Uit pure nieuwsgierigheid besloot ik een paar jaar geleden De zeven zussen te gaan luisteren. Vanwege de enorme populariteit van de serie was ik toch een tikje sceptisch. Was het een goed uitgevoerde formule met een slimme marketingcampagne? Of was het misschien wel beter dan dat?
Boekdetails
De zeven zussen (The seven sisters)
Lucinda Riley (Vertaling: Dieuwke van der Veen, Erica Disco)
Xander Uitgevers, 2018
⭐⭐⭐
Obsessie stond al vanaf het begin op mijn #flowchallengelijst en klonk oh zo verleidelijk: spannend, romantisch en vol literatuurliefde. Toch ben ik niet zo enthousiast als ik had gehoopt.
Bladzijde 26, zin 1: “Roland wilde half en half dat ze dat wel was, dat een bankier haar eens mee uit eten zou nemen, of een louche advocaat met haar de Playboy Club zou gaan.”
Bladzijde 26, zin 1: “De gedachte dat hij een vergissing beging haarzelf het hof te maken kon niet bij haar opkomen: haar gedachteleven werd geheel in beslag genomen door ideeën van andere aard.”
Dit boek stond al een eeuwigheid op mijn noglezenlijst. Hhet is het lievelingsboek van een van mijn schoonzusjes én het staat op de #flowboekenchallenge. Het leek me typisch zo’n boek voor op vakantie. Zo gezegd, zo gedaan, ik genoot ervan in de stralende Franse zon.
Bladzijde 26, zin 1: “Tegen de tijd dat de maaltijd werd opgediend stond de maan hoog, klein en blauw aan de hemel, nog steeds stralend, zij het enigszins afgenomen.”
Ik kocht dit boek tegelijk met Verdriet is het ding met veren, toevallig ook een boek over rouw. Die vond ik al heel bijzonder, maar Lincoln in de bardo is toch nog weer overtreffende trap. Wat een fantastisch origineel en goed boek!
Ken je ze al? De boeken over Claire en Jamie Fraser van Diana Gabaldon? De Reiziger-serie? Die waarop de serie Outlander gebaseerd is? Oh ze zijn fantastisch! Ik ben iedere keer weer verslaafd en dat moet ik gewoon even kwijt. Natuurlijk het is geen literatuur, en het zijn echt vrouwenboeken, maar oh, wat zijn ze fijn.
De afgelopen weken luisterde ik via Storytel zo non-stop-mogelijk naar deel 4, Het vuur van de herfst. En nu kan ik niet wachten tot deel 5 beschikbaar komt. Waarom? Dat vertel ik zo, eerst heel kort het verhaal.
Bladzijde 26, zin 1: “Dominique, Tomas en ik bleven bijna een jaar in Dover.”
Een boek van mijn verjaardagstapel, van John Boyne, altijd fijn. Het 6e boek al dat ik van hem lees, na: De jongen in de gestreepte pyjama, Het winterpaleis, De witte veer, Noah Barleywater gaat er vandoor en Het Victoriaanse huis. Mijn favoriet is Het winterpaleis, over de Russische tsarenfamilie. Dief van de tijd komt op plek 5, maar is evengoed het lezen waard!
Minuut 26, zin 1 (Het keukenhuis): “Toen hij ze had losgelaten, gingen ze verder met spelen.”
Minuut 26, zin 1 (Terug naar het Zuiden): “Hij keek naar de deur.“
Omdat deze boeken bij elkaar horen: een twee-in-een-review. Ik was ervan overtuigd dat ze geschreven waren door de auteur van The Help (Een keukenmeidenroman): Kathryn Stockett. Maar dat is niet zo. Gelukkig, want ik vind dat een nog veel beter boek en daarmee vergeleken vielen deze twee wat tegen. Toch zijn beide boeken erg het lezen waard. Al is het maar omdat het onderwerp zo belangrijk is.
Bladzijde 26, zin 1: “Iedereen zei dat ik vaders lieveling was.”
Deze zomer lijkt de tegenstelling tussen zwart en blank in de VS een thema in mijn boekenkeuze te zijn. Ik las al het prachtige Kom naar huis van Julie Kibler, ik luister inmiddels naar Terug naar het Zuiden van Kathleen Grissom (schrijver van The Help) en ik las dus ook Witte vleugels, zwarte vleugels.
Bladzijde 26, zin 1: “Ze vertelde fluisterend over de jurken van de andere vrouwen, hun begeleiders, de muziek, het dansen, de spelletjes, het overvloedige eten en drinken.”
Voor tijdens onze vakantie leen ik de laatste jaren e-books bij de bieb en dat bevalt goed. Omdat ik altijd boeken kies van mijn noglezenlijst en e-books geen achterkant hebben, weet ik van tevoren wat ik van een boek moet verwachten. Kom naar huis was een bijzondere verrassing!
