Bladzijde 26, zin 1: “Hij lichtte toe dat hij geen pogingen zou doen om haar beter te maken, dat ze niet meer te genezen was.”
Twee jaar geleden luisterde ik dit boek (en begon ik al aan deze review), en sindsdien bleef het af en toe door mijn hoofd spelen. Vooral als ik lekker aan het wandelen was. Toen ik het onlangs tegenkwam bij de boekwinkel besloot ik het te kopen en het te lezen. En opnieuw genoot ik ervan!
Bladzijde 26, zin 1: “In het tempo van een trage oogopslag zag ze haar vader voor zich, starend naar zijn stopwatch alsof hij op haar wachtte.”
Het is alweer even geleden dat ik heb gepost, maar het blijft kriebelen 🙂 Zeker als ik dan weer zo’n boek lees waarvan ik denk dat veel meer mensen het zouden moeten lezen, zoals deze.
Middernachtbibliotheek trok mijn aandacht toen ik bij De Drukkerij (een van mijn favoriete boekwinkels) rondsnuffelde. Prachtige cover, intrigerende titel, en ja, het leek over boeken te gaan. Die kon ik dus niet laten liggen, en blij toe. Hij was heel heel fijn!
Bladzijde 26, zin 1: “Hebt u nog pijn?”
Dacht ik zomaar dat dit boek op mijn #flowboekenchallenge-lijst stond. Mooi niet dus, dat is een andere titel (De dochter van een minnares). Toch intrigeerde het kennelijk genoeg om mij te overtuigen dit te lezen. Maar mijn leven redden, dat deed het niet (en is gelukkig ook helemaal niet nodig).
Bladzijde 26, zin 1: “Ze was er bijna even slecht in als mijn collega’s op kantoor.”
Opvallende titel, onweerstaanbare cover, intrigerende eerste zin. Dit boek moest ik wel lezen! En toch had ik het weer bijna weggelegd zo irritant vond ik de hoofdpersoon. Ben blij dat ik heb doorgezet 🙂 Uiteindelijk bleek het toch erg fijn.
Bladzijde 26, zin 1: “Sloane knikte”
Geïnspireerd door de keuzes van Bas Maliepaard besloot ik Stoner te herlezen en te reviewen. Herlezen doe ik meestal ’s avonds in bed, een paar bladzijden voor het slapengaan en daardoor duurt het vaak een tijdje voor ik zo’n boek uit heb. Dat gold ook voor Stoner. Ik kon me vooraf niet veel van het verloop van het verhaal herinneren, het was meer de algehele sfeer die me bijgebleven was en ik was benieuwd hoe ik die bij het herlezen zou ervaren.
Bladzijde 26, zin 1: “Zij ook, geloof ik.”
Hier verheugde ik me op. Een boek van Camus, dat stond al lang op mijn leesverlanglijstje. Na De oude man en de zee opnieuw een echte klassieker, ik was benieuwd of ik er net zo van zou genieten. Maar helaas…
Bladzijde 26, zin 1: “Toen ze bij het bruggetje waren, bleef Lars Haug staan en zwaaide met zijn lamp.”
Lekker handzaam, deze uitgave van Paarden stelen. Net niet helemaal dwarsligger, maar wel lekker klein en compact. Maar dat maakt voor het verhaal helemaal niet uit natuurlijk. Intrigerende titel dat wel en goed boek ook.
Naar de vuurtoren van Virginia Woolf, daar verheugde ik me nou echt op. Ik heb echt genoten van haar Mrs. Dalloway en Jacob’s kamer vond ik ook fijn. De cover maakt me om de een of andere reden ook blij, de kleuren, de vormen, het contrast. Ook als ik Virginia Woolf nog niet gekend had of geen #flowboekenchallenge zou houden, zou ik dit boek zeker lezen.
Bladzijde 26, zin 1: “Nog even luisterde ze met opgeheven hoofd, alsof ze wachtte op een gewoon geluid, een regelmatig, mechanisch geluid; en toen hoorde ze iets ritmisch, half gezegd en half gezongen, dat begon in de tuin terwijl haar man het terras op en neer liep, iets tussen gekreun en gezang in, en ze was opnieuw gerustgesteld, opnieuw overtuigd dat alles in orde was.”
Al twee keer eerder las ik een boek van deze heerlijke schrijfster en genoot ik van haar uitbundige, magische stijl, het mysterie en de bijzondere liefdesgeschiedenis. Nu was het de beurt van Waar het de tijd aan ontbreekt.