Review: De acht bergen | Paolo Cognetti

Bladzijde 26, zin 1: “Dus besloot ze me te helpen.”

Gekregen voor ons 15-jarig samenzijn 🙂 Dus sowieso een boek met mooie herinneringen. Ik had het al op mijn lijstje staan, want ik las hier en daar al enthousiaste berichten. Helemaal terecht. Heel mooi!

Waar gaat De acht bergen over?

Pietro’s vader doet niets liever dan in de bergen wandelen, omhoog, in een strak ritme, zonder pauzes. Hij verdient echter zijn geld in Milaan. Zijn vrouw weet hem over te halen een huisje te huren in een klein, bijna verlaten bergdorpje in de Italiaanse Alpen. Vanaf dan brengt Pietro daar de zomers door. Meestal alleen met zijn moeder, maar in de weekends is zijn vader er ook. Hun relatie is moeizaam, vol onbegrip en goede wil. In het dorp is nog een jongen van elf, Bruno. Pietro en hij worden vrienden voor het leven.

Wat vind ik ervan?

Heel mooi! In een prachtige stijl puttend uit een rijke vocabulaire schreef Cognetti een boek om van te genieten en om op te kauwen. Je bent er niet in één keer klaar mee, het blijft beslist nazingen in je hoofd.

De acht bergen kent twee belangrijke thema’s: levenslange vriendschap en de relatie tussen vader en zoon

Vriendschap

De vriendschap tussen Pietro en Bruno is er een vol tegenstrijdigheden. Pietro is de stadsjongen uit Milaan, hij krijgt alle mogelijke kansen. Er is een beetje geld, zijn ouders leven samen en er wordt voor hem gezorgd. Bruno is de jongen uit de bergen, hij moet werken voor z’n kost, gaat niet naar school en zijn ouders zijn uit elkaar. Ondanks die verschillen en hun uiteenlopende karakters voelen de jongens zich tot elkaar aangetrokken.

Cognetti laat heel mooi zien hoe zo’n toevallige jongensvriendschap uit kan groeien tot iets levenslangs en fundamenteels. Iets waarop je kan bouwen en waar je naar terugkeert. Hij illustreert dat heel fraai met een verhaal uit de Himalaya, over hoe kan het ook anders, acht bergen.

Vader en zoon

De relatie tussen Pietro en zijn vader is moeizaam. Beiden doen erg hun best. Vader neemt zoonlief mee de berg op voor allerlei dagtochtjes. Pietro vindt dat aan de ene kant fijn en hij is er trots op, aan de andere kant heeft hij last van hoogteziekte en zijn de straffe wandelingen bergop zeker geen pretje. Als Bruno eens meegaat, lijkt het tussen hem en Pietro’s vader erg goed te klikken. En dat vindt Pietro best ingewikkeld. Zou Bruno een betere zoon zijn voor zijn vader dan hijzelf?

Ik vind de worsteling van Pietro en zijn vader erg mooi verteld. Ik voelde dat ze allebei wel willen, maar op de een of andere manier niet kunnen. Het is bijna ongemakkelijk soms. En dat is juist zo goed.

Mooi rond

Ik vind het mooi als een schrijver zijn verhaal rond maakt, dat ik het gevoel heb dat over iedere zin, ieder woord is nagedacht en dat dingen die in het begin terloops benoemd worden, later van betekenis blijken te zijn. Dat heeft Cognetti echt volop gedaan. Niets is zomaar, alles is met een reden. Prachtig!

Pareltjes

Zoals gezegd, dit verhaal is schitterend mooi verteld. Het bruist van de pareltjes, waaronder deze:

“Dat was het. Toen mijn moeder klaar was met haar verhaal, dacht ik aan de gletsjers. De manier waarop mijn vader het er altijd over had. Hij was niet iemand die op zijn schreden terugkeerde, en hij hield er niet van terug te denken aan die treurige tijden, maar soms, in de bergen, ook op die maagdelijke bergen waar geen enkele vriend was gestorven, keek hij naar de gletsjer en kwam er iets in zijn herinnering bovendrijven. Hij zei het zo: dat de zomer herinneringen net zo uitwist als ze sneeuw doet smelten, maar dat de gletsjer de sneeuw is van winters uit het verleden, een herinnering aan een winter die niet vergeten wil worden. Nu begreep ik pas waar hij het over had.”

Houd jij van bergen?

Tot slot:

Boek 13/100

Volgende review: Dit boek redt je leven | A.M. Homes #flowboekenchallenge

De acht bergen (Le otto montagne)
Paolo Cognetti (Vertaling: Yond Boeke en Patty Krone)
De bezige bij, 2017 (2016)
♥♥♥♥♥