder, maar Lincoln in de bardo is toch nog weer overtreffende trap. Wat een fantastisch origineel en goed boek!
Bladzijde 26, zin 1: “Zacht.”
Vorige week waren we in Amsterdam (we bezochten de expositie Hollandse meesters in de Hermitage, prachtig!) en toen stapten we ook even binnen bij boekhandel Atheneum. Met twee boeken in mijn tas stapten we weer naar buiten, waaronder dit prachtige en ontroerende Verdriet is het ding met veren. Een bijzonder cadeautje voor mezelf.
Bladzijde 26, zin 1: “Meredith pakte haar moeder bij de elleboog en loodste haar bij het bankje vandaan; toen pas, toen ze aan het lopen waren, zag ze dat haar moeders handen bloot waren en blauw aangelopen.”
Dit boek kon ik natuurlijk niet in de zomer lezen, dus las ik het tijdens ons heerlijk weekendje Londen (morgen meer) en dat bleek een prima keus!
Bladzijde 26, zin 1: “Margot en ik geven vaak voorstellingen, want daar zijn we erg goed in.”
Ergens vorig jaar keek ik op de blog van Flow een prachtig mooi filmpje. Het was de trailer van dit boek (ja, blijkbaar hebben ook boeken trailers) en het deed precies wat trailers moeten doen, het maakte me ontzettend nieuwsgierig naar het verhaal. Ik ben benieuwd of dat bij jou ook zo is…
Had ik toch helemaal niet gezien dat dit boek een ondertitel heeft: of vertellingen die getuigen van waanzin. Dat was dus toch even een verrassing, maar een leuke!
Al een keertje eerder nam ik dit boek mee uit de bieb, toen kwam ik er niet aan toe, nu heb ik gewoon mijn boeken veel te laat teruggebracht 🙂