Review: Middlemarch | George Eliot

Bladzijde 26, zin 1: “De gedachte dat hij een vergissing beging haarzelf het hof te maken kon niet bij haar opkomen: haar gedachteleven werd geheel in beslag genomen door ideeën van andere aard.”

Dit boek stond al een eeuwigheid op mijn noglezenlijst. Hhet is het lievelingsboek van een van mijn schoonzusjes én het staat op de #flowboekenchallenge. Het leek me typisch zo’n boek voor op vakantie. Zo gezegd, zo gedaan, ik genoot ervan in de stralende Franse zon.

Wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

2017 #04 | Laura Watkinson | Toen: vertaler

“Als ik dit boek opensla, zie ik een snapshot van mijn zeventienjarige zelf. Ik heb er een destijds allerlei aantekeningen in gemaakt en die hadden niet allemaal te maken met het boek. Zo staat er ook een berichtje in aan een vriendin: Justine, why have you gone weird? Maar het boek zelf is ook geweldig, al is het bijna duizend bladzijden dik. Middlemarch speelt zich af rond 1830, in een deel van het land waar ik zelf ook vandaan kom. Het is een heerlijk verhaal over mensen met hoge idealen die compromissen moeten sluiten – een beetje soap-opera zit er wel in. Alle personages zijn van vlees en bloed, je gelooft echt in deze mensen.”

Inderdaad, een boek met een hoog ‘soap’-gehalte, heerlijke vakantielectuur dus. Al is het wel wat traag naar de maatstaven van nu, maar dat lijkt me logisch, Eliot schreef het al in 1876!

Andere boeken uit Laura’s leven:

• Charlotte Brontë | Jane Eyre
• Geoffrey Household | Vogelvrij
• Tonke Dragt | Geheimen van het Wilde Would

Waar gaat Middlemarch over?

Het verhaal gaat over een aantal inwoners van het Engelse stadje Middlemarch omstreeks 1830. Zoals in een moderne soap geeft het een inkijkje in allerlei lagen van de bevolking en is iedereen met iedereen verbonden. Allerlei typen komen voorbij: naïeve jonge dames met kleine en grote plannen, rijke en arme jongemannen, wijze vaders, sterke moeders, een ambitieuze arts, een bastaardneef, een bankier. Middlemarch valt niet in een paar zinnen samen te vatten. Maar als je houdt van soap-achtige verhalen uit die tijd is het zeker een aanrader.

Wat vind ik ervan?

Ik heb er zeker van genoten, Eliot schept een prachtig tijdsbeeld, vol lagen, verwevingen en boodschappen. Ze kon absoluut schrijven! Zo jammer dat het toen nog onder pseudoniem moest, al doet dat natuurlijk beslist geen afbreuk aan de kwaliteit. Voor de goede orde, Eliots echte naam is Mary Ann Evans 🙂 Volgens het nawoord heeft ze  haar eigen leven schijnbaar volop gebruikt voor deze roman, een fijn idee vind ik dat, dat er ergens een beetje Mary Ann in is terug te vinden. Ik hoop in mijn lievelingspersonage Mary.

Dorothea

Want ja, ik vond niet alle personages even leuk. Kan ook niet natuurlijk. Dorothea bijvoorbeeld, die een heel grote rol heeft vond ik behoorlijk irritant, oh my, wat is zij naïef. En toch ook wel weer stoer, want ze durft te kiezen en tegen de verwachtingen in te gaan. Mary is de wijze van het stel, rustig, slim, hardwerkend en met fijne humor. Ook zij kiest zelf, maar vanuit een heel ander uitgangspunt dan Dorothea, realistischer. En ze zeurt niet, ook fijn.

Soap

Ik zei het al, dit boek heeft een hoog soap-gehalte (maar dan wel van een hoog niveau natuurlijk). Je blijft dus doorlezen. Eliot wisselt voortdurend tussen de hoofdpersonen en deed op haar manier ook al aan cliffhangers. Ze heeft allerlei realistische narigheid bedacht.

Feminisme

En dan is er natuurlijk de impact van het standsverschil. Dat blijft me fascineren. Het lijkt me zo bizar om zo gebonden te zijn aan de ‘regels’ van je stand en het gedachtegoed over de vrouw. Wat mochten ze weinig! Wat ben ik toch blij dat ik in deze tijd leef, waarin we zoveel vrijheden kennen en we allen gelijk zijn (al kan dat natuurlijk altijd nog een tandje beter). Zo’n boek maakt de feministe in me los. Ik ben zo benieuwd hoe ik zelf gereageerd zou hebben, maar ik hoop daar nooit achter te hoeven komen.

Welk boek schudt de feministe in jou wakker?

Tot slot:

Boek 41/100 #boekperweek
Boek 92/176 #flowboekenchallenge

Volgende review: Boven is het stil | Gerbrand Bakker

Middlemarch 
George Eliot (Vertaling: Annelies Roeleveld en Margret Stevens)
Atheneum – Polak & Van Gennep, 2004 (1871)
♥♥♥♥