Review

Review: Al onze namen | Dinaw Mengestu

Bladzijde 26, zin 1: ‘Ik had het slechter kunnen treffen,’ zei hij.

Al onze namen | Dinaw Mengestu | Bladzijde26

Een tijdje geleden zag ik op Twitter dat Meridiaan ambassadeurs zocht voor dit boek. Ik klikte de link eigenlijk vooral aan om eens te kijken hoe dat nou werkte, maar het boek sprak me erg aan (ze spraken over een “rauwe, wonderbaarlijk geschreven en betrokken roman”) en dus waagde ik een kansje. Een paar weken later werd ik verrast met een dikke envelop met daarin een uitgeprint boek 🙂 En vandaag is het dan tijd voor de review. Uiteraard gewoon een review zoals jullie van mij gewend zijn, geen voortrekkerij of whatsoever 😉 maar wel een positieve, want ik ben enthousiast!

Waar gaat het over?
Dit schreef Meridiaan Uitgevers:

Het gaat over Helen en Isaac, een Oegandese vluchteling met een heftig verleden. Opnieuw onderzoekt Mengestu op gevoelige en intelligente wijze de thema’s ballingschap, verlies en eenzaamheid.

‘Ik was niemand toen ik aankwam in Kampala, en dat was precies wat ik wilde.’

Isaac, een vluchteling uit Oeganda, strijkt neer in de Verenigde Staten. Hier wordt hij verliefd, hier bouwt hij een nieuw leven op met Helen, zijn maatschappelijk werker. Zijn ogenschijnlijk kalme bestaan in het Midwesten wordt overschaduwd door het verleden, waar hij amper zijn mond over opendoet. Niet alleen om wat hij heeft gedaan, maar ook om wie hij heeft achtergelaten: de vriend die hem zo lief was, de charismatische leider die hem eerst de revolutie liet kennen en toen alles opofferde om hem te redden.

Wat vind ik ervan?
Ik vind dit een heel bijzonder boek, mooi en integer geschreven over een heftig onderwerp. Of over meerdere heftige onderwerpen, want naast het moeilijke verleden van Isaac in Oeganda, gaat het ook over racisme in de VS. Er wordt niet echt een jaartal genoemd in het boek, maar vermoedelijk speelt het zich af in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Gemengde relaties waren toen nog verre van vanzelfsprekend en dus krijgen Helen en Isaac te maken met negatieve reacties uit hun omgeving.

Twee verhalen in één
Het verhaal wordt vanuit twee perspectieven vertelt, dat van Helen en dat van Isaac. Dat van Helen vertelt over het nu, dat van Isaac verhaalt over zijn verleden. Ik vind ze stilistisch niet extreem van elkaar verschillen, zeker wat verder in het verhaal moest ik soms even spieken wie ik ook alweer las. Ergens vind ik dat wel jammer, ik denk dat ik vooral Helen meer zou voelen als haar persoonlijkheid meer in de tekst zou doorklinken. Aan de andere kant is ze nou eenmaal geen sprankelende persoon, dus misschien is het zo juist wel heel goed gedaan.

Hij vertelt over zijn bijzondere vriendschap met Isaac, wiens naam hij gebruikt. Over hoe ze elkaar leerden kennen en Isaac belangrijk voor hem werd. Over hoe ze beiden stapje voor stapje steeds verder verstrikt raken in een revolutie en dingen deden die ze nooit hadden gedacht te zullen doen. Het is een vreemde relatie, er is afhankelijkheid, vadergevoel, broederschap, liefde en trouw, maar er is ook verraad en gebruik maken van de ander. Heel bizar, soms ongemakkelijk en zelfs irritant, soms ontroerend.

Stijl
Al onze namen | Dinaw Mengestu | Bladzijde26Mengestu heeft een prettige stijl, niet heel eenvoudig want hij is dol op komma’s, maar dat ben ik zelf ook dus daar heb ik geen enkele moeite mee. Hij is niet van de poëtische beschrijvingen, toch weet hij de sfeer wel goed neer te zetten door steeds wel veel aandacht te besteden aan de setting.

De roman is prettig opgebouwd, het idee van de twee vertellers werkt goed en de verhaallijn in Amerika voegt ook echt wat toe. Het geeft de hoofdpersoon, maar ook het boek in zijn geheel meer diepte. Ik heb het idee dat er nog meer lagen in dit boek verborgen zitten, dat ik er nog niet klaar mee ben. Misschien moet ik het over een paar jaar nog eens lezen om te zien wat ik er dan uithaal.

