Nu je het zegt | K. Schippers | Review

“‘Dat kan ook.’ “

– Bladzijde 26, zin 1

Dit boekje kocht ik alweer een tijdje geleden toen we een weekendje in Haarlem waren. Ik werd verleid door de blurb op de achterflap die vertelt dat taal het belangrijkste ingrediënt is van dit verhaal.

Waar gaat Nu je het zegt over?

De schrijver zoekt een huis in een straat in Londen. Alleen: er zijn 2 straten met dezelfde naam en hij staat in de verkeerde straat. Al zoekende raakt hij in gesprek met passanten. Hij ontmoet een ondertitelaarster, een schilder, een interviewer. Het huis vindt hij niet, dat blijkt ook helemaal niet zo belangrijk. Taal is in dit verhaal zeg maar het ding.

Wat vind ik ervan?

Ik moest echt even aan wennen aan dit boek, maar Nu je het zegt bracht heel vaak een glimlach op mijn gezicht. Zoveel taalliefde 😍

Waar het nu echt overgaat kan ik je eigenlijk niet eens echt vertellen. Schippers heeft er een handje van om tussen de regels door te schrijven. En ik weet in ieder geval zeker dat ik lang niet alles heb opgepikt. De titel komt me ongetwijfeld van pas als ik dit verhaal met iemand bespreek. Want dan valt er vast één en ander op zijn plek.

Ondertitelspel

Dit vond ik zo leuk! En zo herkenbaar, want ik doe dat ook. Ik onthoud het alleen nooit, maar het valt me wel altijd meteen op. Wat ik bedoel? Dit citaat is een mooi voorbeeld:

” ‘Zie je Van Agt, zetten ze er vannacht onder,’ lacht ze.”

Geestig toch? Schippers heeft een heel aantal van dit soort voorbeelden.

Ondertitelen lijkt me trouwens best moeilijk. Vroeger was er ergens een site waar je kon meedenken met de vertaaluitdagingen van ondertitelaars. Dat bleek nog niet zo eenvoudig, alleen al de beperkte ruimte bijvoorbeeld. Iets wat ik ook wel herken als ik advertentieteksten schrijf.

Extra leuk: illustraties

Iets wat ik ook altijd heel leuk vind, is als een boek geïllustreerd is én de opmaak echt een rol heeft. Dat is in dit boekje beslist het geval. Het voegt in dit geval ook echt iets toe omdat de voorstellingen op de schilderijen een rol spelen in het taalspel van Schippers.

Ook over de opmaak is echt nagedacht. Lettergrootte, centrering, cursiefjes, spaties. Alles draagt bij aan het grote geheel. En het leest ook wel zo makkelijk. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of je die opmaakdingetjes ook terugziet als je een ebook-variant leest. Als luisterboek gaat het in ieder geval niet werken. Extra spaties tussen letters voorlezen lijkt me heel lastig 😉

Nu je het zegt – mijn conclusie

Ondanks de voor mij wat onduidelijke verhaaldoel genoot ik dus wel echt van dit boek. Het is een boekje om je aan over te geven en door mee te laten voeren. Meedeinen op het ritme. Glimlachen om de vondsten en gewoon accepteren dat je niet alles meteen begrijpt.

Een boekje om stilletjes van te genieten. Omdat het zo heerlijk vol taal is. Hersenspinsels, taalkronkelingen, letterspelen. Een feestje!

Geniet jij ook van dit soort onbedoelde ondertitelfoutjes?