Bladzijde 26, zin 1: “Tegen de tijd dat de maaltijd werd opgediend stond de maan hoog, klein en blauw aan de hemel, nog steeds stralend, zij het enigszins afgenomen.”
Ik kocht dit boek tegelijk met Verdriet is het ding met veren, toevallig ook een boek over rouw. Die vond ik al heel bijzonder, maar Lincoln in de bardo is toch nog weer overtreffende trap. Wat een fantastisch origineel en goed boek!