Zuiderlichten | Nina George | Review

“‘En, voelde dat jaloerse kreng zich beter?'”

| Bladzijde 26, zin 1

Toen ik onlangs een blogje schreef over mijn top 5 van lievelingsschrijvers, triggerde me dat om te kijken of Nina George toevallig weer een nieuw boek uit had. En jawel 🙂 🙂 🙂 Zuiderlichten was net uit. Meteen besteld natuurlijk en er weer ontzettend van genoten.

Extra leuk, Zuiderlichten heeft als boek een rolletje in De boekenapotheek van de Seine, het eerste boek wat ik van George las. Dat ben ik dus weer eens aan het herlezen en is weer net zo fijn als eerst!

Waar gaat Zuiderlichten over?

Zuiderlichten gaat over de liefde 🙂 Zoals vrijwel alle romans, I know. En toch is deze anders. George heeft een lief idee bij hoe liefde werkt (iets met muzen en lichtjes en altijd verbonden zijn) en dat werkt ze in dit boek uit. Daarnaast is het een heel fijn feel-good verhaal over de oprichting van een mobiele bibliotheek in 1968 in een heel mooi stukje Frankrijk: de Provence rondom Nyons.

Wat vind ik ervan?

Genieten! Ik houd heel erg van haar stijl, haar mooie zinnen en haar manier van denken. George schrijft beeldend en lief zonder suikerzoet te worden. En dan speelt dit boek zich ook nog eens af in een favoriet stukje Frankrijk én gaat het ook over wat boeken kunnen betekenen. Kon niet missen dus.

Bootje

Ik geniet er bijvoorbeeld van hoe ze Francis en Elsa beschrijft, de pleegouders van Marie-Jeanne. Zij houden intens van elkaar en hun pleegdochter, maar je zou het waarschijnlijk niet zeggen als je ze tegenkwam. Elsa altijd chagrijning en snauwend, Francis altijd onderweg. En toch, je voelt de liefde:

“Pats, ze deed het weer. Ze had Francis gegriefd, dat zag ze aan de trek om zijn mond. Haar man had een mond als een bootje, zijn mondhoeken waren altijd een beetje opgekruld in een warm plezier in het leven. Behalve als zij een scherpe opmerking tegen hem maakte, dan sloeg het vrolijke bootje in dat lieve vertrouwde gezicht om.”

Boekenliefde

En hoe heerlijk is het idee dat Francis, een man die in zijn leven nauwelijks een boek gelezen heeft, een rijdende bibliotheek start? Zo leuk om te lezen hoe hij de waarde van boeken ontdekt:

“Hij begreep eruit dat iedereen weliswaar hetzelfde, maar blijkbaar toch een ander boek las.”

Zo waar ook dit! Misschien is het geen origineel idee, maar dat vergeef ik haar van harte want de manier waarop ze dit idee en al die boekenliefde in haar verhaal vervlecht, vind ik zo fijn.

Daarom nog zo’n citaat. Dit gaat over het meisje Marie-Jeanne en ik vind het echt een heel lief idee.

“Ze legde de luciferhoutjes tussen de bladzijden van boeken. Zodat de boeken niet dichtvielen en de bladzijden niet op elkaar werden gedrukt, waardoor de figuren in de boeken hulpeloos gevangen waren, voorgoed, en eeuwig verstard. Ertoe veroordeeld om in dat betoverende kasteel van woorden en stilgezette tijd te blijven wonen en dezelfde geschiedenis te beleven, dezelfde dood, dezelfde liefde, dezelfde dag, telkens en telkens weer.
Er moest op z’n minst een kiertje openstaan voor het geval de personages wilden vluchten.”

Nostalgie

Trouwens, die bibliobus, dat raakt ook nog een nostalgisch snaartje bij mij. Als meisje ging ik ook naar zo’n rijdende bibliotheek. Op maandagmiddag stond deze op het zwarte plein in ons dorp. Achter de ‘balie’ een man met grijze baard en aan weerszijden van de bus kasten vol boeken. Al waren dat er voor deze boekenwurm nooit genoeg. Ik geloof dat ik iedere week 4 boeken mocht lenen, veel te weinig natuurlijk 🙂 Gelukkig mocht ik ook vaak de kaartjes van mijn broertje gebruiken. Maandagmiddag was altijd fijn, heerijk met verse boeken op de bank!

Kom/kwam jij ook wel eens bij een bibliobus?