Review: Waar het de tijd aan ontbreekt | Ángela Becerra

Bladzijde 26, zin 1: “Ze werd gevolgd.”

Al twee keer eerder las ik een boek van deze heerlijke schrijfster en genoot ik van haar uitbundige, magische stijl, het mysterie en de bijzondere liefdesgeschiedenis. Nu was het de beurt van Waar het de tijd aan ontbreekt.

Waar gaat Waar het de tijd aan ontbreekt over?

Een schilder op het toppunt van zijn roem, zijn mysterieuze leerlinge, een religieuze sekte, een geheime kast, een groen huis met een tuin vol lavendel midden in Parijs, een topfotografe, een kat genaamd Mademoiselle, een antiquair, een psychiater en een mysterieus medaillon. Liefde, kunst, mysterie en jaloezie. En dat alles in het schitterende Parijs.

Wat vind ik ervan?

Wat een fijn boek! En wat heerlijk om weer eens zo’n rijk geschreven boek te lezen, met lange zinnen en beeldende omschrijvingen. Een boek dat je grijpt en dat je in een ruk uitleest. Ook omdat er een mysterie in zit in de traditie van Kate Mosse en er sprake is van achtervolgen en geheime objecten. Maar het is veel meer dan een mysterie, want ook op het gebied van psyche speelt er van alles. Ingewikkelde relaties en onverwerkte trauma’s. Kortom, dit boek barst bijna van wat er verteld moet worden.

Verhalen waarin religieuze sekten een rol spelen, vind ik sowieso altijd interessant, wat dat betreft kwam ik in dit boek ook goed aan mijn trekken. En dat kwam eigenlijk als een verrassing, want dat had ik niet uit de blurb gehaald.

Het is ook een boek met een lieve, charmante hoofdpersoon. De schildersleerlinge Mazarine is 23 jaar jong en altijd blootsvoets, ook als het sneeuwt. Een tikje vreemd misschien is ze, met al haar geheimen en haar fascinatie voor de schilder Cadiz. Toch hoopte ik steeds dat alles voor haar goed zou eindigen en dat zij en haar geheim alle commotie ongeschonden zouden doorstaan.

Ik genoot opnieuw van het taalgebruik van Becerra en haar overwegingen en gedachten over de liefde. Dat was ook wat me zo raakte in haar De voorlaatste droom. Als je houdt van Marquez en Allende dan moet je Becerra zeker proberen. Toch zijn er niet echt zinnen die er bovenuit springen, het is meer de gehele sfeer die ze neerzet, maar die is dan ook gewoon heel fijn. Becerra blijft zeker op mijn lijstje ‘schrijvers waar ik blind een boek van zou kopen’.

Van de stijl van welke schrijver geniet jij altijd weer enorm?

Tot slot:

Boek 14/104 #boekperweek

Volgende review: Bij het vallen van de avond | Michael Cunningham #flowboekenchallenge

Waar het de tijd aan ontbreekt (Lo que le falta al tiempo)
Ángela Becerra (Vertaling: Jacqueline Visser)
Uitgeverij Sirene, 2008 (2006)
♥♥♥♥