Een nieuw boek van een van mijn lievelingsauteurs, dat is natuurlijk een absolute must-have 🙂
Bladzijde 26, zin 1: “Ze zou graag in Parijs zijn gebleven, elke dag opstaan, zoals altijd veel eerder dan Gilles en Nicolas, naar de Sciences Po gaan, doen wat ze altijd deed, werken, lesgeven, instrueren, analyseren, studiebegeleiding geven, daarna in het zwembad duizend meter baantjes trekken.”
Mijn lieve collega Marleen vertelde mij als eerste over Het verhaal van de dienstmaagd, zij was er erg van gecharmeerd en raadde het me echt aan. Het heeft sindsdien een tijdje op mijn noglezen-lijst gestaan, maar ik vond het steeds maar niet bij de bieb. Uiteindelijk heb ik het dus van Marleen zelf geleend, blij toe, want het is inderdaad heel bijzonder.
Je kent het trouwens wellicht als het boek waar serie The handmaid’s tale op is gebaseerd, niet dat ik die gezien heb, maar jij misschien wel 😉
Bladzijde 26, zin 1: “Een gestalte, rood met witte vleugels rond het gezicht, een gestalte als de mijne, een onopvallende vrouw met een mandje, komt over het brede trottoir naar me toe lopen.”
Tijdens onze vakantie vorig jaar kocht ik dit boekje, maar dan in het Frans. La fille qui lisait dans le métro heet het dan, een titel die me stiekem meer aanspreekt dan die van de Nederlandse vertaling.
Bladzijde 26, zin 1: “Zaïde – quel joli nom – haussa les épaules.” / “Zaïde – wat een leuke naam – haalt haar schouders op.”
In januari koos ik bij mijn nieuwe favoriete boekhandel (Waanders in de Broeren) dit boek als herinnering aan twee hele fijne dagen in Zwolle. Naast de prachtige cover, trok ook het onderwerp mijn aandacht, wat zou ik doen als ik nu zou weten wanneer ik doodga?
Bladzijde 26, zin 1: “‘Ja.’Daniel draait zich om en begint de steeg uit te lopen.”
In drie weken vakantie heb ik heel wat weg gelezen. Vlak voor we vertrokken naar de altijd heerlijke Provence heb ik mijn e-reader volgeladen met e-boeken van de bibliotheek. Ook gingen mijn nieuwste aanwinsten (gekocht tijdens mijn jaarlijkse zomervakantieritueel) mee in de koffer. Op een boek na, las ik alles 🙂 Zalig! En natuurlijk neem ik je graag even mee in al die fijne boeken, misschien haal je er nog een leestip voor je eigen vakantie uit.
Birk stond al een tijdje op mijn noglezenlijst, de juichende recensies destijds maakten me nieuwsgierig, net als zijn Boeken van mijn leven-lijstje uit de Flow. Nu stond het op me te wachten in de bibliotheek, beslist van plan me ervan te overtuigen dat een boek van Jaap Robben het lezen waard is. En dat is gelukt, prachtig!
Bladzijde 26, zin 1: “Vlug ging ik de trap op naar mijn kamer.”
Het is weer eens tijd voor een #flowboekenchallenge-boek: Mannekino, subtitel: Een realistisch fabel. Nederlandse literatuur uit de jaren ’60, geschreven door een voor mij tot nu toe onbekend auteur. Ik ben niet per se groot fan van Nederlandse klassiekers, dus ik was benieuwd wat ik hier van zou vinden.
Bladzijde 26, zin 1: “Hij ademde een paar maal diep in en uit, de adem inhoudend als er een auto voorbijkwam vanwege de koolmonoxide in de uitlaatgassen, dribbelde zijn beenspieren los en draafde een paar keer het huizenblok rond.”
Soms kom je zo’n boek tegen waar je nul verwachtingen van hebt, maar dat je van stoel blaast. Zo’n boek waarover je wil vertellen aan je beste vriendinnen (@Kim, dit moet je lezen!), aan die altijd lezende vrouw in de trein en aan dat meisje in de boekwinkel. Een buitengewoon gewoon leven is zo’n boek. Meteen, vanaf zin 1: “Dit is juffrouw Ona Vitkus. Dit is haar levensverhaal, opgenomen op een geluidsband. Dit is deel één.”
Bladzijde 26, zin 1: “Ze droeg een roze shirt, dat zo vreselijk gekreukt was dat het leek alsof het gejat was uit een machine in de wasserette.”
Het vervolg op het hilarische De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Dat vond ik in mijn prille blogjaren een heel verrassend en grappig boek. Toen ik dit boek zag opduiken in Storytel heb ik dus ook niet getwijfeld, dit moest ik lezen! (Of nou ja, luisteren dan)
Bladzijde 26, zin 1: “De hotelmanager raakte de draad kwijt en Julius knikte naar de ballonbestuurder, die zijn taart meteen neerzette.”
Twee boeken in één. Dat is nooit verkeerd natuurlijk. En dan ook nog van een schrijver die ik graag lees = dubbel boekengeluk! En 2x een eerste zin 🙂
Op reis in het scriptorium (Dag), bladzijde 26, zin 1: “Meneer Blanco sluit de ogen, zijn hoofd is plotseling leeg, verdwenen zijn de schaduwfiguren die hem achtervolgen sinds de eerste alinea van dit verslag.”
Man in het duister (Nacht), bladzijde 26, zin 1: “‘Goed,’ zegt Brick teleurgesteld, maar hij probeert niettemin positief te blijven.”