Conclusie
Ze hebben niets teveel gezegd bij Meridiaan, rauw, wonderbaarlijk geschreven, betrokken, het klopt allemaal. Ik raad je dit boek ook zeker aan, maar bedenk wel dat het een heftig boek is, geen luchtig tussendoortje, het zet je aan het denken en doet je soms huiveren van afschuw. Maar als je daar niet voor terugschrikt dan moet je dit lezen.

En dan nog dit… 
Namen spelen een belangrijke rol, maar hoe de verteller daadwerkelijk heet wordt geen moment duidelijk. Hij staat wat ambivalent tegenover namen, bij zijn geboorte kreeg hij er dertien, maar al jong koos hij een andere naam. Daarna droeg hij er vele, de meeste door Isaac gegeven, tot Isaac hem als ultiem gebaar tenslotte zijn eigen naam geeft en hij als Isaac naar Amerika reist.

Die vele namen zetten me aan het denken, hoe zou het zijn om een andere naam te krijgen? Om niet langer Marloes te zijn, maar bijvoorbeeld Jeanne. Zou ik me dan anders voelen? Zou ik me anders gaan gedragen? Ben ik dan niet langer mezelf? Wat deden al die naamsveranderingen met hem?
Wat denk jij, zou jij nog langer jezelf zijn?

Challenge-updates:
Boek 42/53 #boekperweek

Volgende review (as donderdag): Orakelnacht | Paul Auster

Al onze namen (All our names) | Dinaw Mengestu (Vertaling: Adriaan Krabbendam) | Meridiaan Uitgevers 2015 | ♥♥♥♥

Previous Post Next Post

7 Reacties

  • Reply Sue 18 augustus 2015 at 21:38

    Dat klinkt als een prachtig boek! Ook ik had de oproep gelezen, maar ben vergeten mij aan te melden. Blijkbaar heb ik een mooi verhaal gemist!

    Ik weet niet wat er van mij zou overblijven wanneer ik een andere naam aan zou nemen. Het ligt er maar net aan hoeveel waarde je er aan hecht? Mijn achternaam weegt hierin wel zwaarder dan mijn voornaam, gek hé.

    • Reply Marloes 19 augustus 2015 at 11:31

      Je hebt zeker een mooi verhaal gemist – maar fijn aan boeken is dat je dat gewoon later nog kan inhalen 😉

      Ik zou mijn achternaam ook zeker niet zomaar opgeven. Nou heb ik geen trouwplannen maar ik zou sowieso mijn meisjesnaam blijven voeren, hoe mooi de achternaam van mijn vriend ook is, ik heet nou eenmaal zo en dat hoort bij mij.

  • Reply amberlinde 19 augustus 2015 at 13:49

    Leuk zeg, dat je op deze manier een fijn boek bent tegen gekomen!

    Ik denk dat een naam heel veel waarde heeft – in ieder geval voor mij. Ik denk dat we allemaal, meestal toen we jong waren, een periode hebben gehad waarin we onze naam ‘stom’ vonden. In mijn geval omdat niemand anders in mijn omgeving Amber heette. Maar ik denk dat ik mij in de loop der jaren erg ben gaan identificeren met mijn naam. Alles waar ik trots op ben of dingen die moeite hebben gekost, heb ik afgesloten met mijn naam. Het lijkt mij daarom erg gek om een andere naam aangemeten te krijgen; alsof al dat gene dat daarvoor is gebeurd er niet toe doet ..

    • Reply Marloes 19 augustus 2015 at 20:16

      Zo’n periode heb ik inderdaad ook wel eens gehad, dat ik Marloes maar stom vond, er rijmt zoveel op.
      Je beschrijft het mooi – alsof je opnieuw moet beginnen met een nieuwe naam…

  • Reply Weekendwijsheid | Stephen King | Bladzijde26 21 augustus 2015 at 10:13

    […] viel mijn oog op deze. Ik denk dat het komt door één van de boeken die afgelopen week las, Al onze namen van Dinaw Mengestu. Dat is absoluut een boek waar meer in zit dan ik er in één keer uit kan […]

  • Reply Van 26 tot 26 – Augustus! | Bladzijde26 26 augustus 2015 at 19:46

    […] Dinaw Mengestu / Al onze namen ♥♥♥♥ […]

  • Reply Recensies: Dinaw Mengestu - Al onze namen | Ranking the Books 8 september 2015 at 10:04

    […] Bladzijde 26; **** […]

  • Ik wil wel reageren