Bladzijde 26, zin 1: “Ze hoort de baby huilen.”
Kennelijk zat er een thema in de boekcovers die ik koos bij mijn laatste biebbezoek: ook deze kijkt iemand op de rug. Het verhaal Vanuit de verte speelt zich af bij een heel ander type gezin, maar gaat net als bij Het spijt me zo ook over hoe om te gaan met schuldgevoel.
Waar gaat Vanuit de verte over?
Nu haar moeder op sterven ligt en ze voor het afscheid terugreist naar haar geboorteplaats in Canada, kijkt Nathalie terug naar haar jeugd. Waarom ging ze weg? Waarom ging ze zo zelden terug? En waarom wil ze niet dat haar huidige man kennismaakt met haar familie? Allemaal vragen die je als lezer binnen no-time aan jezelf stelt, wat is daar gebeurt?
Ze beschrijft haar familie als vrome hardwerkende mensen, melkboeren, dichtbij de grens met de Verenigde Staten. Er zijn vier kinderen, waarvan Nathalie de jongste is. Als zij veertien is komt er een nieuwe knecht, River, en met zijn komst komen ook de veranderingen.
Wat vind ik ervan?
Ik vond dit een heel prettig geschreven boek. Het is alsof je door haar herinneringen dwaalt en er zelf bij bent, soms onderbroken door momenten waarop ze het heden en haar huidige worsteling met die herinneringen beschrijft. Het maakte dat ik heel makkelijk het boek ingetrokken werd, ik leefde en voelde echt met Nathalie mee. Soms heb ik dat, dan wil ik eigenlijk niet dat er een einde komt aan het verhaal omdat ik dan afscheid moet nemen van een hoofdpersoon die zo bekend en vertrouwd voelt. Heel mooi!
Vanuit de verte (After River)
Donna Milner
Uitgeverij De Kern, 2008
Nog geen reacties