Review

Stad van meisjes | Elizabeth Gilbert | Review

Bladzijde 26, zin 1: “Peg was een bijzonder mens, maar zo gewoontjes.”

Dit boek *hartje*, deze schrijfster *hartje* Heerlijk! Zo grappig, verrassend en wijs. Ik genoot al twee keer enorm van Stad van meisjes.

De negentigjarige Vivian vertelt: 

“In de zomer van 1940 stuurden mijn ouders mij, een negentienjarige kip zonder kop, naar mijn tante Peg, eigenaresse van een toneelgezelschap in New York.”

En zo komen we in een betoverende setting. Glitter, feestjes en de vergane glorie van een oud theater. Vivian kijkt haar ogen uit en leert van de revuemeisjes alles wat een meisje in New York moet weten. Vol humor vertelt ze over haar leven toen en ook als het minder licht en luchtig wordt en ze de wereld echt leert kennen, blijft ze haar humor trouw.

Leven in een Stad van meisjes

Het is altijd heerlijk om je zo te kunnen verliezen in zo’n verhaal. Ik las vol ongeloof over Vivians ontmaagding (echt, hoe komt Gilbert erop) en over haar nachtelijke avonturen met Celia. Ik wenste dat ik de kostuums en voorstelling ook echt kon zien en zag natuurlijk mijlenver aankomen dat het allemaal mis zou gaan (maar had nooit verzonnen hoe). Wat een feestje van een verhaal!

Kunstgreep

Het echt knappe van dit boek, zit hem in de vorm. Omdat Vivian aan Angela uit wil leggen wat Angela’s vader voor Vivian betekende, besluit ze haar hele levensverhaal te vertellen. Door deze kunstgreep (dat klinkt onaardiger dan ik het bedoel) heeft Gilbert veel meer ruimte om ook te schrijven over Vivians latere leven én ze kan de wijsheid van de oude Vivian lekker droog laten doorsijpelen in de stukken over de jonge naïeve Vivian. 

Ik heb echt genoten van Gilberts taalgebruik. Heerlijk droog. Ik betrapte mezelf regelmatig op hardop grinniken. Het was vaak zo raak en herkenbaar, ik moest het gewoon wel voor me zien en erom lachen. En ook huilen uiteindelijk, dikke tranen, want zo mooi.

Niet alleen maar luchtig

Mocht je nu denken dat het alleen maar licht en luchtig is, dat is niet zo. Het is ook diep en heftig, al is het nooit zwaar. Gilbert brengt verrassend ernstige onderwerpen te berde. Vooral in het tweede deel. Vivian heeft geen gemakkelijk leven en kijkt er eerlijk op terug. Ze is niet bang haar eigen tekortkomingen te benoemen en dat maakt waarschijnlijk dat het zo ‘echt’ voelt.

Een absolute aanrader! 

Las jij al meer van Elizabeth Gilbert?

Stad van meisjes (City of girls) 
Elizabeth Gilbert (Vertaling: Hi-en Montijn)
Cargo 2019

♥♥♥♥♥

Van dezelfde schrijver: Big Magic

Previous Post Next Post

5 Reacties

  • Reply Margriet 30 juni 2020 at 19:22

    Ik heb hem ook onlangs gelezen! Heerlijk boek!
    En wat fijn dat je weer aan het bloggen bent. ❤️

    • Reply Marloes 2 juli 2020 at 17:07

      🙂 🙂 🙂

  • Reply Erik Scheffers 30 juni 2020 at 22:14

    Hoi Marloes, ik heb de verfilming van “Eat, pray, love” gezien en die vond ik heel aardig met een mooie rol van Julia Roberts. Ik heb nooit een boek van haar gelezen en daar voel ik ook geen behoefte toe. Leuk ook dat je weer aan het bloggen bent. Ik ben eventjes gestopt met bloggen. Groetjes, Erik

    • Reply Marloes 2 juli 2020 at 17:08

      Hoi Erik, die film heb ik nog nooit gezien, het boek wel al vaak gelezen 🙂 Snap wel dat je geen behoefte aan haar boeken hebt, is misschien toch meer een vrouwending. Jammer dat je even gestopt bent, maar soms is dat gewoon even zo. Komt vanzelf weer, of niet, allebei goed. Groet, Marloes

  • Reply To read list – Samsbibliotheek 17 juli 2020 at 16:07

    […] Stad van meisjes – Elizabeth Gilbert (dankzij de recensie van Bladzijde 26) […]

  • Ik wil wel reageren