Bladzijde 26, zin 1: “Maar het had geen zin.”
Al tijden stond Ik geef je de zon op mijn noglezen-lijst, dus nam ik het meteen mee toen ik het laatst bij de tweedehandsboekenwinkel tegenkwam. En wat een fantastisch boek is het! Ik heb het in twee avonden uitgelezen en er enorm van genoten. Wat kan deze dame schrijven (die quote hierboven doet haar beslist geen recht) 🙂
Steeds als ik een column las van Rombouts moest ik erom glimlachen. Haar gevoel voor humor en taal maakte me nieuwsgierig naar haar boek. Dus toen ik zag dat het in Storytel beschikbaar was, ben ik meteen gaan luisteren. Wat een feestje!
Minuut 26, zin 1: “Dus, niets. Geen bericht, geen beslissing, geen contract.”
De vrouwen in het zwart waren een bijzonder fijn verjaardagscadeau. Want naast een cover om van te watertanden, bleek de inhoud ook niet te versmaden 🙂 @Mirre, dank je wel!
Bladzijde 26, zin 1: “Fay Baines was minstens negenentwintig, en Patty Williams vroeg zich af of ze misschien al niet dertig was, en dat was niet het enige wat ze zich afvroeg.”
Zodra Mijn verhaal in Storytel beschikbaar kwam ben ik gaan luisteren en ondanks mijn torenhoge verwachtingen was ik blij verrast. Wat een inspirerend en krachtig verhaal!
Ik besloot meteen dat ik ook een exemplaar wilde hebben voor in de kast, om nog eens terug te kunnen lezen. Ik kocht het onlangs en genoot opnieuw met volle teugen. Bonusvoordeel van het papieren boek: er zijn foto’s bij!
Bladzijde 26, zin 1: “En ik voelde zoiets ook bij Robbie; te diep weggestopt om er uitgesproken plezier in te hebben, maar toch het gevoel van iets lichters en gelukkigers dat van haar afstraalde als ik een nummer had gespeeld zonder een rommeltje van te maken, als mijn rechterhand een melodie speelde terwijl mijn linker een akkoord aansloeg.”
De consequenties stond al heel lang op mijn noglezen-lijst. Dit was dus een zekerheid tijdens mijn verjaardagsbookhaul en ik heb er beslist geen spijt van. Deze dame kan beslist schrijven! Haar volgende boek gaat dus ook op mijn lijst.
Bladzijde 26, zin 1: “In haar voorlaatste jaar aan de kunstacademie begon Minnie bij toeval aan wat zou uitmonden in het omvangrijke afstudeerwerk dat later in het Post CS-gebouw zou worden tentoongesteld, en het eerste en enige dat zonder bemiddeling en voor een belachelijk laag bedrag werd verkocht aan een half dove kunstverzamelaar die van zijn Siebermannhoorn een statussymbool had gemaakt.”
Intrigerende titel, mooie cover, prikkelende aanbevelingen. Wie het mooist valt wilde ik absoluut lezen én hebben, het pronkt dus nu in mijn kast en ik las het vorige zaterdag in één ruk uit. Wat een boek!
Bladzijde 26, zin 1: “‘Četniks’, zei hij, en hij vouwde de krant op en legde hem op een plank boven de televisie waar ik niet bij kon.”
Heimweeland koos ik als een van mijn verjaardagsboeken. De titel en kaft trokken mijn aandacht, maar ook de tekst op de achterzijde beviel me. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen!
Bladzijde 26, zin 1: “‘We snijden hem precies in drieëndertig stukjes.'”
Toni Morrison – grande dame van het Amerikaanse schrijversgilde – overleed eerder dit jaar. Het eerbetoon dat toen verscheen in de NRC maakte me nieuwsgierig. Ze won onder meer de Nobelprijs voor de Literatuur en kreeg de Presidential Medal of Freedom van Obama himself. Onlangs kocht ik daarom haar Beminde. Het is buitengewoon prachtig.
Bladzijde 26, zin 1: “Heel kleine pruimenblaadjes.”
Zo blij 🙂 Ik was gisteren jarig en kreeg van J een superfijn cadeau. Net als in 2015 en 2016 mocht ik een hele stapel boeken uitzoeken. Feest! Deze keer bezochten we onze thuisboekhandel en was ik tot mijn eigen verbazing razendsnel klaar. Ben helemaal in mijn sas met de oogst.
5 jaar geleden is het alweer dat ik de stoute schoenen aantrok en Bladzijde26 begon. Voor de 2e keer, dat wel. Want mijn aller- allereerste blog postte ik op 8 januari 2013: Blog #001: waarom Bladzijde26? Die eerste poging hield ik vol tot april dat jaar.
Een jaar later, in september, besloot ik er echt voor te gaan. De aanleiding was, ik weet het nog heel goed, een vraag van de bedrijfspsycholoog waar ik in die tijd naartoe ging. “Waar krijg jij energie van?”