De consequenties | Niña Weijers | Review

De consequenties stond al heel lang op mijn noglezen-lijst. Dit was dus een zekerheid tijdens mijn verjaardagsbookhaul en ik heb er beslist geen spijt van. Deze dame kan beslist schrijven! Haar volgende boek gaat dus ook op mijn lijst.

Bladzijde 26, zin 1: “In haar voorlaatste jaar aan de kunstacademie begon Minnie bij toeval aan wat zou uitmonden in het omvangrijke afstudeerwerk dat later in het Post CS-gebouw zou worden tentoongesteld, en het eerste en enige dat zonder bemiddeling en voor een belachelijk laag bedrag werd verkocht aan een half dove kunstverzamelaar die van zijn Siebermannhoorn een statussymbool had gemaakt.”

Waar gaat De consequenties over?

Ik vind het verhaal heel moeilijk te vatten in een paar zinnen, toch ga ik het proberen al doe ik het zeker te kort.

De jonge kunstenares Minnie Panis zit tussen twee projecten, haar leven is volop in beweging. Ze heeft een bijzondere kijk op de wereld. Misschien door de moeizame relatie met haar moeder, door haar afwezige vader? Of heeft de mysterieuze brief die ze op een dag ontvangt er mee te maken?

Wat vind ik ervan?

Dit is zo’n boek dat ik opnieuw wil lezen, om dan stil te staan bij wat Weijers doet, hoe ze schrijft, welke signalen ze geeft en wat ze allemaal in het verhaal gestopt heeft. Want ik ben ervan overtuigd dat ik er lang niet alles uit heb gehaald wat erin zit.

En ik heb het met heel veel plezier gelezen. En dat voor Nederlandse literatuur waarin kunst een rol speelt (meestal niet mijn cup of tea), petje af!

Stijl

Weijers schrijft raak, precies en met veel detail in een originele bewoording. Ik heb genoten van haar stijl. Er spreekt liefde voor onze taal door. En dan voel ik ook weer hoe mooi en rijk die is.

Ze schrijft ook wijs.

“Deze categorische afwijzing blonk uit in zowel eenvoud als onrechtvaardigheid. Zonder te weten wie zij zou worden had hij besloten niet voor haar te kiezen.”

Dit gaat bijvoorbeeld over Minnie’s vader. Deze verliet haar moeder voor Minnie’s geboorte zonder ooit nog contact te zoeken. Al verlaten voor ze er was, alsof ze nooit de kans heeft gehad hem te overtuigen dat ze er toe doet. Auw.

En deze vond ik ook prachtig ♥

“‘Ja, dat zou je kunnen doen,’ zei de fotograaf op dit eerdere moment in de tijd, toen alles al was begonnen aan de hand te zijn, ook al deden ze juist of er niets aan de hand was, of althans niet veel.”

Kunst

Ook Minnie sprak me aan, net als haar werk. En dat terwijl ik echt maar heel weinig heb met conceptuele kunst (ik gebruik waarschijnlijk zelfs niet het goede woord), vond ik het in dit verhaal helemaal oké. Misschien maakte het zelfs dat ik een volgende keer anders kijk naar dit soort kunst, want het gaf een soort inkijkje van de andere kant. De gedachten achter Minnie’s werk maakten me nieuwsgierig naar de gedachten achter vergelijkbaar werk van anderen.

Potlood

Het verhaal intrigeerde me dus ook, het voelt alsof er nog van alles in verstopt zit. Alsof er nog ‘graafwerk’ te doen is, om zo te ontdekken wat Weijers wil vertellen met deze roman. En daarvoor moet ik het dus nog een keer lezen, met potlood in de hand, krabbelend bij al wat opvalt. Wordt dus vervolgd!

Niña Weijers heeft trouwens een leuke website.

Heb jij haar nieuwe roman Kamers antikamers al gelezen?