Bladzijde 26, zin 1: “Je moet de krantenberichten niet geloven.”
Volgens mij zou iedereen dit boek moeten lezen. En, zeg nou zelf, hoe kan je een boek met zo’n fascinerende titel weerstaan? Ik beloof je dat het je niet teleur zal stellen, dit is echt een heel bijzonder boek. Het zit erg goed in elkaar, het onderwerp is origineel, de gekozen vorm is erg goed uitgevoerd, er valt veel te lachen en toch is het ook een ontroerend verhaal.
Waar gaat Het literaire aardappelschiltaart genootschap over?
Het verhaal speelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. De Londense schrijfster Juliet komt in contact met een van de leden van het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey en raakt geboeid door hun geschiedenis. Er ontstaat een levendige correspondentie tussen Juliet en de diverse, soms wat excentrieke leden van het genootschap die tijdens de oorlog heel wat met elkaar hebben meegemaakt. Al snel raakt Juliet betrokken bij hun verhaal en wordt ze deel van hun leven.
Wat vind ik ervan?
Het boek is een heel knap geschreven verzameling brieven, aan, van en over Juliet. Soms zijn het kattebelletjes tussen geliefden en soms vertelt de brief wat de briefschrijver niet zeggen kan. Altijd geven de brieven mij het gevoel alsof er tegen me gepraat wordt en wens ik dat ik ook zo zou kunnen schrijven, zo vol leven. De brieven vertellen het verhaal van Juliet, maar ook het verhaal van Guernsey tijdens de oorlog. En wat een verhaal is dat! Het is vooral een verhaal van honger, zowel voor de eilandbewoners als hun tijdelijke eilandgenoten: de bezetters en hun gevangen. En wat honger met mensen doet, hartverscheurend.
Feelgood
Inmiddels heb ik het aardappelschiltaart genootschap (oh die spatiefout toch in de titel, hij blijft zeer doen aan mijn ogen) al vaak gelezen. Het is ondanks de heftige thema’s en al het verdriet één van mijn favoriete feel-good-boeken. De fijne humor van de schrijfsters proef je door het hele boek heen. Het voelt alsof je deel uitmaakt van het verhaal, alsof je ieder ogenblik een brief van Juliet in de bus kan vinden. Lezen dus!
Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey
Mary Ann Shaffer & Annie Barrows
Artemis & co, 2007
2 Reacties
[…] woonde (in 2001/2002) heb ik ze volgens mij minimaal vijf keer gelezen. Ook heel vaak herlezen: Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey, geschreven door Mary Ann Shaffer & Annie Barrows. Zo’n zalig boek, als je het nog niet […]
[…] Wat is jouw favo boek dat bijna niemand gelezen heeft? Het mijne: Het literaire aardappelschiltaart genootschap van Guernsey. […]