Review

Grand Hotel Europa | Ilja Leonard Pfeijffer | Review

Oh ironie, schrijf je een review over een roman die bol staat van ingewikkelde zinnen vol mooie woorden, is uitgerekend de eerste zin op bladzijde 26 van doodgewone alledaagsheid. Daarom, speciaal voor jullie, ook de meest Pfeijfferiaanse zin van deze pagina:

“De buitenproportioneel grote klokkentoren van rode baksteen met een witte marmeren omgang en een groen puntdak bracht met zijn asymmetrische plaatsing een belachelijk contrapunt aan in de rationele, paradeerbare ruime, dat juist vanwege het feit dat het concessieloos gewaagd en overdreven was effectief en elegant uitpakte.”

Over dit boek had ik veel goede verhalen gehoord voor ik eraan begon. Het lag al een tijdje in de kast op me te wachten, maar ik moest er even moed en energie voor verzamelen. Het is toch een flinke pil en Pfeijffers teksten lezen ook meestal niet heel gemakkelijk weg. Maar ik ben blij dat ik erin begonnen ben! En had het vervolgens ook zo uit, want het leest ondanks de soms moeilijke woorden en complexe zinconstructies als een trein.

Grand Hotel Europa | Ilja Leonard Pfeijffer

Boekdetails:
Grand Hotel Europa 
Ilja Leonard Pfeijffer
De Arbeiderspers 2018

⭐⭐⭐⭐

Waar gaat Grand Hotel Europa over?

Een erudiete schrijver neemt zijn intrek in een vervallen hotel om te overdenken waar zijn relatie met kunsthistorica Clio is misgelopen. Aan de hand van hun liefdesgeschiedenis neemt hij je mee langs toeristische hotspots van Europa (denk: Venetië, Cinque Terre). Tegelijkertijd legt hij genadeloos de impact van toerisme op deze plekken bloot. Dat is verhaal 1. Het tweede verhaal gaat over de vergane glorie van het hotel, haar medewerkers en haar gasten. Ook hier volop symboliek en fijne beschrijvingen van mensen en dialogen.

Wat vind ik ervan?

Absoluut een aanrader! Vooral ook vanwege het onderwerp: de invloed van het massatoerisme. Zeker in combi met de onwaarschijnlijke beelden van afgelopen jaar van toeristische plekken zonder toeristen raakte dat me. Pfeijffer weet feilloos te schetsen wat ons toerisme met de wereld doet én hoe tegenstrijdig we daar zelf in zitten. Confronterend!

Doordat Pfeijffer in dit boek eigenlijk twee verhalen vertelt, was ik extra geneigd snel door te lezen, ik had steeds een soort heimwee naar het andere verhaal. Heel knap dat ik beide verhalen boeiend vond. Deze truc halen schrijvers vaker uit en meestal vind ik dan het ene verhaal beduidend minder dan het andere, maar hier zijn ze, hoe verschillend ook, gelijkwaardig én ook complementair aan elkaar.

Dingetje

Toch heb ik ook het gevoel dat het boek wel iets minder dik had gekund en dat sommige scènes niet per se nodig zijn. Ik krijg sowieso altijd de kriebels van seksscènes in literatuur (dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet echt van Nederlandse literatuur houd, onze schrijvers zijn daar vaak nogal scheutig mee) en ik vond ze hier soms storend. Maar toen ik het er met J over had, zag hij het heel anders. Voor hem waren ze echt een toevoeging waar ook veel symboliek in zit. En ja, als ik daar wat meer over nadenk, zie ik dat ook wel, maar kennelijk is het een dingetje van mij dat ze me vooral in de weg zitten.

Symboliek all over

Die symboliek zit trouwens werkelijk overal in dit boek. De titel, de naam van het hotel (Grand Hotel Europa), de gasten, de naam van de geliefde, de keuze voor Venetië, de kleding, kortom echt overal. De literaire aspiraties druipen er dan ook vanaf, zonder echt heel erg in de weg te zitten bij het lezen. Ik zou hem dus ook zeker op m’n ‘lijst’ zetten als ik daar nog jong genoeg voor was. Het is weliswaar dik en de hoofdpersoon is een wat oudere man (ook al niet mijn ding op m’n 16e), maar voor literatuur waar je docent Nederlands waarschijnlijk heel blij van wordt, is het heel goed leesbaar. En er zit dus zoveel symboliek in dat je er makkelijk een tijdje over kunt discussiëren.

Grand Hotel Europa | Ilja Leonard Pfeijffer

Grand Hotel Europa – mijn conclusie

Wat mij betreft lag dit boek niet voor niets steeds op de bestsellerstapels, het verdient een groot publiek. Zowel vanwege de literaire, als de maatschappelijke waarde. Ik hoop echt dat veel mensen het lezen omdat het je aan het denken zet over hoe wij met ons cultureel erfgoed omgaan. Iets meer bewustzijn wat dat aangaat, kan volgens mij geen kwaad.

Al is dat dus ook voor mij heel confronterend, want hoewel ik niet ben van de verre reizen, ook ik kom liever op nog onbekende plekjes. En dat is iets waar dit boek me toch een ongemakkelijk gevoel over geeft, daar ben ik dus nog op aan het kauwen.

Ben jij van de verre reizen of blijf je liever wat dichterbij huis?

Previous Post Next Post

Nog geen reacties

Ik wil wel reageren