Heimweeland koos ik als een van mijn verjaardagsboeken. De titel en kaft trokken mijn aandacht, maar ook de tekst op de achterzijde beviel me. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen!
Bladzijde 26, zin 1: “‘We snijden hem precies in drieëndertig stukjes.'”
Toni Morrison – grande dame van het Amerikaanse schrijversgilde – overleed eerder dit jaar. Het eerbetoon dat toen verscheen in de NRC maakte me nieuwsgierig. Ze won onder meer de Nobelprijs voor de Literatuur en kreeg de Presidential Medal of Freedom van Obama himself. Onlangs kocht ik daarom haar Beminde. Het is buitengewoon prachtig.
Bladzijde 26, zin 1: “Heel kleine pruimenblaadjes.”
Zo blij 🙂 Ik was gisteren jarig en kreeg van J een superfijn cadeau. Net als in 2015 en 2016 mocht ik een hele stapel boeken uitzoeken. Feest! Deze keer bezochten we onze thuisboekhandel en was ik tot mijn eigen verbazing razendsnel klaar. Ben helemaal in mijn sas met de oogst.
5 jaar geleden is het alweer dat ik de stoute schoenen aantrok en Bladzijde26 begon. Voor de 2e keer, dat wel. Want mijn aller- allereerste blog postte ik op 8 januari 2013: Blog #001: waarom Bladzijde26? Die eerste poging hield ik vol tot april dat jaar.
Een jaar later, in september, besloot ik er echt voor te gaan. De aanleiding was, ik weet het nog heel goed, een vraag van de bedrijfspsycholoog waar ik in die tijd naartoe ging. “Waar krijg jij energie van?”
Een tikkeltje vreemd leesvoer misschien voor een vrouw van in de dertig, maar oh zo fijn: De Grijze Jager-serie van John Flanagan. Sinds ik het eerste deel luisterde ben ik verslingerd aan de verhalen over de Grijze Jagers van Araluen. Heerlijk! Wat een feestje dus, dat eindelijk dit tweeluik in zijn geheel te beluisteren valt in Storytel.
De Clan van de Rode Vos,
bladzijdeminuut 26, zin 1: “Hij wierp nog maar eens een snelle blik op de rapporten die voor hem lagen uitgespreid.”Het duel van Araluen,
bladzijdeminuut 26, zin 1: “Terwijl hij om zich heen keek naar de kleine baai die door twee landtongen tegen de ergste wind werd beschut.”
Een paar weken terug waren we voor een heerlijk lang weekend in het pittoreske en koffieverslaafde Kopenhagen. Ik wil altijd in iedere stad minstens één boekwinkel in, dus ook in Denemarken. En liefst koop ik dan ook nog een mooi boek natuurlijk.
Maar helaas ik lees en spreek geen Deens (nog niet althans, ik ben hard aan het studeren met de Duolingo-app, zo leuk). Gelukkig hadden ze daar in die Boghandel iets op gevonden 🙂
Bladzijde
2627, zin 1: “Sonja’s come to a standstill in front of her mirror.”
De Engelse titel van dit boek deed me glimlachen en de aanbevelingen op cover en achterzijde klonken ook niet verkeerd, Spiegel spiegel schouder ging dus in mijn tas.
Weinig nieuws gelezen afgelopen tijd, dus daarom niet veel te reviewen. Komt wel weer, er ligt nog genoeg op mijn noglezen-plank, maar veel wat ingewikkelder kost en daar heb ik niet altijd zin in. Dit boek leende mijn schoonzus me, het bleek een lekker weglezertje te zijn, dus afgelopen zondag heb ik heerlijk ‘verlezen’.
Bladzijde 26, zin 1: “Toen hij de volgende ochtend niet voor zijn eieren en bacon naar beneden kwam, ging Purl naar boven.”
Een nieuw boek van een van mijn lievelingsauteurs, dat is natuurlijk een absolute must-have 🙂
Bladzijde 26, zin 1: “Ze zou graag in Parijs zijn gebleven, elke dag opstaan, zoals altijd veel eerder dan Gilles en Nicolas, naar de Sciences Po gaan, doen wat ze altijd deed, werken, lesgeven, instrueren, analyseren, studiebegeleiding geven, daarna in het zwembad duizend meter baantjes trekken.”
Mijn lieve collega Marleen vertelde mij als eerste over Het verhaal van de dienstmaagd, zij was er erg van gecharmeerd en raadde het me echt aan. Het heeft sindsdien een tijdje op mijn noglezen-lijst gestaan, maar ik vond het steeds maar niet bij de bieb. Uiteindelijk heb ik het dus van Marleen zelf geleend, blij toe, want het is inderdaad heel bijzonder.
Je kent het trouwens wellicht als het boek waar serie The handmaid’s tale op is gebaseerd, niet dat ik die gezien heb, maar jij misschien wel 😉
Bladzijde 26, zin 1: “Een gestalte, rood met witte vleugels rond het gezicht, een gestalte als de mijne, een onopvallende vrouw met een mandje, komt over het brede trottoir naar me toe lopen.”
Tijdens onze vakantie vorig jaar kocht ik dit boekje, maar dan in het Frans. La fille qui lisait dans le métro heet het dan, een titel die me stiekem meer aanspreekt dan die van de Nederlandse vertaling.
Bladzijde 26, zin 1: “Zaïde – quel joli nom – haussa les épaules.” / “Zaïde – wat een leuke naam – haalt haar schouders op.”
