Mannen van staal | Elizabeth Gilbert | Review

“Zelfs als peuter had ze al een opvallende, volwassen présence.”

– Bladzijde 26, zin 1

Van sommige schrijvers wil ik gewoon alles lezen, Elizabeth Gilbert is er zo één. Love her! Ooit zag ik haar in Paradiso (check deze post) en sindsdien ben ik een nog grotere fan. En hoe fijn, ook in haar fictie schemert haar eigen persoonlijkheid door en daarom is het zo leuk om te lezen.

Waar gaat Mannen van staal over?

Ergens voor de Amerikaanse kust liggen twee vrijwel identieke eilandjes, Fort Niles en Courne Haven. De bewoners leven voornamelijk van de kreeftenvisserij en de concurrentie tussen de eilanden is enorm. Ruth is geboren op Fort Niles. De eilandbewoners vinden haar maar een rare. Ze is intelligenter dan de meeste van hen, nieuwsgierig, eigengereid en beslist niet van plan om zomaar te doen wat van haar verwacht wordt omdat ze een meisje is.

Wat vind ik ervan?

Geestig, leerzaam en met een fijne hoofdpersoon die niet berust in conventies. Ik vind Mannen van staal echt een Elizabeth Gilbert-boek, al is het niet zo goed als Stad van meisjes. Het is Gilberts debuut en dateert nog van vóór het immens succesvolle Eten, bidden en beminnen. In Nederland verscheen het eerder met de veel passender titel Kreeftenvrouw.

Fictief historisch

Gilbert geeft de bewoners van beide fictieve eilanden een complete en behoorlijk geloofwaardige geschiedenis, inclusief illustere voorvaderen, familienamen, tradities en mysterieuze legendes. En ze leert je ook het nodige over de kreeftenvisserij. Bovendien schetst ze ongelooflijk heerlijke personages met bizarre en toch herkenbare eigenaardigheden. Iets waar ik altijd ontzettend van geniet.

Hoezo mannenbaan?

Bijna achteloos is emancipatie (als altijd) een stevig thema in dit boek. Als dochter van een succesvolle kreeftenvisser en de aangenomen dochter van de plaatselijke rijkaard heeft Ruth een bijzondere positie op het eiland. Ze mag als enige naar school op het vasteland, al ziet ze daar het nut niet echt van in. Ze wil kreeftenvisser worden. Dat dit een ‘mannenbaan’ is, interesseert haar niets. Ze is slimmer dan de meeste jongens van het eiland, dus waarom niet?

Typische Gilbert-vrouw

Ruth snapt niets van de passieve houding tegenover verandering van andere eilandbewoners. Waarom blijven doen wat je altijd al deed terwijl iets anders duidelijk meer voordelen heeft? Ze begrijpt ook al niets van de kreeftenoorlogen die eens in de zoveel tijd uitbreken, want wat schiet je daar mee op? Maar ja, ze is maar een meisje dus wat weet zij er nou van. Nou dan kennen ze Ruth slecht. Ze is niet van plan zich er bij neer te leggen. En daarmee is ze een typische Gilbert-vrouw. Koppig en eigenwijs tot en met.

Cheesy romance

En dan is er nog de liefdesgeschiedenis tussen Ruth en een jongen van Courne Haven. Misschien onvermijdelijk, maar toch een tikje cheesy. Ik twijfel of dit nu echt nodig was voor het verhaal, aan de andere kant, misschien zou het nog ongeloofwaardiger zijn als deze verliefdheid er niet was. Ik ben er nog niet helemaal uit.

Mannen van staal – mijn conclusie

Een lekker wegleesboek voor een regenachtig weekend met sympathieke personages, geestige situaties en een lieve romance.

Zou jij op een eiland willen wonen?