Plenty More | Yotam Ottolenghi | Review

Recept op bladzijde 26: Salade van rauwe groenten

Een paar jaar geleden was het boek Plenty van Yotam Ottolenghi een enorme hit. Plenty more is het vervolg, voor zover je daar bij een kookboek van kan spreken. Uit Plenty heb ik een aantal keren gekookt, vooral de polenta met paddenstoelen en kruiden is een hit, daar kan je me ’s nachts echt voor wakker maken. Maar goed, ik was dus ook erg nieuwsgierig naar dit boek. Ik ben een echte groenteliefhebber en Ottolenghi geeft groenten in zijn gerechten de hoofdrol, echt iets voor mij dus.

Algemene indruk Plenty More

Ook dit boek staat weer vol met lekkere recepten en prachtige foto’s. Net als Plenty staan er veel relatief onbekende en daardoor moeilijk verkrijgbare ingrediënten bij. Dat vind ik wel jammer, want dat maakt dat ik daardoor veel van de gerechten sowieso niet ga maken. Te ingewikkeld. Het doet me wel het water in de mond lopen, want wat staan er lekkere dingen bij!

Lay-out & fotografie

De lay-out is eenvoudig, geen toeters en bellen, geen fancy lettertypes, gewoon een verzorgd kookboek. De foto’s zijn mooi, al vind ik niet alles er even lekker uitzien, maar dat komt ook door het type gerechten dat Ottolenghi kookt, veel pureetjes en dingen samen in een pan en dat fotografeert gewoon niet altijd even lekker. Hier en daar is dat opgelost door de ingrediënten te fotograferen en dat vind ik wel mooi om te zien. Maar het is ook altijd wel handig als je kan zien of jouw resultaat een beetje lijkt op dat van hem, en dat mis je dan wel.

De indeling van de gerechten is op basis van bereidingswijze: gehusseld, gesmoord, gebakken, geprutteld. Op zich handig, maar in de praktijk blader ik dan toch gewoon het hele boek door op zoek naar iets lekkers. Plenty is ingedeeld op groente: verse peulvruchten, paprika’s. Vind ik persoonlijk handiger, dus ik vraag me af waarom dat is losgelaten. (Volgens zijn eigen inleiding is dat trouwens omdat hij zich in dit boek wil richten op kooktechnieken en -methoden).

Gerechten uit Plenty More

Ik zei het al, hoewel de gerechten meestal heerlijk klinken word ik bij een groot deel nogal afgeschrikt door de complexe ingrediëntenlijsten. Gedroogd citroenblad, padrónpepers, nigellazaad, kweeperenpasta, kadaifideeg, buna-shimeji-paddenstoelen, farro dicocco en pomelo bijvoorbeeld, daar moet ik echt naar op zoek want dat hebben ze niet bij de Appie. Niet dat ieder recept zo’n ingrediënt bevat, maar als dat niet het geval is dan is de lijst bijvoorbeeld heel erg lang en daar houd ik ook niet van. Het mogen echt wel meer dan 5 ingrediënten zijn, maar 20 vind ik echt teveel.

Wat ik ook erg onhandig vind is dat er niet altijd bijstaat of het een voor-, hoofd- of bijgerecht is en in geval van het laatste, wat je er dan bij eet. En ik mis een bereidingstijd.

De recepten zijn op zich wel duidelijk. Al is het denk niet een boek voor de beginnende kok, zo moest ik de boter door de quinoabrij vouwen, op zich heel simpel, maar als je nooit kookt denk je misschien, vouwen??? En waarom de hapjespan sauteerpan wordt genoemd is mij een raadsel. 🙂

Wel leuk, boven ieder recept staat een persoonlijke toelichting en ook het hele boek wordt uitgebreid ingeleid.

Ik kookte: Quinoabrij met gegrilde tomaten en knoflook (blz 113)

Helemaal representatief was het resultaat niet, want helaas bleek mijn peterselie al aan het rotten, dus ik heb een peterselieloze variant gemaakt en dat smaakt toch anders. Maar het idee van een quinoabrij (ik vind brij een leuk woord, daarom koos ik dit recept, ja echt) met tomaat, feta, knoflook en lekker veel verse kruiden houd ik zeker in mijn achterhoofd.

Ik kookte: Geprakte Puy-linzen met tahin en komijn (blz 238)

Dit recept gaat in de herhaling, want yummie! Het is niet moeilijk, snel klaar en de ingrediëntenlijst valt mee zoals je op de foto kan zien. Kleine voorwaarde, je moet wel van linzen houden, want dat is wel echt het hoofdbestanddeel. Maar als je dat doet dan is dit heerlijk troost-eten, warm, zacht en kruidig. Lekker!

Conclusie over Plenty More

Mooi boek, maar ik ga het niet aanschaffen. Plenty blijft het enige boek van Ottolenghi in mijn kookboekenkast. Ik zou gewoon te weinig uit dit boek koken om de aanschaf voor mezelf te rechtvaardigen. Ik zie het me ook niet zo snel aan iemand cadeau doen, dan moet je toch vrij zeker weten dat die persoon graag groente eet en niet bang is om iets nieuws te proberen. Maar Plenty More eens lenen bij de bieb, dat zou ik zeker doen als ik jou was.

Als je moest kiezen tussen vlees en groente, wat kies je dan? (Ik ga voor groente, zo lekker!)

Plenty more
Yotam Ottolenghi (Vertaling en bewerking: Hennie Franssen en Kien Seebregts)
Fontaine Uitgevers BV, 2014