Nieuwe boeken voor mijn #flowboekenchallenge #6 | Bas Maliepaard

In die geweldig leuke Flow-special over boeken en lezen stond ook een terugblik op mijn favo rubriek èn een editie met de 5 boeken van de maker, superleuk! Bas blijkt in het dagelijks leven kinderboekenrecensent (hoe leuk!) en vindt het razendmoeilijk om 5 boeken te kiezen. En dat laatste snap ik maar al te goed, ik heb het wel eens geprobeerd, maar het is toch een momentopname en er zijn zoveel mooie boeken die indruk op me gemaakt hebben. Het is Bas in ieder geval gelukt.

De 5 boeken van Bas Maliepaard

1. Jenny Wagner | Borre en de nachtzwarte kat
2. Edward van de Vendel | De dagen van de bluegrassliefde
3. Kate Dicamillo | De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane
4. A.F.Th. van der Heiden | Tonio
5. John Williams | Stoner

Ik ken er al 2, Tonio en Stoner las ik al eens, en staan hier allebei in de kast, want mooi! De andere titels heb ik nog niet gelezen, al staat De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane al lang op de #flowboekenchallenge-lijst. Bas is niet de enige die dit boek noemt. Inmiddels ben ik dus behoorlijk nieuwsgierig!

Bas over Tonio

“Ik ben blij dat ik deze intens verdrietige roman over de dood van Van der Heijdens enige zoon heb gelezen vóór mijn man en ik vaders werden van Max. Films, boeken of journaalberichten over vermiste of gestorven kinderen grijpen me sinds zijn komst nog meer aan dan voorheen, omdat ik dan de angst voel dat hem zoiets zou overkomen. Ik las Tonio in mei 2012, een paar maanden voor wij ons zouden inschrijven voor het adoptietraject. Elk facet van rouw, van een niet meer weg te denken verdriet, pluist Van der Heijden pijnlijk precies uit. Maar ik herinner me daarnaast vooral ook de allesomvattende liefde die hij voor zijn zoon voelt. Er flitsen nog weleens scènes door mijn hoofd. Laatst kuste ik Max (2) bijvoorbeeld tijdens het fietsen op zijn krulletjes en moest ik denken aan net zo’n fietsscène in dit boek.”

Zelf las ik dit boek in 2012 (lang voor Bladzijde26 dus), in mijn aantekeningen van toen: Prachtig! Ontroerend, lief, intens verdrietig en boeiend. Erg erg mooi!

Bas over Stoner

“Achter op deze herontdekte klassieker uit 1965 staat een treffende quote van NRC-recensent Auke Hulst: ‘Een spectaculair onspectaculaire roman’. Beter kan ik het niet formuleren. Boerenzoon William Stoner wordt in de eerste decennia van de twintigste eeuw universitair docent Engels. Hoewel hij zijn best doet zijn dromen te verwezenlijken, loopt zijn leven op veel vlakken niet zoals hij had gehoopt. De liefde blijkt weerbarstig, zijn carrière niet uitzonderlijk. Wat mij zo aansprak, was de kalme precieze toon, maar vooral dat Stoner zich neerlegt bij hoe zijn leven is gelopen. In de sterfscène aan het eind klinkt die berusting zo mooi door dat ik erom moest huilen. Ik vond dat een troostrijke les: het leven gaat zoals het gaat en is hoe dan ook de moeite waard.”

Over Stoner kan ik niets terugvinden in mijn archief, maar ik heb het zeker met plezier gelezen, het staat hier zelfs in de kast. Het is zo’n boek dat ik zou willen herlezen, om te kijken of ik er opnieuw zo van zou genieten. Misschien binnenkort…

Wordt jij ook zo blij van deze rubriek van Flow?