“Maar de jaren verstreken en het ijskoude water van haar nachtmerries, zwart water waarin ze langzaam verdronk, overspoelde langzamerhand haar dagen.”
Bladzijde 26, zin 1
Dit boekje las ik een 2e keer. Heel langzaam, want zo subtiel en breekbaar. Van Barbery las ik ook al Elegant als een egel en Het leven van de elfen (nog geen reviews helaas, maar ze staan op m’n lijstje). Ik houd van haar stijl. Iets dromerig en toch heel raak.
Boekdetails
Een roos alleen (Une rose seule)
Muriel Barbery (Vertaling: Martine Woudt)
Uitgeverij Oesters, 2021
⭐⭐⭐⭐⭐
Waar gaat Een roos alleen over?
De Franse Rose gaat voor het eerst naar het Japan van haar net overleden vader. Ze wordt ontvangen in zijn huis, waar blijkt dat hij haar bezoek tot in de puntjes heeft voorbereid. Zijn uit België afkomstige assistent neemt haar mee naar plekken uit haar vaders leven en introduceert haar bij zijn vrienden. Ze bezoekt tempels en Zen-tuinen. En langzaam opent haar hart zich.
Wat vind ik ervan?
Ik vind het prachtig mooi. Breekbaar, sprookjesachtig en subtiel. En wat een prachtige cover heeft de Nederlandse editie. Het is een werk van Jeroen Krabbé, sowieso een kunstenaar waarvan ik best wat aan de muur zou willen hebben.
Legendes en bloemen
Ieder hoofdstuk trapt af met een korte schets van een Japanse legende. En dat komt vervolgens terug in het hoofdstuk. Bloemen, stenen en bomen spelen hierbij een grote rol. Niet voor niets is Rose botanicus. Hoofdstukken hebben titels als ‘Een bloembed met duizend pioenrozen’ en ‘Een armvol bloedrode anjers’, en zijn zeker niet zomaar gekozen.
Vertaling
Zoals niets toevallig of zomaar is. Over iedere zin, ieder woord is nagedacht. En de vertaling is buitengewoon goed. Ooit ga ik iets van Barbery lezen in het Frans. Maar ik weet nu al dat ik haar talent dan te kort zal doen omdat ik dan ongetwijfeld nuances mis. Blij dus dat haar werk ook in het Nederlands vertaald is.
Donker
Het is geen blije roman. Rose is melancholisch en onwillig. Paul complex en gesloten. Ze zitten met elkaar opgescheept. Er is rouw, verdriet, eenzaamheid. En ook woede. Rose heeft haar vader nooit gekend en zit vol vragen. Barbery weet dit prachtig te vangen is haar mooie gestileerde zinnen. Je voelt Rose: haar melancholie, haar verwarring, haar woede. Heel knap!
Een roos alleen – mijn conclusie
Houd je van taal? En van Japan? Doe jezelf dan een plezier en gun jezelf dit boek. Je krijgt er geen spijt van, beloofd!
Ben jij wel eens in Japan geweest?
2 Reacties
Wat fijn om vandaag bij toeval te ontdekken dat je weer aan het schrijven bent over het lezen!
En dan zie ik meteen weer allerlei titels voorbij komen waarvan ik denk, oh die moeten op mijn leeslijst.
Dankjewel weer voor de inspiratie!
Wat leuk dat je het zomaar ontdekt hebt (binnenkort vind je ook weer een seintje in je mailbox). 😊 En goed te lezen dat je weer leesinspiratie hebt opgedaan. Ben benieuwd wat je gaat lezen!