Review: Paarse hibiscus | Chimamanda Ngozi Adichie

Bladzijde 26, zin 1: “In oktober.”

Het is weer eens tijd voor een #flowboekenchallenge-boek. Het is echt al lang geleden dat ik er eentje las (Bezoek van de knokploeg | Jennifer Egan). Al heel vaak bij de bieb zocht ik naar dit boek, maar het stond bij de A van Adichie en niet, zoals ik dacht bij de N van Ngozi 🙂

Wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?

2010 #02 | Jacqueline Smit | Toen: uitgever bij Orlando

“Een roman rond een meisje in een christelijk Nigeriaans middenklassengezin. Haar vader is een weldoener in de gemeenschap, maar thuis slaat hij zijn vrouw en kinderen. Het boek laat een andere kant van Afrika zien: niet alleen dat van honger en armoede. Maar het is vooral een aangrijpend verhaal, dat geografie overstijgt. Ik was de eerste buitenlandse uitgever die de vertaalrechten van deze debuutroman aankocht. De auteur wordt inmiddels gezien als een van de grootste literaire talenten uit Afrika.”

Helemaal eens met Jacqueline dat dit verhaal geografie overstijgt. Het is niet per se een Afrikaans verhaal, het speelt toevallig in Afrika, maar had ook ergens in Europa of Amerika kunnen plaatsvinden. Toch zit het natuurlijk vol dingen die wel echt Afrikaans zijn, het eten, de taal, de namen. Maar ik denk dat het in wezen een universele geschiedenis is, gegoten in een Afrikaans jasje. Maar eigenlijk is het gek om dit zo te benoemen, want dat zou ik ook niet doen bij een Amerikaanse roman. Alleen omdat Afrikaans niet zo vaak voorkomt, ga je op zoek naar dit soort punten. Terwijl het toch vooral ook een mooi boek is.

Andere boeken uit Jacqueline’s leven:

• Lewis Caroll | Alice in Wonderland
• Donna Tart | De verborgen geschiedenis
• Marion Bradley | Nevelen van Avalon
• Whitney Chadwick | Women Artists and the Surrealist Movement (niet op de lijst, want non-fictie)

Waar gaat Paarse hibiscus over?

Kambili is 15 en heeft het niet makkelijk thuis. Haar vader is streng christelijk en regeert met harde hand over vrouw, zoon en dochter. Zijn zus is heel anders, ze doceert op een universiteit en voedt haar kinderen veel losser op. Als Kambili en Jaja bij haar logeren ervaren ze dus een heel andere leefstijl. Het maakt hun leven thuis er niet makkelijker op. En dan is er ook nog de politieke onrust die ook de familie begint te raken.

Wat vind ik ervan?

Mooi! Ik kon me vrij makkelijk verplaatsen in Kambili. Adichie weet haar gevoelens en gedachten heel tastbaar te beschrijven, waardoor ik me haar goed kon voorstellen. Een lief meisje, verlegen en onzeker, dat het altijd goed probeert te doen en helemaal opbloeit als ze ‘gezien’ wordt.

Ook het verschil tussen de leefstijlen van de gezinnen van de vader en zijn zus wordt goed beschreven. Het contrast moet voor Kambili en Jaja echt enorm zijn. Ik kon me dan ook goed voorstellen dat Kambili zich bij haar tante eerst helemaal terugtrekt omdat ze gewoonweg niet weet hoe ze zich moet gedragen. Moeilijk lijkt me dat.

En hoe afschuwelijk dat de vader zijn kinderen en vrouw slaat. Wat ongelooflijk ingewikkeld moet dat zijn. Je wil van iemand houden, je wil dat hij je ziet, dat hij je goedkeurt, want hij is toch je vader en tegelijkertijd doet hij dit. Voor je eigen bestwil dat wel, zegt hij. Maar toch.

En dan is er op de achtergrond nog die politiek, die langzaam een steeds grotere rol krijgt in hun leven. De vader financiert een belangrijke onafhankelijke krant die steeds meer tegenwerking krijgt van de regering. De tante werkt op een universiteit, maar ook daar zijn allerlei door politiek gedreven veranderingen die haar het leven steeds moeilijker maken. Je voelt de spanning als het ware oplopen. Wat gaan ze doen? Toegeven of hun eigen weg kiezen? En wat betekent dat voor Kambili. Boeiend!

Heb jij ook de neiging om Afrikaanse boeken af te zetten tegenover Westerse?

Tot slot:

Boek 30/100 #boekperweek
Boek 91/176 #flowboekenchallenge

Volgende review: Pride and prejudice | Jane Austen

Paarse hibiscus (Purple hibiscus)
Chimamanda Ngozi Adichie (Vertaling: Hankie Bauer)
Uitgeverij Sirene, 2004
♥♥♥♥