Bladzijde 26, zin 1: “Mijn oudste zus Asja vertelde me als eerste over de wereld buiten Kasjin.”
Het Winterpaleis las ik alweer voor de derde (of vierde?) keer en wist me opnieuw vanaf het begin te boeien. Sowieso vind ik John Boyne een fijne schrijver, al vind ik niet alles even goed, kan ook niet anders met zijn productiesnelheid. Dit is een van mijn favorieten.
Bladzijde 26, zin 1: “Meredith pakte haar moeder bij de elleboog en loodste haar bij het bankje vandaan; toen pas, toen ze aan het lopen waren, zag ze dat haar moeders handen bloot waren en blauw aangelopen.”
Dit boek kon ik natuurlijk niet in de zomer lezen, dus las ik het tijdens ons heerlijk weekendje Londen (morgen meer) en dat bleek een prima keus!
Bladzijde 26, zin 1: “Hij keek naar de Kazbek tussen zijn vingers.”
Afgelopen maart verscheen dit boek bij ons in de kast, het was J’s keuze voor onze jaarlijkse Boekenweek-bookhaul. Beiden lazen we eerder al met veel plezier Barnes Alsof het voorbij is, prachtig vond ik dat. Ik was benieuwd of deze me ook zo goed zou bevallen. En raad eens… dat deed het, want wat zit het ongelooflijk knap in elkaar, wat een mooie zinnen en wat een diepe wijsheden. Vijf hartjes!
Bladzijde 26, zin 1: “De piloot was kilometers boven het nachtelijke Leningrad uit zijn vliegtuig gesprongen.”
Yes, het was alweer tijd voor een #flowboekenchallenge-boek. Deze had ik beslist niet zelf uitgekozen, ik vind de titel maar niets, en rood op zwart is ook niet mijn favo kleurencombi. Ja, ik weet “Don’t judge a book by it’s cover”… maar toch, ik zou het niet zelf gekozen hebben. Wat maar meteen weer eens het waarheidsgehalte van deze quote bewijst, want ik heb dit boek met veel plezier (en afschuw) gelezen.
Februari 2011 | Maurits Rubenstein | Uitgeverij Rubenstein
“Dit heb ik laatst gelezen. Was veel te snel uit. Het heeft 319 pagina’s, maar van mij hadden het er 600 mogen zijn. Als ik eenmaal in een boek zit, zit ik er helemaal in. Het onderwerp hoeft niet per se geniaal te zijn, maar dan kan het nog wel knap geschreven zijn, en dat is hier zo.
Het gaat over twee jongens in Leningrad in de Tweede Wereldoorlog. Ze zitten in de gevangenis en worden er door de officier uitgehaald. Zijn dochter gaat namelijk trouwen en er moet een taart gebakken worden. Voor een taart zijn eieren nodig – en die zijn schaars. De jongens mogen vrij, op voorwaarde dat ze terugkomen met twaalf eieren. Er zit humor in en het is bij tijden erg dramatisch. Een prachtig geschreven boek. “
Eens! Ook van mij had dit boek best 600 pagina’s mogen hebben.
Precies wat Maurits zegt, het gaat over twee jongens in Leningrad in de Tweede Wereldoorlog. Eén is militair maar wordt verdacht van desertie, de ander is betrapt terwijl hij met vrienden een dode Duitse piloot beroofde. Samen gaan ze op zoek naar een dozijn eieren voor de taart van de kolonelsdochter in ruil voor hun vrijheid. Stad der dieven vertelt het verhaal van hun bizarre zoektocht in oorlogstijd.
Ik vond dit een bijzonder en goed boek. Het is bij vlagen hilarisch, maar Benioff schuwt ook het drama niet. Door de zoektocht naar eieren als uitgangspunt te gebruiken heeft hij volop de ruimte om de beide jongens met alle verschrikkelijke aspecten van de oorlog in aanraking te brengen. Honger, kou, wanhoop, wreedheid, het komt allemaal voorbij. Toch schrijft hij ook met gevoel voor humor, zwarte humor dat wel, maar toch, ik vind het knap met zo’n zwaar thema. Je zou erover kunnen discussiëren of het gepast is in een boek over de oorlog, ik denk van wel, mits met respect toegepast en dat heeft Benioff zeker gedaan. Een aanrader.
Vind jij dat het kan, humor in een boek over zo’n gruwelijke periode als de Tweede Wereldoorlog?
Challenge-updates:
Boek 46/53 #boekperweek
Boek 08/102 #flowboekenchallenge
Volgende review (as donderdag): De boekhandelaarster uit Orvieto | Valentina Pattavina
De stad der dieven (City of thieves) | David Benioff (Vertaling: Sandra van de Ven) | Signatuur 2009 | ♥♥♥♥
Dit leek mij een perfect boek voor tijdens de vakantie! En dat was het ook, wat een fantastisch fijn verhaal!