Review: De torens van februari | Tonke Dragt

Bladzijde 26, zin 1: “Nee hoor, ik weet alleen alles van gisteren, maar eergisteren bestaat nog steeds niet.”

Laatst in de bibliotheek zocht ik op de jeugdafdeling naar De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane (wordt volgende review) voor mijn #flowboekenchallenge en toen zag ik deze staan, fascinerende titel, favo schrijver, dus die ging ook mee in de tas.

Waar gaat De torens van februari over?

Een jongen van ongeveer veertien jaar oud bevindt zich op een verlaten strand. Hij weet niet wie hij is of waar hij vandaan komt. Hij loopt richting de duinen waar hij twee torens ziet, ze fascineren hem, hij wil ernaartoe. Om een hem onbekende reden associeert hij ze met februari. Dat alles schrijft hij op in zijn dagboek, en dat lezen wij dan weer. Een dagboek van een jongen die zijn geheugen is verloren en wie vreemde dingen overkomt.

Wat vind ik ervan?

Wat een fantastische schrijver is zij toch. Ook dit is weer een spannend en fantasierijk avontuur. Vooral leuk als je houdt van jeugdboeken met een tikje mysterie. Ik blijf het jammer dat ik als jong meisje nooit iets van haar gelezen heb, maar dat zeg ik geloof ik iedere keer.

De torens van februari is zo’n boek dat je uitdaagt mee te puzzelen met de hoofdpersoon. Je weet net zo veel (of weinig) als hij, want je leest immers zijn dagboek. Leuk! Een paar dingen had ik vrij snel uitgevogeld, andere dingen verrasten me aan het slot. Sowieso is de gekozen vorm erg goed gevonden, alsof het een echt dagboek betreft wat slechts is uitgeschreven en van voetnoten voorzien door de auteur, inclusief xxx voor onleesbaar gemaakte zinnen. Dat heb ik nog niet vaak gezien.

Ook leuk zijn de hints die door de hele tekst verweven zijn, mijn eerste reactie: “Wat een stomme spelfout”. Maar meteen daarna viel het kwartje – dat doet ze natuurlijk niet voor niets. Het lijkt me een leuk boek om met een klas te bespreken, ik denk dat er voor kinderen best heel veel uit te halen valt en je kan er allerlei literatuur-theorie bij halen, maar ik ben geen docent natuurlijk, dus wie weet zit ik er helemaal naast.

In ieder geval wil ik na dit boek alleen nog maar meer lezen van Tonke Dragt, dus misschien verzin ik er nog wel een challenge bij 😉

Heb jij weleens een boek gelezen wat deed alsof het een echt dagboek was?

Tot slot:

Boek 76/104 #boekperweek

Volgende review: De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane | Kate DiCamillo #flowboekenchallenge

De torens van februari 
Tonke Dragt
Leopold Amsterdam, 2014 (1973)
♥♥♥♥

Van dezelfde schrijver: De brief voor de koning, Geheimen van het wilde woud, Torenhoog en mijlenbreed, De zevensprong.