Bladzijde 26, zin 1: “Vier dagen later liep Lydia bijna tegen de muren op.”
In het kader van mijn #allesuitdekast– en ‘dus ook van mijn e-reader’-challenge, las ik dit boek. Ik kan me niet goed herinneren of ik al eerder iets van deze schrijfster las, het zou zomaar kunnen. Het was in ieder geval een fijn boek voor in de trein, al heb ik af en toe wel wat tranen weg zitten knipperen.
Bladzijde 26, zin 1: “Maar het donker had zich verroerd en de zure tante was verdwenen.”
Sinds ik Lidewijde Paris heb horen vertellen over dit boek was ik erg nieuwsgierig, blij dus dat Dertien op mijn #flowboekenchallenge-lijst staat. Benieuwd of ik er ook in lees wat zij erin las, en wat de schrijver er helemaal niet bewust in had gestopt.
(Ik heb afgelopen week wel een klein blogdipje gehad trouwens, daarom verschijnt deze review wat later dan beloofd).
Op basis van de naam van de schrijver dacht ik eigenlijk dat dit boek zich in Japan zou afspelen, maar het bleek Engelser dan Engels. Het is verfilmd als The remains of the day met Anthony Hopkins en Emma Thompson in de hoofdrollen. Ik lees liever dan ik films kijk, dus de film heb ik niet gezien.
Bladzijde 26, zin 1: “Ik moet zeggen dat ik werkelijk teleurgesteld was want ik had graag met hem over de kwestie van het schertsen gesproken.”
Bladzijde 26, zin 1: ” ‘Waar heb je de cursus?’ “
Naast alle meer literair verantwoorde boeken die ik meenam op vakantie (Oorlog en vrede, Vader, Eline Vere), wilde ik ook graag een feelgoodboek met een hoog zwijmelgehalte meenemen. Ik werd verliefd op de cover van dit boekje en koos dit dus uit de e-bookcollectie van de bibliotheek. Erg fijn trouwens dat die mogelijkheid er is!
Bladzijde 26, zin 1: “Twee dagen voor de grand prix helpt Jack Preston in een van de zijstraatjes de Lotus 49 van de vrachtwagen laden.”
Dit is een boek van J, maar volgens hem zeer de moeite van het lezen waard en omdat ik alle boeken in onze kast gelezen wil hebben, sloeg ik het open en begon te lezen… een avond later had ik het uit.
Minuut 26, zin 1: “”You know, I didn’t want us to stay in touch,” she said, “look, we got our own lives.””
Soms wil je gewoon lekker lezen, je helemaal overgeven aan een boek en nergens anders aan denken. De boeken van Harriet Evans doen dat bij mij altijd goed. Daarom koos ik dit boek om te luisteren toen ik laatst even geen zin had in zelf lezen… en het lukte haar alweer. 🙂
Minuut 26, zin 1: “I can’t remember what I was watching.”
Omdat bij Storytel de boeken van de Reiziger-serie maar stukje bij beetje beschikbaar komen, leesluisterde ik tussendoor naar Het meisje in de trein. Na alle goede verhalen die ik er vorig jaar over gelezen heb was ik heel nieuwsgierig en ook het concept sprak me erg aan. Plus: ik reis ook iedere dag met de trein naar mijn werk – klinkt als een match, toch?
Bladzijde 26, zin 1: “‘Alle drie de moorden in een andere kamer in hetzelfde huis?’ vroeg Poirot.”
Dit boek intrigeerde mij. Een Agatha Christie die niet geschreven is door Agatha Christie, maar door een fan. Weliswaar een fan die zelf ook schrijfster is, maar toch, het is niet de meesteres zelf. Ik was benieuwd!
Bladzijde 26, zin 1: “De geur was hier nog sterker, een welig mengsel van verrotting, ingewanden, bloed en pis, en iets anders, wat ik niet kon thuisbrengen, een naamloze wildedierenlucht.“
Mooie cover hè? Ook dit boek kocht ik tweedehands op Hartjesdag afgelopen jaar, deze keer staat er geen boodschap in, dus ook geen fantasieën over de vorige eigenaar. Er staat wel een dikke aanbeveling op de kaft en dat trok me over de streep. Dat, en de vele sterren op de kaft… het ziet er zo sprookjesachtig uit.
Bladzijde 26, zin 1:”Karel de Grote? dacht ik dan.”
Wat ben ik toch blij met mijn #flowboekenchallenge! Dit was weer zo’n boek dat er in de bibliotheek helemaal niet aantrekkelijk uitzag (voornamelijk door de slordige plastificering van de kaft), maar dat me uiteindelijk heel goed beviel. Meteen vanaf bladzijde 1 ook, dit is echt zo’n boek dat je liefst in een ruk uitleest!