Bladzijde 26, zin 1: “Af en toe geeft iemand langs de kant onze achterstand door.”
Ik ben een wielerfan. Ja, echt. Vanaf de bank welteverstaan. Zelf doe ik niet aan fietsen. Ik heb het wel overwogen vorig jaar, maar ik zie aan mijn vriend hoe ontzettend veel tijd dat kost. Dan zou Bladzijde26 zeker in het gedrang komen en dat wil ik absoluut niet. Dus ik houd het bij hardlopen, fietsen kijken op tv en soms ook lezen over fietsen. Dit boekje is was van J, maar ik zou er sowieso een plaatsje vrij voor houden in de boekenkast, wat een leuk verhaal!
Ik schreef het van de week al, na drie weken Tour de France moet ik echt een beetje afkicken. Ik vind het het altijd heerlijk om te volgen, dus zeker als ik thuis ben (en dat ben ik op dit moment nou eenmaal vaak) gaat de televisie ’s middags altijd aan. Meestal doe ik tegelijkertijd nog andere dingen hoor en is het een soort achtergrondvulling, maar als de finale in zicht komt ga ik er echt voor zitten, spannend!
Beetje vreemd misschien? Vast, maar ik vind wielrennen gewoon een erg leuke sport om te kijken omdat het tegelijkertijd een individuele als een teamsport is en ook nog eens tegelijkertijd een fysieke als een tactische sport is. Bovendien zijn geluk en pech ook nooit ver weg en kan het weer ook een behoorlijke invloed hebben. Met een groep vrienden doen we ook ieder jaar weer een Tourpool en dat voegt ook nog wel een dosis extra spanning toe!
Maar goed, om mijn afkickverschijnselen tegen te gaan zou ik natuurlijk heel goed één van deze zes boeken kunnen lezen (en misschien zit er ook voor jullie wel iets bij):
Ik viel eerst op de cover, wat een prachtige foto! Maar vervolgens bleek de tekst op de achterkant me ook erg aan te spreken. Nadat het boek ongeveer een jaartje op mijn noglezenlijst had doorgebracht nam ik het mee. Intussen las ik van deze schrijver al wel Kleine Bij, erg mooi! (dat was in het préBladzijde26-tijdperk dus helaas geen review). Inmiddels was ik dus heel benieuwd naar Goud.
Bladzijde 26, zin 1: “‘Met Lord Vader,’ zei Sophie met een klein stemmetje.”
Bladzijde 26, zin 1: “Het zijn vooral de oude meesters, de kampioenen”.
Gio Lippens ken ik vooral als wielrenverslaggever op de radio en dan met name van zijn verslaglegging van de etappefinales bij Radio Tour de France op NPO1. Die zijn altijd even spannend. Maar goed, toen ik hoorde dat hij een niet onverdienstelijk boek had geschreven was ik nieuwsgierig. Zou zijn boek net zo spannend zijn als de tourfinale?
Bladzijde 26, zin 1: “Pegoretti is een jazzfreak.”
Het enige boek van de zes waarmee ik al in mijn handen gestaan had bij de boekhandel. Dat was dus een gelukje. Ik kende al wat korte verhalen van Wagendorp, vaak gepubliceerd in speciale uitgaven ter gelegenheid van de Tour de France. Ik was dus erg nieuwsgierig naar dit boek.
Volgens Wagendorp gaat het boek over tijd, tijd die verstrijkt, over vriendschap en dus niet per sé over wielrennen. Natuurlijk er wordt gefietst in het boek, de Mont Ventoux wordt beklommen. Maar het verhaal gaat om de wisselwerking tussen de hoofdpersonen. Over hoe zij allemaal op hun eigen manier met een gebeurtenis uit hun gezamenlijke verleden omgaan. Heel verschillende hoofdpersonen die scherp worden neergezet. Er zitten leuke vondsten in, zoals de eigenaar van het reisbureau die zelf helemaal niet van reizen houdt. Ook dat de vriendengroep bestaat uit 5 mannen en 1 vrouw vind ik interessant. Dat doet toch iets met de dynamiek binnen zo’n groep.
Het verhaal zelf is een continue wisseling tussen het nu en het vroeger (tijd dus), het wordt verteld vanuit het perspectief van Bart in het nu. Hij kijkt terug, denkt na, vraagt zich af. Wat gebeurde er nu precies toen ze dertig jaar geleden afreisden om de Mont Ventoux te beklimmen? Waarom verloren ze elkaar uit het oog? Hoe werkten de onderlinge relaties precies? Hoe was de dynamiek? Wie was er verliefd op Laura, en was Laura verliefd op één van hen? Maar ook, hoe is het nu? Wat gebeurt er nu we opnieuw afreizen? Wat denken de anderen? Voelen ze hetzelfde als ik? Waarom doen we dit? Waarom deden we het toen?
Ik vond het een erg fijn boek om te lezen. Een origineel verhaal, lekker geschreven, fijne hoofdpersonen. Vol stof om over na te denken. Leuke vondsten en met, als wielerliefhebber toch ook heel fijn, een wielersausje eroverheen. Kortom een boek dat ik je aanraad zelf te lezen. Laat je me dan weten wat je ervan vindt?
En omdat het nog steeds gaat over de NS Publieksprijs, heb je al gestemd? Update: stemmen hoeft niet meer.
Ventoux
Bert Wagendorp
Atlas Contact, 2013
