Daar waar de rivierkreeften zingen | Delia Owens | Review

“‘Ja, mevrouw,’ zeiden de jongens en ze fietsten naar juf Arial, bij wie ze allemaal in groep 4 hadden gezeten.”

| Bladzijde 26, zin 1

Omdat iemand (weet niet meer wie suf genoeg) er enthousiast over was/is én omdat de titel me intrigeerde, kocht ik dit boek. Het is absoluut prachtig! Zoveel wijsheid 🙂 Loved it!

Waar gaat Daar waar de rivierkreeften zingen over?

‘Daar waar de rivierkreeften zingen’ is een plek “diep in de wildernis, waar de dieren zich nog als dieren gedragen”. Zo diep in het moeras woont Kya nog net niet, maar het scheelt niet veel. Ze woont er alleen sinds haar 10e, nadat eerst haar moeder, toen haar broers en zussen en ten slotte haar vader vertrok. Naar school gaat ze niet. Ze ruilt vis, mosselen en zelfgekweekte groenten voor wat ze maar nodig heeft en leeft haar leven. Ze heeft maar met weinig mensen contact. Als een van die mensen dood wordt gevonden, wordt Kya al snel verdacht van moord.

Wat vind ik ervan?

Dit vond ik één van de allermooiste stukjes uit het boek:

Langzaam ontrafelde ze elk woord van de zin: “‘There are some who can live without wild things and some who cannot.'”
‘O,’ zei ze. ‘O.’
‘Je kunt lezen, Kya. Je zult nooit meer niet kunnen lezen.’
‘Dat is het niet alleen,’ zei ze bijna fluisterend. ‘Ik wist niet dat er zoveel in woorden kon zitten. Ik wist niet dat een zin zo vol kon zijn.’
Hij glimlachte. ‘Dat was een heel goede zin. Niet alle woorden hebben zoveel inhoud.’

De vreugde van leren lezen, van liefde voor taal. Voor mij komt het hier zo mooi in samen. Taal is zoveel meer dan alleen ‘handig’. Ik kan er echt van genieten als iets precies goed wordt beschreven. Iets wat ik in Kya herken. En wat heeft Owens een talent voor mooie zinnen!

Liefde voor natuur

Naast Kyas liefde voor taal is er ook haar liefde voor de natuur, voor het moeras. Ze verzamelt. Schelpen en veren. Tekent ze na. Koestert ze. En ze leert ervan, van de natuur, van hoe vuurvliegjes, sprinkhanen en meeuwen leven. En ik leer mee 🙂

(In Haarlem bezocht ik trouwens heel toevallig de tentoonstelling Vogelpracht in het Teylers Museum, achteraf heel toepasselijk bij dit boek.)

Spanning

Het boek zit supergoed in elkaar. De combi moordzaak/coming-of-age werkt. De vondst van de dode man geeft het verhaal dimensie, terwijl het beslist geen whodunnit is. Het verhaal draait om Kya, om haar eenzame leven in het moeras. De moord is een soort bijzaak, maar het onderzoek geeft de schrijver ook een manier om te laten zien hoe de bewoners van het stadje naar Kya kijken. De moordzaak plaatst Kyas verhaal als het ware in een groter plaatje en dat vind ik heel knap gedaan.

Ook voor mannen

De kleur van de cover geeft je misschien het idee dat dit een vrouwenboek is. Maar dat is volgens mij beslist niet het geval. Dan zou je Owens (en Kya) echt te kort doen. En sowieso, vrouwenboek? Maar dat is een heel andere discussie 😉 Lees dit dus vooral ook als man en mocht je het toch een ‘vrouwenboek’ vinden, let me know!

En, wat denk jij, zouden rivierkreeften echt kunnen zingen? 😉