Bladzijde 26, zin 1: “‘Ja, mevrouw,’ zeiden de jongens en ze fietsten naar juf Arial, bij wie ze allemaal in groep 4 hadden gezeten.”
Omdat iemand (weet niet meer wie suf genoeg) er enthousiast over was/is én omdat de titel me intrigeerde, kocht ik dit boek. Het is absoluut prachtig! Zoveel wijsheid 🙂 Loved it!
Een paar jaar geleden las ik van Nina Polak: Wij zullen niet te pletter slaan. Ik was toen erg onder de indruk van haar schrijfstijl. Onlangs las ik in de krant dat ze een nieuw boek schreef: Gebrek is een groot woord. Dat kreeg meteen een plek op mijn verlanglijstje en heeft daar maar heel kort opgestaan. Ik was té nieuwsgierig!
Bladzijde 26, zin 1: “Ze vertelden me trouwens dat je misschien wel komt deze zomer.”
Bladzijde 26, zin 1: “It was excellent drill for their memories, a harmless amusement, and employed many hours which otherwise would have been idle, lonely, or spent in less profitable society.”
Deze fijne uitgave kreeg ik met Kerst. Zo blij mee! 770 pagina’s had ik natuurlijk niet 1,2,3 uitgelezen, maar wat heb ik ervan genoten?
Bladzijde 26, zin 1: “‘Garp?’ zei de piloot aarzelend.”
De reacties op mijn instagramberichtje dat ik dit boek aan het lezen was, waren unaniem: goeie! Mijn verwachtingen waren hooggespannen (ik las met veel plezier al twee van Irvings andere boeken), maar ‘Garp’ voldeed helemaal. Wat een geweldig boek!
Bladzijde 26, zin 1: “Voorlopig leek haar zuster er volkomen tevreden mee zich van de ene kortstondige affaire in de andere te storten.”
4321 kreeg ik voor mijn verjaardag van J. Superblij was ik, want het stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Het onderwerp van het boek intrigeerde me. 4 keer dezelfde persoon, 4 keer een ander leven = 942 pagina’s leesplezier!
Bladzijde 26, zin 1: “Maar het donker had zich verroerd en de zure tante was verdwenen.”
Sinds ik Lidewijde Paris heb horen vertellen over dit boek was ik erg nieuwsgierig, blij dus dat Dertien op mijn #flowboekenchallenge-lijst staat. Benieuwd of ik er ook in lees wat zij erin las, en wat de schrijver er helemaal niet bewust in had gestopt.
(Ik heb afgelopen week wel een klein blogdipje gehad trouwens, daarom verschijnt deze review wat later dan beloofd).
Bladzijde 26, zin 1: “En toen een tijdje later de deur zachtjes opengedaan werd en Narziss binnenkwam om te zien hoe het stond met de zieke, lag deze te slapen en had hij alweer een beetje kleur op zijn wangen.”
Om eerlijk te zijn zag ik best wel een beetje tegen het lezen van dit boek op, een Duitse klassieker, dat leek me erg droog en moeilijk. Maar dat viel me echt reuze mee. Het is zelfs heel goed verteerbaar, ondanks alle filosofische vraagstukken die voorbij komen.
Bladzijde 26, zin 1: “Als zijn moeder meekwam liet hij haar waarschuwen dat ze later moest komen.”
In mijn tienerjaren las ik al Matabia van Marion Bloem. Dat boek maakte indruk op me, dat weet ik nog goed. Welke indruk precies weet ik niet meer, maar het was in ieder geval positief. Dat maakte ook dat ik Geen gewoon Indisch meisje graag wilde lezen. Eens kijken of ze weer indruk op me zou maken.
Bladzijde 26, zin 1: “De geur was hier nog sterker, een welig mengsel van verrotting, ingewanden, bloed en pis, en iets anders, wat ik niet kon thuisbrengen, een naamloze wildedierenlucht.“
Mooie cover hè? Ook dit boek kocht ik tweedehands op Hartjesdag afgelopen jaar, deze keer staat er geen boodschap in, dus ook geen fantasieën over de vorige eigenaar. Er staat wel een dikke aanbeveling op de kaft en dat trok me over de streep. Dat, en de vele sterren op de kaft… het ziet er zo sprookjesachtig uit.
Gekregen voor ons 15-jarig samenzijn 🙂 Dus sowieso een boek met mooie herinneringen. Ik had het al op mijn lijstje staan, want ik las hier en daar al enthousiaste berichten. Helemaal terecht. Heel mooi!