Een keukenmeidenroman | Kathryn Stockett | Review

Bladzijde 26, zin 1: “Dan moeten de rekeningen nog op de bus, en een postzegel kost tegenwoordig een stuiver.”

Omdat ik geen zin had in de nog ongelezen boeken in m’n kast, trok ik Een keukenmeidenroman er weer eens uit. Jaren geleden heb ik het met plezier (en afschuw) gelezen en dat deed ik nu weer.

Maar met de kennis van nu, was ik ook benieuwd hoe er door de blacklivesmatter-beweging tegen dit boek (of de verfilming) aangekeken wordt. Zeker omdat ik er deze keer zelf een gek gevoel aan overhield dat het verhaal is geschreven door een witte vrouw.

Voor ik verder ga… ik vind het spannend om deze blogpost te schrijven. Ik doe het met de beste bedoelingen, maar ik weet dat ik onbewust veel vaker racistische dingen zeg/doe/denk dan ik ooit zou willen. Dus als ik iets zeg waardoor ik jou of iemand in je omgeving kwets, alsjeblieft laat het me weten, dan leer ik.

Ik heb deze post twee weken laten liggen, maar ik wil hem toch graag plaatsen. Omdat deze ervaring voor mij ook bij lezen hoort, het lezen van sommige boeken zet me aan het denken, ik ga op onderzoek uit. Soms komt daar iets anders uit dan ik zou willen, maar daar leer ik van. Daarom wil ik mijn ervaring delen, een review is het zeker niet .

White savior storyline

Nadat ik het boek gelezen had, deed ik een google-rondje (zoekwoorden: the help black lives matter). Dat was even slikken. Want het is niet oké. Eye-opener! Ik had het zo niet bekeken, maar het is waar: Een keukenmeidenroman is een voorbeeld van wat een boek/film met een ‘white savior storyline’ genoemd wordt. Hierbij ‘redt’ een witte persoon een niet-witte persoon uit zijn ‘lijden’.

In Een keukenmeidenroman heeft Skeeter deze rol, een witte vrouw van begin 20. Zij wordt gepresenteerd als de aanjager van verandering terwijl de zwarte vrouwen in het boek zich lijken neer te leggen bij de omstandigheden en zich hulpeloos lijken te voelen. Het verhaal suggereert dat zonder de witte Skeeter er geen verzet en verandering zou zijn.

Ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik dit nooit eerder zo gezien heb. Het ligt er zo dik bovenop en toch heb ik me nooit gerealiseerd dat dit boek eigenlijk helemaal verkeerd is.

Natuurlijk voelde ik de ongelijkheid in de verhouding tussen Skeeter en Aibileen. Skeeter krijgt betaald, zij krijgt de erkenning van de uitgeverij, ze krijgt zelfs een baan. Terwijl het aandeel van Aibileen waarschijnlijk groter is, maar zij er nooit over naar buiten kan/zal treden.

Toch vond ik toen ik het boek las Skeeter en Aibileen vooral allebei heel moedig. Ik hield ervan hun beider verhalen te lezen, was geschokt door het relaas van Aibileen en vond de ontwikkelingen rondom Skeeter interessant. Hoe zij zich steeds bewuster wordt van de misstanden, van hoe raar het is, van hoe je onbewust kwetst. Ik kon mezelf makkelijk met haar identificeren. En ik wilde dat ook, wilde helpen ‘redden’.

Maar het klopt niet dat Skeeter de rol van reddende engel krijgt toebedeeld, alsof er zonder haar niets zou zijn veranderd. En precies daar zit het dus. Dat wringt. Dat is verkeerd. Dat weet ik nu. Dat heeft het lezen van dit boek me gebracht.

Nieuwe vragen na Een keukenmeidenroman

Deze ervaring leidt weer tot allerlei vragen. Zoals: kan een boek over de ervaringen van zwarte mensen überhaupt wel door een witte mens geschreven worden? Ik weet het niet. Ik denk dat het afhankelijk is van heel veel. Maar ik vind het ook heel naar dat ik me dit überhaupt afvraag. Het zou geen issue moeten zijn.

Ik ben nog lang niet klaar met dit onderwerp. Erover leren, mezelf onderzoeken, me bewust worden, ik denk dat het heel belangrijk is. Dus dat ga ik doen.

Voor als jij ook meer wilt leren: withuiswerk.nl

Deze artikelen las ik:
https://screenrant.com/help-movie-problematic-black-lives-matter/

https://www.insider.com/the-help-is-a-terrible-movie-to-watch-about-racism-2020-6