Review

Review: Rituelen | Cees Nooteboom

Nog nooit had ik iets gelezen van Cees Nooteboom en dat terwijl hij een van de meest vertaalde Nederlandse schrijvers is. Dus toen we ons jaarlijkse vakantieboekenritueel hielden, koos ik voor een boek van Nooteboom. Het werd Rituelen.

Bladzijde 26, zin 1: “Maar er waren ook andere periodes, dagen waarin de jager zich liet jagen, tijden dat de voorwerpen niet zo nadrukkelijk aanwezig waren en dat niet altijd als hij een auto zag ‘auto’ dacht, dat de dagen niet als lege en nooit te vullen elementen om hem heen hingen.”

Rituelen | Cees Nooteboom | Bladzijde26.nl

Waar gaat Rituelen over?

Moeilijk te zeggen waar dit boek overgaat. We volgen de hoofdpersoon Inni (rare naam ja, dat komt ook regelmatig terug in het verhaal) in drie verschillende jaren, 1963, 1953 en 1973 (bewust in die volgorde). En we ontmoeten door hem ook vader en zoon Taads. Vader is eenzaam, zoon heeft iets met Japan, is zo mogelijk nog eenzamer dan zijn vader.

Wat vind ik ervan?

Een moeilijk boek om te reviewen, dat sowieso. Het boek barst bijna van de lagen en de symboliek, dat wordt in de inleiding al duidelijk. Je raadt nooit wie die schreef….

… jawel, A.S. Byatt, die van Obsessie van 2 reviews terug. Toeval? Sowieso fascinerend zo’n inleiding, want Byatt benoemt allerlei dingen die ik zelf nooit uit dit verhaal zou halen. Ik zou er bijna literatuur voor gaan studeren, want ik vraag me af of ik dat ooit echt zal leren (de vraag is natuurlijk ook, moet ik dat willen?)

Typisch Nederlands

Het is dus echt een roman met hoofdletter R. En het voelt ook echt als Nederlandse literatuur. De stijl is echt anders dan die van bijvoorbeeld Auster, Barnes en Irving. Dat begint wat mij betreft al met die idiote naam. Voor mijn gevoel hebben Nederlandse schrijvers (zowel de literair verantwoorde, als die van thrillers en chicklit) een voorkeur voor bizarre voornamen. Al heeft die vreemde voornaam gelukkig in dit boek ook daadwerkelijk een rol.

Ook voor mij typisch voor Nederlandse literatuur: nog geen uur nadat hij een (veel jonger) meisje leert kennen, ligt hij met haar in bed om haar daarna nooit meer te zien. Dat komt mij altijd zo onrealistisch over, maar misschien komt het  ook wel omdat veel van die Nederlandse literatuur zich in de jaren ’70 afspeelt en het toen wel een ‘normale’ gang van zaken was. Ik weet het niet…

Toch 4 hartjes

Ik weet ook niet goed wat ik ervan vind. Ik ben gefascineerd, geneigd om het nog eens te lezen om het beter te snappen. Het las ook prettig, maar ik heb geen mooie zinnen gemarkeerd. Toch voelt Nootebooms stijl precies, doordacht, niet overdreven. Goeie dialogen ook. En veel boeiende overwegingen. Ja, ik ga het zeker nog eens lezen.

Geinig: achterin deze uitgave zijn onder meer een pagina uit het handgeschreven manuscript en alle covers van de vertalingen afgedrukt. Het zijn er 22. Een mooi overzicht!

Ben jij goed in het op een literaire verantwoorde manier lezen van een boek?

Rituelen | Cees Nooteboom | Bladzijde26.nl
Tot slot:

Boek 50/100 #boekperweek

Volgende review: Het geheime leven van Henri Pick | David Foenkinos

Rituelen
Cees Nooteboom
De bezige bij, 2016 

♥♥♥♥

Previous Post Next Post

3 Reacties

  • Reply Erik Scheffers 7 augustus 2018 at 23:10

    Hoi Marloes, gezien het feit dat ik niet zo’n fan van Nooteboom ben, heb ik vrij veel van hem gelezen: “Rituelen”, “Allerzielen” en bijna al zijn reisverhalen. Ik vind het storend aan Nooteboom dat hij zijn eruditie zo nadrukkelijk toont. Ik heb soms de neiging te denken “Man, doe toch eens gewoon”. Zijn beste boek vind ik “De omweg naar Santiago”, over zijn vele reizen naar Spanje, zijn lievelingsland. Maar als ik een reisverhaal wil lezen, dan lees ik veel liever de boeken van Carolijn Visser en Lieve Joris, in mijn ogen de twee beste reisverhalenschrijvers in ons taalgebied. Groetjes, Erik

  • Reply Sandra 8 augustus 2018 at 15:39

    En toch heb je een goede recensie geschreven Marloes, ik ben geprikkeld, ik wil dit boek lezen en het uitpluizen, je maakt mij nieuwsgierig. Ik heb wel wat werk van hem gelezen in een ver verleden maar zoals ik al zeg, zo lang terug dat ik mij de titels niet eens herinner.

    Wat soms helpt is om het boek direct voor een gedeelte te herlezen, ik herlees meestal direct de eerste 3 tot 5 hoofdstukken waardoor dingen meer op zijn plek vallen of de gelaagdheid wordt duidelijker. Ik zoek ook altijd naar “rare” dingen, tegenstellingen bijvoorbeeld, dat verduidelijk meestal e.e.a. Ik schrijf Rituelen in ieder geval op mijn lijstje!

    • Reply Marloes 9 augustus 2018 at 20:13

      Dank je wel! En goeie tip van dat direct herlezen. Ik merk dat ik daar vaak te weinig tijd voor neem, omdat ik me meestal alweer te zeer verheug op het volgende boek dat op me ligt te wachten. Maar deze ga ik zeker nog een keer lezen, en dan inderdaad op zoek naar “vreemde zaken”. Ben benieuw wat jij ervan vindt!

    Ik wil wel reageren