Alsof het zo moest zijn 🙂 In de nieuwe Flow die eergisteren in de bus zat, stond weer eens een ‘De boeken van mijn leven’-rubriek. Deze keer met spoken word artiest en dichter Babs Gons.
In 2015 alweer verzon ik de #Flowboekenchallenge, waarbij ik mezelf ten doel stelde om alle boeken uit die rubriek in Flow te lezen. Dat bleek behoorlijk ambitieus en vooral ook heel leuk om te doen! De laatste 2 jaar kwam het er iets minder van, maar ik ga het weer oppakken want het is echt dé manier om heel veel mooie boeken te ontdekken.
De 5 boeken van Babs Gons
- Toni Morrison | De hemelvaart van Solomon
- Ben Okri | De hongerende weg
- James Baldwin | If Beale Street could talk
- Anja Meulenbelt | De schaamte voorbij
- Mieke Kirkels | Kinderen van zwarte bevrijders
Op het lijstje van Babs staan voor mij 4 onbekende boeken, dus heel wat om te ontdekken. Eentje heb ik al gelezen, maar dat is wel dik 20 jaar geleden, een opfrisleesbeurt kan dus geen kwaad. Ik ben vooral heel benieuwd naar nummer 5 omdat het een verhaal uit onze geschiedenis verteld dat niet in onze geschiedenisboeken staat.
Kinderen van zwarte bevrijders
“Negen maanden na de bevrijding in 1945 werden er in allerlei Nederlandse huizen kinderen van Amerikaanse soldaten geboren. Meestal bleef hun herkomst geheim of onzichtbaar, maar bij de kinderen van zwarte soldaten kon dat natuurlijk niet. Dat hun verhaal door Mieke Kirkels is onderzocht en opgeschreven is mooi, maar het had natuurlijk gewoon in de geschiedenisboeken moeten staan. Ook over hoe gesegregeerd het leger was en de manier waarop er door de geallieerden met zwarte soldaten werd omgegaan, leren we niets op school. Hoe zij de vreselijkste werkjes moesten opknappen en hoe hun belangrijke rol in de bevrijding is verzwegen. Mijn vader was een zwarte soldaat, die vijftien jaar na de oorlog naar Nederland kwam. Ook hij moest zich nog inzetten tegen de ongelijkheid tussen zwart en wit in het leger. Zwarte soldaten werden bijvoorbeeld nooit bevorderd. Daarom grijpt dit boek me extra aan: ik voel me ergens verbonden met de kinderen van zwarte bevrijders.”
Dit boek dus, ik heb er nog nooit van gehoord, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij. Ik hoop dat ik het snel ergens tegenkom om het te kunnen lezen.
If Beale Street could talk
“Dit is het ontroerende verhaal van Tish, die op haar negentiende in verwachting is van haar grote liefde Fonny. Maar hij zit vast, nadat hij op verdenking van verkrachting is opgepakt door een racistische agent. Gevangenisverhalen uit Amerika raken mij altijd heel erg. Ik lees, kijk en luister alles wat ermee te maken heeft: van het indrukwekkende boek The new Jim Crow tot de Netflix-serie The Central Park five. Dan leer je dat het gevangeniswezen in Amerika een nieuwe vorm van slavernij is: er zitten zo veel zwarte mannen onschuldig vast, of veel te lang voor kleine vergrijpen. Een gevangenisstraf lijkt daar bijna een soort initiatie voor zwarte jongens geworden: al mijn Amerikaanse neven en broer hebben op enig moment vastgezeten. Ik moet er bijna van huilen als ik het daarover heb. Het leven is gevaarlijk voor zwarte mannen, we hebben het allemaal gezien met George Floyd. Voor mij staat dit boek daar symbool voor.”
Net als zovelen van mijn generatie (denk ik tenminste) las ik dit boek ooit voor mijn Engelse lijst. Dat is dus al een flinke tijd geleden (ik deed eindexamen in 1998) en ik kan het me niet goed meer herinneren. Ik ga dus komend weekend eens kijken of het toevallig nog bij mijn moeder in de kast staat.
Wat Babs Gons zegt over gevangenisstraf als een soort initiatierite raakt me. Hoe verdrietig, onrechtvaardig en bizar. Dat we dit laten gebeuren. Maar als ik iets heb geleerd van lezen is het dat de mensheid helaas tot veel slechts in staat is. Gelukkig staat daar ook de hoop tegenover en laten we ook heel mooie dingen zien met z’n allen. Ik blijf die hoop dus koesteren.
Stond If Beale Street could talk ook op jouw lijst?
2 Reacties
Die stond inderdaad ook op mijn lijst 🙂 En misschien moet ik die ook eens herlezen want kan me er niet veel meer van herinneren. Pas nog wel de indrukwekkende documentaire ‘I am not your negro’ gezien, over Baldwin.
‘De hongerende weg’ van Ben Okri is trouwens een van de weinige Afrikaanse boeken die ik heb gelezen. Erg mooi, zeker een aanrader!
Dan gaat ‘De hongerende weg’ nog hoger op mijn lijstje! Al moet ik zeggen dat ik gisteren in de boekwinkel al mijn goede voornemens ten aanzien van mijn lijstje compleet vergat en toch met 3 titels naar de kassa toog. Volgende keer beter.