“‘Ik zal vragen of Tobias die stok van thuis meeneemt waarmee ik het raam kan openen.'”
| Bladzijde 26, zin 1
Schemerleven werd me afgelopen najaar getipt door collega’s en we kregen het cadeau van vrienden met fijne boekensmaak. Eerder las ik al eens Robbens prachtige Birk. Dus deze ging met stip naar de bovenkant van mijn leesstapel. En terecht, het is prachtig.
“‘Staat je goed,’ zei ze.”
| Bladzijde 26, zin 1
Oh ironie, schrijf je een review over een roman die bol staat van ingewikkelde zinnen vol mooie woorden, is uitgerekend de eerste zin op bladzijde 26 van doodgewone alledaagsheid. Daarom, speciaal voor jullie, ook de meest Pfeijfferiaanse zin van deze pagina:
“De buitenproportioneel grote klokkentoren van rode baksteen met een witte marmeren omgang en een groen puntdak bracht met zijn asymmetrische plaatsing een belachelijk contrapunt aan in de rationele, paradeerbare ruime, dat juist vanwege het feit dat het concessieloos gewaagd en overdreven was effectief en elegant uitpakte.”
Over dit boek had ik veel goede verhalen gehoord voor ik eraan begon. Het lag al een tijdje in de kast op me te wachten, maar ik moest er even moed en energie voor verzamelen. Het is toch een flinke pil en Pfeijffers teksten lezen ook meestal niet heel gemakkelijk weg. Maar ik ben blij dat ik erin begonnen ben! En had het vervolgens ook zo uit, want het leest ondanks de soms moeilijke woorden en complexe zinconstructies als een trein.
Boekdetails:
Grand Hotel Europa
Ilja Leonard Pfeijffer
De Arbeiderspers 2018
⭐⭐⭐⭐
De consequenties stond al heel lang op mijn noglezen-lijst. Dit was dus een zekerheid tijdens mijn verjaardagsbookhaul en ik heb er beslist geen spijt van. Deze dame kan beslist schrijven! Haar volgende boek gaat dus ook op mijn lijst.
Bladzijde 26, zin 1: “In haar voorlaatste jaar aan de kunstacademie begon Minnie bij toeval aan wat zou uitmonden in het omvangrijke afstudeerwerk dat later in het Post CS-gebouw zou worden tentoongesteld, en het eerste en enige dat zonder bemiddeling en voor een belachelijk laag bedrag werd verkocht aan een half dove kunstverzamelaar die van zijn Siebermannhoorn een statussymbool had gemaakt.”
Birk stond al een tijdje op mijn noglezenlijst, de juichende recensies destijds maakten me nieuwsgierig, net als zijn Boeken van mijn leven-lijstje uit de Flow. Nu stond het op me te wachten in de bibliotheek, beslist van plan me ervan te overtuigen dat een boek van Jaap Robben het lezen waard is. En dat is gelukt, prachtig!
Bladzijde 26, zin 1: “Vlug ging ik de trap op naar mijn kamer.”
Het is weer eens tijd voor een #flowboekenchallenge-boek: Mannekino, subtitel: Een realistisch fabel. Nederlandse literatuur uit de jaren ’60, geschreven door een voor mij tot nu toe onbekend auteur. Ik ben niet per se groot fan van Nederlandse klassiekers, dus ik was benieuwd wat ik hier van zou vinden.
Bladzijde 26, zin 1: “Hij ademde een paar maal diep in en uit, de adem inhoudend als er een auto voorbijkwam vanwege de koolmonoxide in de uitlaatgassen, dribbelde zijn beenspieren los en draafde een paar keer het huizenblok rond.”
Nog nooit had ik iets gelezen van Cees Nooteboom en dat terwijl hij een van de meest vertaalde Nederlandse schrijvers is. Dus toen we ons jaarlijkse vakantieboekenritueel hielden, koos ik voor een boek van Nooteboom. Het werd Rituelen.
Bladzijde 26, zin 1: “Maar er waren ook andere periodes, dagen waarin de jager zich liet jagen, tijden dat de voorwerpen niet zo nadrukkelijk aanwezig waren en dat niet altijd als hij een auto zag ‘auto’ dacht, dat de dagen niet als lege en nooit te vullen elementen om hem heen hingen.”
