Wat een fijne quote niet? Herkenbaar ook vind ik. Soms zijn hoofdpersonen gewoon zo leuk dat ik zou willen dat ik ze echt zou kennen en tot mijn vrienden zou mogen rekenen. Het maakt soms zelfs dat ik langzamer zou willen lezen, dan gaat het boek immers langer mee en zou ik er dus langer van genieten.
Wat een fijne quote niet? Herkenbaar ook vind ik. Soms zijn hoofdpersonen gewoon zo leuk dat ik zou willen dat ik ze echt zou kennen en tot mijn vrienden zou mogen rekenen. Het maakt soms zelfs dat ik langzamer zou willen lezen, dan gaat het boek immers langer mee en zou ik er dus langer van genieten.
Hartgrondig eens! Goede boeken verdienen het herlezen te worden. Omdat je de tweede, derde of vierde keer andere dingen ontdekt en andere dingen ervaart. Omdat je ouder geworden bent en meer hebt meegemaakt. Maar ook omdat je de plot al kent, en dus meer rust kan nemen om te genieten van mooie zinnen.
Omdat ik van de week in mijn mailbox een uitnodiging vond om te stemmen voor de Parel voor de beste boekverfilming vond ik deze quote wel van toepassing vandaag. De Parel is een initatief van CPNB, De Telegraaf en Film by the SEA en stemmen kan hier.
Ik stem overigens niet mee, ik heb geen van de films gezien dus ik kan er niet over oordelen. Ik ben niet zo’n filmkijker, ik lees écht liever een boek. Boekverfilmingen vind ik al helemaal een moeilijk verhaal. Aan de ene kant ben ik altijd ontzettend nieuwsgierig naar hoe het is gedaan en aan de andere kant vind ik het altijd erg jammer als personages niet kloppen met mijn eigen beeldvorming.
Neem Harry Potter, ik was supernieuwsgierig naar de films en heb er ook echt van genoten, maar ik blijf het jammer vinden dat mijn Harry en Hermelien er totaal anders uitzagen. Ik zag Hermelien bijvoorbeeld altijd voor me met een enorme ragebol, een soort warrige afro en dat viel zo tegen, haar haren waren zo gewoon :(. Ook kan ik maar niet wennen aan die schoolkostuums, die stropdassen! Als er weer eens een boek verfilmd is kijk ik dus meestal gewoon niet en lees in plaats daarvan het boek. Dan kan ik toch meepraten en tegelijkertijd mijn eigen fantasie de vrije loop laten. Best of both worlds!
Leuk weetje over deze quote is trouwens dat het totaal onduidelijk is wie J.W. Eagan eigenlijk is. Ik googelde even of ik de quote en de naam correct had en toen stuitte ik op deze blogpost van iemand die blijkbaar nieuwsgierig was wie J.W. Eagan dan wel was. In het kort, hij denkt dat de quote, die voor het eerst verscheen in een Reader’s Digest, eigenlijk is van een inwoner van Eagan met de initialen J.W. Dit zou je namelijk kunnen schrijven als “J.W., Eagan”, hij denkt dat de komma ergens in het proces verdwenen is. Grappig verhaal toch?
Hoe denk jij over boekverfilmingen?
Ik heb geen idee wie Thomas Warton is, maar ik vind dit nog niet zo verkeerd gedacht van hem. En jullie?
Zo is het precies! Niets zo heerlijk als een boek openslaan om aan een nieuw leven te beginnen, 1000 is nog lang niet genoeg, ik wil er ontelbaar veel…
Need I say more? Maar dan zijn die kinderen liefst zelf ook boekenwurmen natuurlijk, anders is het zonde :). Ik denk overigens dat boekenliefde misschien wel erfelijk is, mijn moeder leest in ieder geval ook graag en haar moeder deed dat ook. Mijn vader is meer van het plaatjes kijken, maar heeft misschien wel meer boeken dan ik (met plaatjes erin welteverstaan, zijn leesboeken staan bij mij in de kast). Van zijn ouders weet ik het eigenlijk niet, maar zijn broer is wel een echte veellezer, ik ben erg jaloers op zijn boekenkast! Of beter nog, op zijn boekenkasten.
Ik denk in ieder geval dat het helpt als je van jongs af in aanraking komt met boeken en dat was bij mij dus zeker het geval. Alhoewel, mijn broertje is beslist geen boekenwurm dus of mijn theorieën kloppen? Wat denken jullie? Is boekenliefde erfelijk? En wordt je eerder boekenwurm als je van jongs af aan vaak boeken om je heen hebt gehad?
Een quote die je ook op een negatieve manier zou kunnen bekijken, maar dat doe ik natuurlijk niet 🙂 Boeken zijn inderdaad een soort vrienden, ze troosten, ze amuseren, ze groeien met je mee, ze inspireren, ze maken je aan het lachen en aan het huilen, kortom, net echt. En ja, natuurlijk zo trouw als een hond – of zullen we voortaan zeggen, zo trouw als een boek?
Lees ook mijn review van De oude man en de zee
De inhoud van je boekenkast iets zegt over je persoonlijkheid, daarvan ben ik heilig overtuigd. Ik geloof daarom ook wel in wat de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo zegt over het opruimen van boeken, want hoe fijn is het om in je boekenkast alleen boeken te hebben staan waar je oprecht blij van wordt en die jouw persoonlijkheid recht doen. Maar buiten dat vind ik een volle boekenkast ook gewoon gezellig, het brengt kleur, reliëf en sfeer en het doet vast ook wel iets voor de akoestiek.
Hoewel dit natuurlijk onmogelijk is om te checken, denk ik toch dat het helemaal waar is.
Wat denk jij?