Bladzijde 26, zin 1: “Ze slaakt een gedempte kreet.”
Dit boek kregen we van lieve vrienden die een neus hebben voor mooie boeken, en dat bleek ook dit keer weer zo: erg mooi!
Browsing Tag
Joods
Bladzijde 26, zin 1: “Hij spreekt slecht Italiaans met een sterk buitenlands accent.”
Op mijn #flowboekenchallenge-lijst staan twee boeken van deze schrijver, het werd dus tijd dat ik er eentje las. Ik koos voor Is dit een mens, een heftig boek over het leven in Auschwitz.
Dit boekje was echt de verrassing van afgelopen vakantie. Deze moet je lezen! Het is prachtig, onheilspellend, meeslepend en heel dun.Bladzijde 26, zin 1: “Meneer Lobe lachte breed.”
Bij de bibliotheek nam ik weer eens wat boeken mee voor mijn #flowboekenchallenge, waaronder deze. Een bildungsroman over een Joods jongetje in Amerika uit 1934. Daar houd ik wel van, snel lezen dus.
Bladzijde 26, zin 1: “De staf van de rebbe was sedert de reorganisatie in Amerika na de Tweede Wereldoorlog getroffen door een aantal verliezen: een van de leden kreeg een hartaanval tijdens een reis door West-Duitsland; een tweede kreeg een ernstig auto-ongeluk in Rome; een derde werd zwaar toegetakeld bij een nachtelijke overval in Boekarest.”
Bij mijn ooms stond altijd een hele rij boeken van deze schrijver in de boekenkast, nou hadden zij sowieso echt een boekenkast om jaloers op te zijn, maar de naam van de auteur viel me steeds weer op. Chaim Potok. Het klinkt mij vreemd in de oren. Asjer Lev trouwens ook. Het maakte me wel nieuwsgierig naar zijn boeken en volgens mij heb ik ook wel eens vaker iets van hem gelezen, maar ik weet het niet zeker. Na dit boek weet ik wel dat er bij mij misschien ook wel ooit zo’n rij in de kast verschijnt, hij schrijft erg mooi!
Bladzijde 26, zin 1: “Hoewel Dita nog maar een paar dagen bibliothecaresse is, heeft ze het gevoel dat ze het werk al weken of maanden doet.”
Op een dag als vandaag past een boek als dit. Zeventig jaar geleden alweer, maar laten we nooit vergeten wat er toen is gebeurd en laten we er altijd voor waken dat we opnieuw in zo’n situatie terecht komen.
Bladzijde 26, zin 1: “Ze poetsten het zilver en legden het mooiste tafellinnen klaar”.
Na een bezoek aan het herinneringscentrum van Kamp Westerbork kocht ik in dit boek in de museumwinkel. Het herdenkingscentrum vond ik erg indrukwekkend. Er wordt veel gebruik gemaakt van audiofragmenten en dat maakt dat de verhalen heel persoonlijk worden. Echt een aanrader.
Inspirerend
Dit boek trouwens ook. Het gaat over Alice Herz-Sommer, op het moment dat het boek geschreven wordt is ze 108 jaar oud (inmiddels is ze overleden, ze werd 110) en de oudste overlevende van een holocaust-concentratiekamp. Het boek verhaalt over het leven van deze inspirerende vrouw die ondanks alles wat ze meemaakte positief in het leven bleef staan. Indrukwekkend, inspirerend en ontroerend.
Respect
Jullie weten misschien dat ik niet graag biografieën lees, maar het verhaal van deze vrouw klonk zo bijzonder dat ik het boek toch koos en ik heb zeker geen spijt. Caroline Stoessinger heeft een prettige schrijfstijl waarin haar liefde en respect voor Alice doorklinkt. Soms zelfs iets te veel, want af en toe is het een klein beetje of Alice een soort God is, in alles perfect, maar wie weet, misschien is ze dat ook wel.
Levenskracht
Ik heb al heel veel boeken over de Tweede Wereldoorlog en het Jodendom gelezen, ik vind het beide interessante thema’s en er is natuurlijk ook al heel veel over geschreven. Terugkerend onderwerp bij deze thema’s is de levenskracht van de mens, iets wat me iedere keer weer opnieuw fascineert en verbaasd. Zo ook bij dit boek, Alice raakt ongelooflijk veel kwijt en toch wil ze leven, pianospelen, liefhebben. Dat bewonder ik in haar en het inspireert mij. Haar boek ga ik daarom zeker nog eens lezen.
