Review

Review: De grote zaal | Jacoba van Velde

Bladzijde 26, zin 1: “Soms kwam ze laat thuis.”

De grote zaal | Jacoba van Velde

De cover van dit boek vind ik moeilijk om naar te kijken, de oude dame kijk zo angstig. Ik draai het steeds om, zodat ik de achterkant zie waarop een lieve portretfoto van de schrijfster staat. Toch vind ik de coverfoto erg goed gekozen, de dame past uitstekend bij dit mooie verhaal.

Maar wat stond er eigenlijk in Flow Magazine over De grote zaal?

Mei 2010 | Heleen Buth | Toen: uitgever bij The House of Books

“Toen ik op de middelbare school zat, kwam mijn oma in een verpleegtehuis terecht. Ik zocht haar vaak op. Oma was niet dement, maar sommigen van haar kamergenoten wel. Soms zag iemand me aan voor een dochter of een tante. Twee jaar nadat oma overleed, las ik dit boek. Het gaf me zo veel inzicht! Het gaat over een moeder en dochter. De moeder zit in een verpleegtehuis. Ze is volledig helder, maar wordt totaal afhankelijk. De schrijfster liet me als het ware in mijn oma’s hoofd kijken en begrijpen hoe eenzaam ze moet zijn geweest. Het raakte me als een vuistslag. De stijl is heel ingetogen. Ze zegt heel veel met heel weinig woorden. Een klein boekje met een groot verhaal.”

Zoiets voelde ik ook… erg mooi.

Waar gaat het over?

Mevrouw van der Veen heeft een attaque gehad en ligt nu in de kleine zaal van een rusthuis. Langzaam beseft ze dat ze dit rusthuis niet meer zal verlaten en dat ze op den duur verplaatst zal worden naar de grote zaal. In die grote zaal liggen de oude vrouwen die niet lang meer te leven hebben. Het boek vertelt over haar dagen, haar medebewoonsters en haar verlangen naar haar dochter Helena die uit Parijs over is, maar daar ook weer naar terug zal gaan.

Wat vind ik ervan?

Ontroerend, heftig, eenzaam, respectvol, mooi. Een bijzonder boek dat het verdient om heel veel gelezen te worden, want wat zegt Jacoba van Velde ontzettend veel met heel weinig. Het verhaal is verdrietig en ook best confronterend om te lezen. We kennen immers allemaal wel iemand die we vaker zouden moeten bezoeken, maar waar het om allerlei redenen niet van komt. Het maakt dat ik me schuldig voel dat ik mijn oma niet vaker bezocht, dat ik altijd te druk was met mijn eigen leven. Ik snap het beter nu. Misschien zou ik het nu anders doen, dat heb ik me in ieder geval voorgenomen.

Geen vraag deze keer, ik weet geen passende.

Tot slot:

Boek 43/104 #boekperweek #hrc
Boek 22/102 #flowboekenchallenge

Volgende review (as dinsdag): Man gaat neer | Michael Thomas #flowboekenchallenge

De grote zaal | Jacoba van Velde

 

De grote zaal 
Jacoba van Velde
CPNB 2010 (1953) 
♥♥♥♥

 

Previous Post Next Post

3 Reacties

  • Reply Lizesboeken 29 mei 2016 at 08:42

    De foto op de cover is inderdaad wat beangstigend he, daardoor zal ik het boek al niet snel vastpakken maar de korte inhoud en jouw recensie spreken mij dan wel weer aan.

    • Reply Marloes 2 juni 2016 at 21:11

      Ik vond het echt mooi en het is inderdaad maar een dun boekje… je hebt het zo uit. Gewoon eens proberen dus.

  • Reply Jeltje Faber 16 juli 2019 at 19:59

    Ik vond dit boek vandaag in een kringloopwinkel.
    Met harde kaft,hoe bijzonder , ik heb dit boek ooit in paperback gehad.
    In de jaren 70e was dit min of meer een verplichtboek welke je moest lezen tijdens de opleiding ziekenverpleging, interne opleiding verpleeghuis.
    Boek heeft mij toen helemaal in zijn greep gehad en ben de inhoud nooit vergeten, hoe mooi weergegeven en hoe waar allemaal.
    Heel vaak dacht ik terug aan dit boek, ik ga deze zeker nog weer opnieuw lezen.

  • Ik wil wel reageren