Browsing Tag

Booklover

Review

Review: De voorlezer van 6:27 | Jean-Paul Didierlaurent

Bladzijde 26, zin 1: “En Kowalski genoot met volle teugen.”

De voorlezer van 6:27 | Jean-Paul Didierlaurent | Bladzijde26.com

De titel van dit boek vond ik al fascinerend, net als de naam van de auteur met die vier voornamen waarvan twee in zijn achternaam, maar die ronde rode sticker op de cover “zo charmant en onvergetelijk als Amélie” trokken me echt over de streep. Lang leve marketing! Le fabuleux destin d’Amélie Poulain is mijn lievelingsfilm en als je mij iets wilt verkopen is de kwalificatie “lijkt op Amélie” enorm effectief. Niet dat ik dit boekje kocht (nog niet), want ik trof het eerst bij de bieb, maar het ging dus wel in mijn tas. En ik heb er geen spijt van, wat een lief verhaal! door naar het vervolg van dit bericht

Non-fictie

Het ultieme naslagwerk voor de leesliefhebber: De Dikke Steinz

Of eigenlijk heet het: Steinz. Gids voor de wereldliteratuur. Maar ik ben het helemaal met Jet Steinz eens, dit boek verdient een bijnaam, en de dikke Steinz is perfect.

Steinz. Gids van de wereldliteratuur / Pieter & Jet Steinz

Een heerlijk bladerboek voor als je houdt van literatuur, een boek waar je letterlijk in kunt verdwalen. Je zoekt je favoriete schrijvers op en leest welke boeken je op basis daarvan verder nog zou kunnen lezen. Of misschien is er van jouw favoriete boek een boekweb gemaakt, met daarin de boeken die de schrijver inspireerden en de boeken die je zou kunnen lezen als je dit boek waardeerde. Of je zoekt je vakantieland op en kijkt welke boeken er daarover geschreven zijn. Of je kijkt hoe goed je scoort in één van de 26 quizzen. Genoeg te bladeren dus! door naar het vervolg van dit bericht

Over lezen

E-book vs boek | Wat kies jij?

e-book vs boek 400px

Ik ben nieuwsgierig! Ga jij voor papier? Of lees je alleen nog digitaal? Of allebei?

Ik houd van papieren boeken, ze hebben iets magisch, ieder boek voelt als een cadeautje. Ik dacht dus dat zo’n e-reader niets voor mij zou zijn. Zo kil. Prima voor als ik met het vliegtuig op vakantie zou gaan omdat ik anders failliet ga aan bagagekosten (in mijn koffer gaat namelijk minimaal 1 boek per dag), maar niet voor dagelijks gebruik. Maar dat had ik mis.


door naar het vervolg van dit bericht

Weekendwijsheid

Weekendwijsheid

Blessed-are-the-children

Need I say more? Maar dan zijn die kinderen liefst zelf ook boekenwurmen natuurlijk, anders is het zonde :). Ik denk overigens dat boekenliefde misschien wel erfelijk is, mijn moeder leest in ieder geval ook graag en haar moeder deed dat ook. Mijn vader is meer van het plaatjes kijken, maar heeft misschien wel meer boeken dan ik (met plaatjes erin welteverstaan, zijn leesboeken staan bij mij in de kast). Van zijn ouders weet ik het eigenlijk niet, maar zijn broer is wel een echte veellezer, ik ben erg jaloers op zijn boekenkast! Of beter nog, op zijn boekenkasten.

Ik denk in ieder geval dat het helpt als je van jongs af in aanraking komt met boeken en dat was bij mij dus zeker het geval. Alhoewel, mijn broertje is beslist geen boekenwurm dus of mijn theorieën kloppen? Wat denken jullie? Is boekenliefde erfelijk? En wordt je eerder boekenwurm als je van jongs af aan vaak boeken om je heen hebt gehad?

Review

Review: De leestip | Shelly King

De leestip / Shelly KingLeuk boek! Een echte leestip dus 😉 De titel en ook de flaptekst lijken niet helemaal over dit boek te gaan, maar ik heb zeker geen spijt dat ze me aantrokken. Echt een boek voor als je van lezen houdt, met een boekwinkel en een klassieker in de hoofdrol. Grappig geschreven ook, al moest ik wel even wennen aan haar typeringen. Ze zijn wel heel raak, ik bedoel: het “Overmatig Getatoeëerde en Gepiercete Volkje” zie je toch meteen voor je?

Bladzijde 26, zin 1: “Wat!? Dit is een boekwinkel, geen bibliotheek.

 

door naar het vervolg van dit bericht

Review

Review: De boekenapotheek aan de Seine | Nina George

Bladzijde 26, zin 1: “Maar ook dan was de stad zelf nog luidruchtig en opdringerig”.

De boekenapotheek aan de Seine | Nina George | Bladzijde26.nl

De boekenapotheek aan de Seine komt met stip binnen in mijn lijst met favoriete boeken ooit, en als ik gisteren wist wat ik nu weet had deze ook in mijn zwijmellijstje gestaan. Wat ongelooflijk heerlijk, dit verhaal over Jean Perdu, echt heel fijn!

Het is een boek voor als je van boeken houdt, van Frankrijk, van reizen over water, van prachtige zinnen, van bijzondere boekwinkels, van hele mooie tweede liefdes, van bijzondere personages of van dat allemaal tegelijk.

Waar gaat De boekenapotheek aan de Seine over?

door naar het vervolg van dit bericht

Review

Review: Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey

Bladzijde 26, zin 1: “Je moet de krantenberichten niet geloven.”

Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey | Mary Anne Shaffer & Annie Barrows | Bladzijde26.nlVolgens mij zou iedereen dit boek moeten lezen. En, zeg nou zelf, hoe kan je een boek met zo’n fascinerende titel weerstaan? Ik beloof je dat het je niet teleur zal stellen, dit is echt een heel bijzonder boek. Het zit erg goed in elkaar, het onderwerp is origineel, de gekozen vorm is erg goed uitgevoerd, er valt veel te lachen en toch is het ook een ontroerend verhaal.

Waar gaat Het literaire aardappelschiltaart genootschap over?

Het verhaal speelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. De Londense schrijfster Juliet komt in contact met een van de leden van het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey en raakt geboeid door hun geschiedenis. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen Juliet en de diverse, soms wat excentrieke leden van het genootschap die tijdens de oorlog heel wat met elkaar hebben meegemaakt. Al snel raakt Juliet betrokken bij hun verhaal en wordt ze deel van hun leven.

Wat vind ik ervan?

Het boek is een heel knap geschreven verzameling brieven, aan, van en over Juliet. Soms zijn het kattebelletjes tussen geliefden en soms vertelt de brief wat de briefschrijver niet zeggen kan. Altijd geven de brieven mij het gevoel alsof er tegen me gepraat wordt en wens ik dat ik ook zo zou kunnen schrijven, zo vol leven. De brieven vertellen het verhaal van Juliet, maar ook het verhaal van Guernsey tijdens de oorlog. En wat een verhaal is dat! Het is vooral een verhaal van honger, zowel voor de eilandbewoners als hun tijdelijke eilandgenoten: de bezetters en hun gevangen. En wat honger met mensen doet, hartverscheurend.

Feelgood

Inmiddels heb ik het aardappelschiltaart genootschap (oh die spatiefout toch in de titel, hij blijft zeer doen aan mijn ogen) al vaak gelezen. Het is ondanks de heftige thema’s en al het verdriet één van mijn favoriete feel-good-boeken. De fijne humor van de schrijfsters proef je door het hele boek heen. Het voelt alsof je deel uitmaakt van het verhaal, alsof je ieder ogenblik een brief van Juliet in de bus kan vinden. Lezen dus!

Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey | Mary Ann Schaffer & Ann Barrows
Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey

Mary Ann Shaffer & Annie Barrows
Artemis & co, 2007

Review

Review: De Boekendief | Markus Zusak

Bladzijde26, zin 1: “Hoe het gebeurde Eerst was er een hevige hoestbui. Een bezielde hoestbui bijna. En even later – niets.”

De boekendief | Markus Zusak | Bladzijde26.nl

Update 10-01-2024

Meer dan 10 jaar nadat ik deze review schreef, las ik dit boek opnieuw. En opnieuw ben ik diep onder de indruk. Wat een prachtig verteld verhaal. Zo creatief ook, want Zusak gebruikt verschillende vertelvormen en zelfs illustraties. Heel bijzonder! Absoluut een aanrader dit boek, lezen dus!

De boekendief dus, van Markus Zusak, met als ondertitel “Wanneer de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren.”. Klinkt onheilspellend, maar het valt mee. Het is vooral een heel mooie vertelling over de dagelijkse kleine en tegelijkertijd zulke grote dingen die een meisje aan het begin van en tijdens WOII meemaakt.

Het is trouwens ook verfilmd, mocht dat meer iets voor jou zijn. Ik heb ‘m niet gezien, dus geen idee of de film recht doet aan het boek. Bekijk The book thief op IMDB

Waar gaat De boekendief over?

De dood vertelt het verhaal van Liesel, een meisje van negen dat vlak voor het begin van WOII in een pleeggezin terechtkomt. Haar ‘nieuwe’ mama heeft een wonderlijke manier van communiceren – met veel gekijf en gescheld – maar blijkt toch eigenlijk heel lief. Van haar nieuwe papa leert ze lezen.

Liesel raakt bevriend met buurjongen Rudy, met de andere kinderen in de Himmelstraat voetballen ze op straat. Langzaam krijgt Hitler steeds meer invloed en wordt ook Liesel geconfronteerd met de oorlog. Zo is daar Max, de Joodse onderduiker in de kelder, er zijn de luchtalarmen en de honger. Ook boeken zijn schaars en bovendien is er geen geld dus vindt Liesel andere manieren om haar leeshonger te stillen. Ze wordt de boekendief.

Wat vond ik ervan?

Zo ontzettend het lezen waard dit boek!

Het verhaal is soms bijna beklemmend, juist doordat niet alles uitgekauwd wordt en voorkennis wordt verondersteld. Dat leest trouwens wel zo prettig. De dood vervlecht het verhaal van Liesel met zijn eigen inzichten en dat is in het begin even wennen. Maar lees vooral door, want het is een prachtig verhaal. Vol mooie vondsten, zoals het geïllustreerde verhaal van Max over de Woordenschudder.

Ik heb ook enorm genoten van Zusaks talent om zijn woorden zo te kiezen dat je ze kan voelen. Dat had ik bijvoorbeeld bij deze zinnen:

“‘Ik kom alleen voor de was.’ Liesel voelde het bloed in haar lichaam opdrogen. Het verpulverde. Ze brak bijna in stukjes boven aan die trap.”

Alleen daarom al, en ook zeker omdat Liesel zo van lezen houdt, is De boekendief een aanrader.

Welk boek heb jij onlangs herlezen?

De boekendief (The book thief)
Markus Zusak (Vertaling: Annemarie Lodewijk)
Met illustraties van Trudy White
The House of Books, 2005

⭐⭐⭐⭐⭐