De pianiste van Theresienstadt (A century of wisdom)
Alice Herz-Sommer en Caroline Stoessinger
De Boekerij, 2012
Boek 4/53 #Boekperweek
Bladzijde 26, zin 1: “Met een kreet scheurde ze er een bladzijde uit en verfrommelde hem tot een bal, zodat de inkt uitliep door het zweet in haar handpalmen.”
De lijst van meneer Rosenblum
Of: hoe word je Engelser dan de Engelsen?
Nog niet zo lang geleden las ik een ander boek van deze schrijfster, De roman in de viool, maar ook dit stond op mijn nog-lezen-lijstje. Nu ben ik blij dat ik deze twee boeken in deze volgorde trof, want als ik eerlijk ben weet ik niet of De lijst me overtuigd had ook De roman nog te lezen en ik vond die laatste een erg fijn boek.
Fantasievol verhaal
Wat er dan mis was met De lijst van meneer Rosenblum? Eigenlijk niets, meneer Rosenblum is een heerlijke, excentrieke man met een waanzinnige droom en een lieve vrouw, Sadie. Het verhaal is prachtig bedacht en mooi weergegeven, maar ik kwam er wat slecht in. Het duurde even voordat ik meneer Rosenblum “mocht”, ik vond in het begin dat hij wat zeurde en overdreef. Toch ben ik blij dat ik het boek gelezen heb, want wat een fantasievol verhaal heeft Natasha Solomons opgetekend.
Golfclub
Over een gevluchte Jood, meneer Rosenblum, die kostte wat kost Engels wil worden. Hij stelt daartoe een lijst met typisch Engelse eigenschappen op en punt 150 is: “Een Engelsman is lid van een golfclub.” Maar hij wordt door geen enkele Engelse golfclub als lid geaccepteerd. Dan rest er volgens hem nog maar één ding, zelf een golfbaan aanleggen. Een absurd plan natuurlijk, maar hij gaat er vol voor en je kan niet anders dan ontzag hebben voor zijn volharding. Het verhaal over zijn kleine stapjes vooruit, de iets grotere tegenslagen en hoe hij en zijn vrouw Sadie hiermee omgaan is hartverwarmend.
De lijst van meneer Rosenblum (Mr. Rosenblum’s list)
Natasha Solomons
Orlando Uitgevers, 2010
Bladzijde 26, zin 1: “Jammer dat ik nooit iets had gezegd dat de moeite van het afluisteren waard was toen het nog kon.”
Wat een mooi verhaal dit. Verdrietig dat wel, maar mooi.
Waar gaat De roman in de viool over?
Heel in het kort het verhaal, want ik denk niet dat dit een bekend boek is. Het begint in 1939. De jonge Weense Jodin Elise trekt voor haar eigen veiligheid naar het Engelse platteland om daar in de huishouding te werken. Zodra haar ouders in New York zijn zoals gepland zal ze hun kant op reizen. Het loopt echter anders.
Op het Engelse platteland is het voor Elise niet makkelijk. Het werk is haar ongewoon, de taal geeft problemen en er is de onzekerheid omtrent het lot van haar ouders. Toch kent ze ook vreugde. De liefde verschijnt in haar leven, ze leert de taal steeds beter spreken en vindt haar draai in het huishouden van de Rivers. Maar ja, de oorlog staat echt geluk in de weg.
Interessant personage
Ik wil eigenlijk liever niet te veel zeggen over het verhaal, dan dat het mooi verzonnen en beschreven is. Misschien is het verhaal in de basis wat cliché, maar dat heeft me niet gestoord, in tegendeel. Elise vond ik een interessant personage, ik voelde erg met haar mee. Met haar wanhoop en ongeluk, maar ook met haar vreugde en verliefdheid, en haar worsteling met het dubbele “mag ik wel gelukkig zijn als…”
Vrouwenboek
Kortom, ondanks het toch wel verdrietige onderwerp, wel een fijn boek om te lezen. Zeker als je houdt van oorlogsverhalen met een sterke vrouw in de hoofdrol. Het is trouwens wel echt een vrouwenboek, dus doe het niet cadeau aan je schoonvader die graag boeken over de oorlog leest.
Roman in de viool
Oja, die roman, die heeft haar vader geschreven. Hij is een bekend auteur en wil graag dat ze een kopie het land uit smokkelt voor het geval dat, vandaar de roman in de viool.
Houden jullie eigenlijk van dit soort oorlogsverhalen? Zoja, welk moet ik beslist lezen?
De roman in de viool (The novel in the viola)
Natasha Solomons
Orlando Uitgevers, 2011