Review: Het Winterpaleis | John Boyne

Bladzijde 26, zin 1: “Mijn oudste zus Asja vertelde me als eerste over de wereld buiten Kasjin.”

Het Winterpaleis las ik alweer voor de derde (of vierde?) keer en wist me opnieuw vanaf het begin te boeien. Sowieso vind ik John Boyne een fijne schrijver, al vind ik niet alles even goed, kan ook niet anders met zijn productiesnelheid. Dit is een van mijn favorieten.

Waar gaat Het Winterpaleis over?

Georgy vertelt over zijn leven met Zosja, zijn geliefde vrouw. Ze zijn oud, zij is zelfs ernstig ziek en lijkt het niet lang meer te maken. In flashbacks vertelt hij ook zijn levensverhaal en het verhaal van hun liefde. Hij is opgegroeid in een klein Russisch dorp, maar wordt op zijn zestiende uitverkoren als lijfwacht van de tsarevitch (de zoon van de Russische Tsaar). Zo komt hij in het Winterpaleis terecht, het beroemde paleis van de Tsaar in Sint Petersburg. Hij geeft een boeiend inkijkje in het leven van het gezin van de Tsaar.

Wat vind ik ervan?

Een aanrader! Dit is een fijne historische roman met een werkelijk prachtig liefdesverhaal. Hoe Georgy over zijn vrouw spreekt, de liefde spat ervan af, heel mooi.

Geloofwaardig genoeg

Ik weet eigenlijk veel te weinig van de Russische geschiedenis en de Tsarenfamilie in het bijzonder. Ik kan dus zeker niet beoordelen in hoeverre dit verhaal de waarheid recht doet, en dat maakt me eigenlijk ook helemaal niet uit. Het is gewoon een heel mooi verhaal en het voelt geloofwaardig genoeg. Hoopvol ook. Want oh stel dat het toch eens echt zo is gegaan… (ik ga je niet vertellen wat ‘het’ is, dat wil je namelijk echt niet weten als je dit boek nog niet gelezen hebt).

Rond verhaal

Eerder schreef ik over Dief van de tijd toen vroeg ik me af of het terecht vond dat ik dat boek minder vond dan Het Winterpaleis. Nu ik dat laatste herlezen heb, durf ik inderdaad wel te stellen dat dit klopt. Het Winterpaleis is beter (al vind ik het onderwerp van Dief van de tijd nog steeds fascinerend). Ik vind het beter omdat het ‘affer’ is, raar woord, maar ik bedoel dat het verhaal meer rond is, het voelt alsof het met aandacht en liefde is geschreven. Boyne werkt in dit boek echt naar een hoogtepunt toe, maar rond ook alle losse eindjes af. Het voelt dus ook echt af. En dat gevoel had ik bij Dief niet, dat voelde eerder afgeraffeld.

Heb jij iets van Boyne gelezen, zo ja, wat vond je ervan?

Tot slot:

Boek 28/100 #boekperweek

Volgende review: Het stof dat van dromen valt | Louis de Bernières

Het Winterpaleis (The house of special purposes)
John Boyne (Vertaling: Mechteld Jansen)
Arena, 2009
♥♥♥♥

Van dezelfde schrijver: Dief van de tijd