Bladzijde 26, zin 1: “‘Hmm,’ bromde Sala, duidelijk geïnteresseerd.”
Deze lag alweer eventjes op me te wachten. Ik weet eigenlijk niet waarom ik er niet eerder aan begonnen ben, want Murakamis zijn eigenlijk altijd fijn, ook nu. Al vond ik het niet zo goed als zijn andere.
Waar gaat De kleurloze Tsukuru Tazaki over?
Tsukuru Tazaki is een eenzame jongeman met een passie voor treinstations. Als tiener maakte hij deel uit van een bijzonder hecht vriendengroepje van vijf, maar de andere vier hebben van de een op de andere dag het contact met hem verbroken. Hij heeft geen idee waarom.
Wat vind ik ervan?
Niet Murakamis beste, wel een lekker leesbaar boek. Voor een Murakami zelfs heel toegankelijk, maar daardoor ook niet echt Murakami. Zijn zo typerende magisch realisme is naar mijn zin veel te weinig aanwezig, dat heb ik echt ontzettend gemist. Geen pratende katten of volstrekt mysterieuze dames met rare hoeden die opbellen en dan niets zeggen. Jammer!
Lastig
Het verhaal intrigeerde me ook niet buitengewoon. Ik vond het eerlijk gezegd een tikje gezocht, het lag er allemaal wat dik op. De kleurennamen van de vrienden, het muziekstuk, de treinstations. Kan zijn natuurlijk dat ik van alles gemist heb, maar het deed me allemaal niet zoveel. Ik merk dat ik het daarom ook een lastig boek vind om te reviewen, het heeft me gewoonweg niet genoeg geraakt. Gelukkig was het niet de eerste Murakami die ik las, ik verheug me daarom nog steeds op de andere boekenvan zijn hand in mijn kast.
Don’t judge a book…
Oh, en dit moet me toch ook even van het hart. Een boek op z’n cover beoordelen kan natuurlijk echt niet, ik weet het, en toch. Ik kreeg Tsukuru cadeau (thanks Margriet 🙂 ), maar anders was het nooit in mijn kast beland. Ik vind de kaft echt niet mooi en ik weet ook nooit waar ik dit boek moet laten in mijn op kleur gesorteerde kast. Het valt overal uit toon en dat terwijl de kaft zo goed bij het verhaal past. Zo zie je maar… Smaken verschillen. Gelukkig!
Heb jij wel eens een boek niet gekocht omdat je de cover zo lelijk vond? Ondanks dat je wist dat je het waarschijnlijk heel mooi zou vinden. Ik ben benieuwd.
Tot slot:
Boek 8/104 #boekperweek
Volgende review: Lincoln in de bardo | George Saunders
De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren (Shikisai o motanai Tazaki Tsukuru to, kare no junrei no toshi)
Haruki Murakami (Vertaling: Jacques Westerhoven)
Atlas Contact, 2014
♥♥♥
Van dezelfde schrijver: Norwegian Wood | De opwindvogelkronieken | De jacht op het verloren schaap | Kafka op het strand
6 Reacties
De meningen zijn verdeeld over dit boek. Mij beviel het wel!
🙂 Ik blijf fan hoor! Het is nog steeds een fijn boek, alleen ik vond het minder dan de andere vier die ik van hem las. Maar gelukkig heb ik er nog heel veel te gaan.
Note to myself: bij de keuze voor een boek voor Marloes; past het boek ook esthetisch gezien bij Marloes in de kast? 🙂
Haha!
Dit was mijn eerste kennismaking met Murakami en ik vond het een heel mooi boek. Maar ik was toen ook nog niet bekend met zijn pratende katten en andere rariteiten. Ondertussen snap ik wel dat dit boek bijna een buitenbeentje is in zijn oeuvre, maar desalniettemin houdt het boek een plekje in mijn hart.
Dat snap ik! Zo was het mij waarschijnlijk ook vergaan als ik met dit boek begonnen was, maar mijn eerste was Hard-boiled wonderland en het einde van de wereld, ik zat dus meteen middenin zijn bizarre wereld en dan is dit toch wel heel anders.