Nieuwe boeken voor mijn #flowboekenchallenge #10: Murat Isik

Deze hebben jullie nog van me tegoed. De “Boeken van mijn leven” uit Flow #04 van dit jaar. Is alweer even geleden, I know, maar het is een lijstje om je vingers bij af te likken dus ik deel hem maar al te graag 🙂

De boeken uit het leven van schrijver Murat Isik. Van hem las ik Verloren grond en daar genoot ik enorm van. Zijn laatste boek, Wees onzichtbaar, staat absoluut ook op mijn noglezenlijst. 

De 5 boeken van Murat Isik

1. W.F. Hermans | Nooit meer slapen
2. Gabriel García Márquez | Honderd jaar eenzaamheid 
3. A.M. Homes | Vergeef ons
4. Orhan Pamuk | Sneeuw
5. Haruki Murakami | De opwindvogelkronieken

Drie nieuwe boeken voor mijn challenge. En de twee die niet op mijn lijstje gaan, horen ook bij mijn eigen favorieten. Dat belooft wat 🙂 Ik ben heel benieuwd de drie voor mij nu nog onbekenden, vooral Sneeuw, die klinkt zo bijzonder.

Honderd jaar eenzaamheid

“Dit magnum opus van Márquez kent geen gelijke in de wereldliteratuur. Het is mijn absolute nummer één, mijn alltime favorite, hier gaat geen boek meer overheen. Ik begon er voor het eerst in rond mijn achttiende, het stond bij mijn zus in de kast. Maar het duizelde me al snel van de vele personages en Spaanse namen. Ik kwam tot de helft. Jaren later kocht ik het zelf en toen raakte ik volledig in de ban van dit verhaal over de familie Buendía. Márquez schept een magische wereld, met zinnen vol weemoed. Je bent als lezer echt in dat fictieve dorpje Macondo. Als ik die naam alleen al uitspreek, krijg ik weer kippenvel. Soms verlang ik naar de sfeer in dit boek, dan herlees ik de eerste pagina’s. En als ik zelf vastzit tijdens het schrijven en inspiratie nodig heb, ga ik te rade bij de grote meester. Daarna ben ik er weer klaar voor.”

Ook voor mij staat dit boek op eenzame hoogte. Al sinds ik het voor het eerst las op mijn achttiende. Sindsdien heb ik het vele keren herlezen, onlangs zelfs nog, en iedere keer geniet ik er weer van. Zo onwijs prachtig. De sfeer, de stijl, de personages, de fantasie, Márquez is ultiem.

De opwindvogelkronieken

“Voor elk boek bestaat het juiste moment. Dit vuistdikke boek kocht ik jaren geleden op aanraden van mijn oom, maar toen kwam ik er niet in. Onlangs probeerde ik het weer en nu greep het me volledig. Ik vind het zo fantastisch dat het zelfs mijn top vijf binnenstormt, en ik heb het nog niet eens uit. Het is zo anders, zo bizar. Hypnotiserend bijna, je wordt er helemaal ingezogen. De hoofdpersoon is een werkloze, wat saaie man die voornamelijk op de bank ligt te lezen, maar toch allerlei wonderlijke dingen meemaakt. Ik voel veel sympathie voor hem. De wereld van Murakami is een heerlijke wereld om in te vertoeven, ik wil er steeds weer naar terug. ’s Avonds geen Netflix voor mij, ik wil weten hoe het verder gaat. De passage over een militair die beschrijft hoe een officier levend wordt gevild, is het meest huiveringwekkende stukje proza dat ik ooit las. Als ik Murakami lees, krijg ik zelf zin om te schrijven. Dat is wat een goed boek met me doet.”

Ook al zo’n favoriet van mij. Murakami schrijft ook al zo fantastisch en door dit boek ben ik heen gevlogen. Leuk om te lezen dat Murat ook zo enthousiast is. Benieuwd ook of hij inmiddels meer van deze schrijver heeft gelezen of dat op z’n minst van plan is. Bij mij staat zijn hele oeuvre op mijn noglezenlijst.

Heb jij Murats Wees onzichtbaar al gelezen?