Twee boeken in één. Dat is nooit verkeerd natuurlijk. En dan ook nog van een schrijver die ik graag lees = dubbel boekengeluk! En 2x een eerste zin 🙂
Op reis in het scriptorium (Dag), bladzijde 26, zin 1: “Meneer Blanco sluit de ogen, zijn hoofd is plotseling leeg, verdwenen zijn de schaduwfiguren die hem achtervolgen sinds de eerste alinea van dit verslag.”
Man in het duister (Nacht), bladzijde 26, zin 1: “‘Goed,’ zegt Brick teleurgesteld, maar hij probeert niettemin positief te blijven.”
Nog nooit had ik iets gelezen van Cees Nooteboom en dat terwijl hij een van de meest vertaalde Nederlandse schrijvers is. Dus toen we ons jaarlijkse vakantieboekenritueel hielden, koos ik voor een boek van Nooteboom. Het werd Rituelen.
Bladzijde 26, zin 1: “Maar er waren ook andere periodes, dagen waarin de jager zich liet jagen, tijden dat de voorwerpen niet zo nadrukkelijk aanwezig waren en dat niet altijd als hij een auto zag ‘auto’ dacht, dat de dagen niet als lege en nooit te vullen elementen om hem heen hingen.”
Bladzijde 26, zin 1: “Dat had ze altijd al gehad.”
Sinds dit boek in de kast staat lonkte het steeds naar me. Die titel (zo intrigerend), de kleur (zo vrolijk!), de schrijver (behoeft geen toelichting, toch?). Ik kon eigenlijk niet wachten erin te beginnen. Maar voor de afwisseling dwong ik mezelf eerst een paar niet-Murakamis te lezen 🙂 Maar vlak voor Pasen was het eindelijk zover….