Bladzijde 26, zin 1: “Als zijn moeder meekwam liet hij haar waarschuwen dat ze later moest komen.”
In mijn tienerjaren las ik al Matabia van Marion Bloem. Dat boek maakte indruk op me, dat weet ik nog goed. Welke indruk precies weet ik niet meer, maar het was in ieder geval positief. Dat maakte ook dat ik Geen gewoon Indisch meisje graag wilde lezen. Eens kijken of ze weer indruk op me zou maken.
Bladzijde 26, zin 1: “De geur was hier nog sterker, een welig mengsel van verrotting, ingewanden, bloed en pis, en iets anders, wat ik niet kon thuisbrengen, een naamloze wildedierenlucht.“
Mooie cover hè? Ook dit boek kocht ik tweedehands op Hartjesdag afgelopen jaar, deze keer staat er geen boodschap in, dus ook geen fantasieën over de vorige eigenaar. Er staat wel een dikke aanbeveling op de kaft en dat trok me over de streep. Dat, en de vele sterren op de kaft… het ziet er zo sprookjesachtig uit.
Bladzijde 26, zin 1: “Ik had nog nooit zoiets vreemds gezien.“
Wat een fantastisch boek! Dit is pas mijn tweede Murakami (ik las eerder Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld), maar zeer beslist niet mijn laatste. Ik weet trouwens niet of ik kan uitleggen waarom ik het zo goed vind, maar ik ga wel een poging wagen.