Bladzijde 26, zin 1: “Ik schrijf je opnieuw omdat ik wel moet.”
Dit boekje was echt de verrassing van afgelopen vakantie. Deze moet je lezen! Het is prachtig, onheilspellend, meeslepend en heel dun.
Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over dit boek?
Januari 2014 | Bart van Aken | Toen: eigenaar van boekhandel Paard van Troje in Gent
“Kressmann Taylor was een Joods-Amerikaanse, die dit dunne boekje publiceerde in de tijd dat het nazisme in Duitsland opkwam. Het is een fictieve briefwisseling tussen een joodse Amerikaan en zijn Duitse boezemvriend. Je leest er in een halfuur doorheen, maar toen ik het uit had, dacht ik: deze mevrouw vatte een verhaal van duizend pagina’s in zestig bladzijden samen. Fantastisch! Soms is een dun boekje indrukwekkender dan een vuistdikke roman. Je leeft intens mee met de twee schrijvende vrienden, die door de facistische gedachtevorming in Duitsland uit elkaar gespeeld worden. De toon van de brieven verandert door het boekje heen, tot je de Duitse haat kunt voelen. Het zou verplichte kosten moeten zijn op elke middelbare school, omdat het zo sterk het gevaar laat zien van meelopen in foute gedachten en de vernietigende kracht van de massa.”
Ik ben het helemaal met Bart van Aken eens dat dit een echte must read is. Het is zo knap geschreven, zo onheilspellend. En het geeft haarfijn weer hoe het was en hoe het kan. Al begrijp ik dat eigenlijk nog steeds niet.
Waar gaat Adres onbekend over?
Het is een brievenwisseling tussen twee vrienden die eens samen een kunstgalerij in Amerika runden. De een is teruggekeerd naar Duitsland, de ander, Joods, is in Amerika gebleven. De Amerikaanse vriend vraagt naar de situatie in Duitsland en maakt zich ongerust. De Duitse vriend maakt het opkomende nazisme van dichtbij mee en probeert aanvankelijk de Amerikaan gerust te stellen. Maar al snel blijkt dat hij in de ban raakt van Hitler.
Wat vind ik ervan?
Heel erg bijzonder! Ik was er stil van en als ik eraan terug denk, dan ben ik dat nog. Ik vloog door dit boekje heen, het leest makkelijk en ik wilde echt heel graag weten hoe het verder ging.
1938
De brieven zijn prachtig geschreven, ik voelde de ongerustheid en de wanhoop van de Amerikaan, maar ook het ongeduld, de haat en de angst van de Duitser. Ik denk dat Kressman Taylor een heel realistisch beeld schetst van hoe het was. En met de kennis van nu in je achterhoofd is dat extra bijzonder. Het boek is namelijk voor het eerst gepubliceerd in 1938!
Wat zou ik doen?
Adres onbekend is zo’n boekje wat je laat zitten met de vraag: wat zou ik hebben gedaan? En ik weet het niet, natuurlijk hoop je dat je het goede zal doen, maar het blijft een feit dat je nooit weet hoe je reageert in bepaalde omstandigheden. En ik hoop er ook nooit achter te hoeven komen. Wat ik wel weet, dat ik door dit soort boeken te lezen ergens ook hoop dat ik de voortekenen van zo’n situatie zal herkennen en dat ik er dus niet onbewust in stap. Maar ook dat is slechts hoop.
Ik ♥ brieven
Als ik zo’n brievenboek lees, vind ik het jammer dat de hele cultuur van briefschrijven verdwenen is. Het lijkt soms wel een soort van kunst, zo mooi zijn de zinnen in oude brieven geformuleerd en zo prachtig worden gedachten weergegeven. Ik wou dat ik het kon! De brieven die ik schrijf (ja, dat doe ik soms nog) zijn lang niet zo mooi, wel gezellig hoop ik, maar in ieder geval een stuk minder bloemrijk.
Schrijf jij nog wel eens een brief?
Tot slot:
Boek 62/104 #boekperweek #hrc
Boek 27/102 #flowboekenchallenge
Volgende review (as dinsdag): Het huis met de schaduw | Aminatta Forna
Adres onbekend
Kathrine Kressmann Taylor (Vertaling: Tinke Davids)
Ambo|Anthos 2002 (1938)
♥♥♥♥♥
Nog geen reacties