Bladzijde 26, zin 1: “‘Pap, breng je me naar de trein? Om een uur of twaalf?’ roep ik als ik de deur van de kamer open hoor gaan.”
Heb jij ooit zo’n schilderijtje gemaakt? Zo eentje waarbij je onderwerp verdeeld was in vakjes met een cijfertje erin en zo’n vakje moest je dan kleuren met de verf van hetzelfde nummer. Ik heb er ooit eentje gefabriekt, lang, lang geleden, een panda was het. Maar om nou te zeggen dat het echt mooi werd? Toch zou ik het best nog wel eens willen proberen, dus wie weet. In Iedereen kan schilderen is het vader Hans die schildert volgens dit principe, maar ik hoop toch dat ik niet zo maf ben als hij.
Waar gaat Iedereen kan schilderen over?
De vader van Iris en Mia, Hans, leidt aan allerlei psychische stoornissen. Welke precies wordt niet duidelijk en ik heb er geen kaas van gegeten. Maar hij gedraagt zich heel raar en doet vreemde dingen. Ook Iris, Mia en moeder Elsbeth kampen met de nodige issues. Al kan dat waarschijnlijk ook niet anders, als je altijd heb te dealen met een man als Hans. Wat hij dan doet? Hij jaagt op zolder op niet-bestaande marters, hij vernedert zijn vrouw en dochters waar anderen bij zijn, sluit ze buiten (letterlijk), laat ze achter bij een tankstation en meer van dat soort bizars. En nooit is het zijn schuld. Het begrip van de drie vrouwen lijkt eindeloos, tot op een dag toch eindelijk de maat vol is.
Wat vind ik ervan?
Het leest vlot en omdat het geen dik boek is (170 bladzijden) heb je het zo uit. Maar ik vind het zeker niet briljant. Het is goed geschreven, dat wel, maar het mist voor mij de mooie zinnen waar ik zo van houd.
Het onderwerp intrigeert me wel, al irriteerde ik me ook. De vrouwen gaan zo lankmoedig met Hans om, iets dat ik me eigenlijk helemaal niet kan voorstellen. Zo laat je toch niet met je omgaan? Helemaal geloofwaardig vond ik het daarom niet. Soms was het vooral amusant om te lezen wat Curvers nu weer voor gekke actie van Hans bedacht had. Ik voelde me een soort voyeur, alsof ik een soap zat te kijken.
Het lijkt me trouwens helemaal niet de bedoeling van Curvers dat ik dit boek waardeer vanwege de amusementswaarde van de gekte van Hans, maar dat gebeurde me wel. Al zegt dat waarschijnlijk vooral heel veel over mij. Mocht het juist wel een heel waarheidsgetrouw boek zijn, en je jezelf wel in de dames Kostons herkennen, sorry!
Ik weet niet goed of ik het boek zou aanraden. Voor de schrijfstijl wel, voor de geloofwaardigheid en de mooie zinnen niet geloof ik. Ik ben er nog niet helemaal uit.
Heb jij wel eens zo’n schilderijtje gemaakt?
Tot slot:
Boek 51/104 #boekperweek #hrc
Boek 19/102 #allesuitdekast
Volgende review (as donderdag): Monte Carlo | Peter Terrin #allesuitdekast
Iedereen kan schilderen
Emma Curvers
Atlas Contact 2014
♥♥♥
1 reactie
Ooit heb ik ook wel zo’n schilderijtje gemaakt, maar ik kan me niet meer herinneren wat de afbeelding was. Het lijkt wel een beetje op de kleurboekenhype van nu.
Wist je dat de vader van de schrijfster heeft geprobeerd de publicatie van dit boek tegen te houden, via de rechter? Het is hem niet gelukt. Blijkbaar heeft ze genoeg overdreven om het niet te realistisch te maken. Ik vond het een goed verhaal.