Review: De vrouwen in het zwart | Madeleine St John

De vrouwen in het zwart waren een bijzonder fijn verjaardagscadeau. Want naast een cover om van te watertanden, bleek de inhoud ook niet te versmaden 🙂 @Mirre, dank je wel!

Bladzijde 26, zin 1: “Fay Baines was minstens negenentwintig, en Patty Williams vroeg zich af of ze misschien al niet dertig was, en dat was niet het enige wat ze zich afvroeg.”

Waar gaat De vrouwen in het zwart over?

Eind jaren ’50 werken Patty, Fay en Lisa op de afdeling cocktailjurkjes in een chic Australisch warenhuis. Tijdens werktijd gaan ze gekleed in identieke zwarte jurken. Buiten werktijd leiden ze heel verschillende levens. Patty is getrouwd met een man die niet naar haar omkijkt. Fay date zich suf, maar lijkt nooit de juiste man te vinden. En Lisa is in afwachting van haar examencijfers en tobt over de vraag wel of niet gaan studeren.

Wat vind ik ervan?

Heel vermakelijk! Echt een boek voor als je geen zin hebt in zware kost, maar Jill Mansell ook niet echt trekt. Het is licht en luchtig, leest heerlijk weg en biedt een fijn inkijkje in het leven van de hoofdpersonen. Toch roert St John ook zwaardere thema’s aan, maar dat doet ze niet op een zware manier. Het is een boek dat vrolijk maakt!

De sfeer in dit boek vind ik heel prettig én heel knap. Je waant je echt in de tijd van toen zonder dat het echt ouderwets voelt. En omdat het boek een heel duidelijke setting kent en maar een relatief korte periode beslaat, blijft het compact, er is geen ruimte voor allerlei zijtakken. Toch is het door de heel verschillende achtergronden van de hoofdpersonen ook weer een heel rijk verhaal. Compact, luchtig, rijk en licht, het is misschien tegenstrijdig, maar het werkt.

Mij deed het ook een beetje denken aan Van alles het beste van Rona Jaffe en Stad van meisjes van Elizabeth Gilbert. Ook allebei echte aanraders trouwens!

Ken jij nog een ander boek in deze sfeer?