Amerikanah | Chimanda Ngozi Adichie | Review

Bladzijde 26, zin 1: “Obinze zag haar e-mail toen hij achter in zijn Range Rover zat in stilstaand Lagos-verkeer; zijn jasje slingerde op de passagiersplaats, een kindbedelaar met roestkleurig haar kleefde tegen de buitenkant van zijn raampje en een straatventer drukte kleurige cd’s tegen het andere raam, de radio stond zachtjes op het Pidgin-Engelse nieuws op Wazobia FM en rondom hing de dreiging van op handen zijnde regen.”

Een paar jaar geleden las ik naar aanleiding van mijn #Flowboekenchallenge (die kan wel een update-je gebruiken trouwens 😉 ) mijn eerste boek van deze bijzonder getalenteerde schrijfster: Paarse Hibiscus. Lalagè tipte me toen al dit boek en toen ik hem vorige week zag liggen bij Heinen moest ie dus wel mee 🙂 En oh boy, ben ik daar blij mee. Wat een fantastisch boek!

Waar gaat Amerikanah over?

Ifemelu en Obinze zijn highschool sweethearts in Nigeria, ze lijken onafscheidelijk en voorbestemd. Maar het mag niet zo zijn, het leven drijft hen uiteen. Ifemelu gaat met een studievisum naar de VS, Obinze reist illegaal naar Londen.
Amerika blijkt niet te zijn wat het in Nigeria leek en Ifemelu krijgt allerlei moeilijkheden voor haar kiezen. Ze begint een blog over dingen die haar als niet-Amerikaanse zwarte opvallen. Als illegaal in Londen heeft Obinze het op een heel andere manier moeilijk. Uiteindelijk komen ze allebei weer in Nigeria terecht.

Wat vind ik ervan?

Fantastisch! Wat kan deze vrouw schrijven, ik vloog er doorheen. En dan ook nog over zulke enorme onderwerpen. Want het is zo heel veel meer dan een liefdesverhaal, al is het dat ook.

Juist dat liefdesverhaal maakt dit boek zo bijzonder. Ze houdt het daarmee als het ware een geheel en heeft tegelijkertijd volop ruimte om al die thema’s te raken. Want eigenlijk vertelt ze tig verhalen, maar omdat het zo ingenieus in elkaar zit, paste het toch allemaal in dit boek.

Dat blog vind ik ook een briljante truc. Door af en toe een blogpost in de tekst te verwerken geeft ze Ifemelu (en zichzelf) de kans bepaalde kwesties aan te kaarten en uit te leggen. Het zijn voor mij vaak eyeopeners. Want als niet Amerikaanse zwarte kijkt Ifemelu heel anders tegen bepaalde zaken aan als Amerikaanse zwarten. Om nog maar te zwijgen van hoe witte mensen ergens tegenaan kijken. En hoewel eigenlijk heel logisch, had ik überhaupt nog niet echt over dat onderscheid nagedacht. Die maatschappij is zoveel ingewikkelder dan je je realiseert (en die van ons waarschijnlijk ook).

Ik realiseer me dat ik bevoordeeld ben als witte vrouw. Ook daarom lees ik graag boeken als Amerikanah, om te kunnen leren. Ik merk wel dat ik het moeilijk vind om er een recensie over te schrijven, ik weeg (terecht of onterecht, dat weet ik eigenlijk niet goed) elk woord nog voorzichtiger af dan wanneer ik een ‘wit’ boek bespreek. Maar ik vind wel dat iedereen dit boek zou moeten lezen, het is gewoon echt ontzettend goed, dus daarom toch deze misschien ietwat gebrekkige review, die eigenlijk heel kort samen te vatten is:

lees dit boek, het is fantastisch!

Zijn er nog andere Afrikaanse schrijvers die ik moet lezen?